അസ്വസ്ഥത തന്നെയാണ് സൃഷ്ടിയുടെ ആധാരം.

ഉണങ്ങിയ ഇലകള്‍ നടത്തിയ ത്യാഗം  വലുതാവാം. 

എന്നാലും 

തളിര്‍ക്കുന്ന ഇലകളെ മാത്രം സംരക്ഷിച്ച്, 

ഉണങ്ങിയ ഇലകളെ അവഗണിച്ച്, 

പുതിയ വഴികളിൽ സ്വയം വളരാനാണ് 

ഏതൊരു വൃക്ഷത്തിന്റെയും ശ്രമം.

*****

അസ്വസ്ഥത തന്നെയാണ് സൃഷ്ടിയുടെ ആധാരം.

അസ്വസ്ഥത തന്നെയാണ് സൃഷ്ടി പ്രക്രിയയിൽ ഉടനീളം

******

അങ്ങനെയാണ് ജീവിതം. 

പഴയത് തന്നെ പ്രയോഗിച്ച് പുതിയതാക്കുന്നു. 

ഒന്നിനും വേണ്ടിയല്ലാതിരിക്കെയും എന്തിനോ വേണ്ടി എന്നാക്കുന്നു.

*****

കീഴടക്കാൻ ഒരു വലിയ മല കിടക്കുന്നു. 

അവനവൻ തന്നെയായി. 

ഒരിക്കലും കീഴടക്കപ്പെടാതെ. 

എന്നാലും നാം വേറെ മലകൾ അന്വേഷിച്ച് നടക്കും. 

അവനവൻ മലയിൽ നിന്നും ഒളിച്ചോടാനും ശ്രദ്ധ തിരിച്ചുവിടാനും ബാഹ്യമായ ഒരുകുറേ മലകൾ വേണം നമുക്ക്.

*****

ഒരാൾ മരിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആ ഒരാൾ മരിച്ചു, ഇല്ലാതായി എന്ന് മനസിലാവുന്നുണ്ട്. 

പക്ഷേ, ജനിക്കുമ്പോൾ കൃത്യമായും അങ്ങനെ അതുപോലെ 'ഒരാൾ' ജനിച്ചു എന്ന് പറയാനാവുന്നുണ്ടോ? 

ഇല്ല.

ജനിക്കുമ്പോൾ കൃത്യമായും അതുപോലെ ഒരാൾ ജനിച്ചു എന്ന്  മനസ്സിലാക്കാനാവുന്നുണ്ടോ? 

ഇല്ല.

അങ്ങനെ കൃത്യമായും വ്യക്തമായും 'ഒരാൾ' ജനിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആ ജനിക്കുന്ന ആ 'ഒരാൾ' ആരാണ്? 

ആർക്കും ഒന്നും പറയാനില്ല.

കാരണം ജനിക്കുനന്നത് ആളും വ്യക്തിയും അല്ലാത്ത വെറും പീളക്കുഞ്ഞൻ.

ആ നിലക്ക് ഒരാൾ എന്ന് പറയാനാവും വിധം വ്യക്തിത്വമുള്ള, ഞാൻബോധമുള്ള ആളല്ല ജനിക്കുന്നത്.