ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ ഗതികേട് ഒന്നോർത്തുനോക്കൂ.

നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ ഗതികേട് ഒന്നോർത്തുനോക്കൂ. 

സംഹാരികൾ സംരക്ഷകർ എന്ന് വരുന്നു. 

കളവും തരികിടകളും ക്രൂരതകളും ഏറെക്കുറെ രാജ്യദ്രോഹവും ചെയ്യാതെ ഒരാൾക്കും വളരാനും ഉയരാനും ഭരണാധികാരിയാവാനും സാധിക്കില്ല എന്നും വരുന്നു.

*******

മഹാത്മാഗാന്ധി സത്യവും അഹിംസയും മുറുകിപ്പിടിച്ച് ഒരുമിപ്പിച്ച ഒരു രാജ്യത്തെ കളവും ഹിംസയും കൊണ്ട് വെറുപ്പിച്ച് വിഭജിക്കുന്നു പുതിയകാല രാഷ്ട്രീയനേതൃത്വവും ഭരണാധികാരികളും.

*******

തെമ്മാടികളും മനസ്സാക്ഷി നഷ്ടപ്പെട്ടവരും മാത്രം രാഷ്ട്രീയനേതാക്കളാവുന്നു. 

അവർ ജീവിക്കുന്നത് പാവം ജനങ്ങൾക്ക് നികുതിഭാരം കൂട്ടി, അതേ പാവം ജനങ്ങളുടെ ചിലവിൽ. 

അവർ മരിക്കുന്നതോ? 

അതേ പാവം ജനങ്ങളുടെ ജീവിതവും ഉപജീവനവും മുടക്കുംവിധം നാട് മുടക്കിക്കൊണ്ട്, ഹർത്താലും ബന്ദും അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട്...

പ്രണയിക്കുക എന്നാൽ ഇണചേരാൻ പറ്റിയതിനെയും ഗർഭം ഉണ്ടാക്കാൻ പറ്റിയവരെയും തെരഞ്ഞെടുക്കൽ തന്നെയാണ്.

ദിവ്യപ്രണയം എന്നതൊക്കെ വെറും വെറുതെയുള്ള പറച്ചിൽ.

പിന്നെ, ജീവിതത്തെ ദൈവമെന്നും ദിവ്യമെന്നും കണക്കാക്കിയാൽ ജീവിതം ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഏത് പ്രവൃത്തിയും പ്രണയവും ദിവ്യമായി, ദൈവികമായി.

********

ജീവിതമേ ഉളളൂ.

ഞാനും നീയും എന്നതില്ല.

ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ജിവിതം ഉണ്ടാക്കുന്ന ബോധമായ ഞാനും നീയും എന്നതേയുള്ളൂ..

ആ നിലക്ക് ജിവിതം ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്ന ഏക പൊരുൾ മക്കളാണ്, മക്കളിലൂടെയാണ്. 

ജീവിതത്തിൻ്റെ പൊരുൾ എന്നാൽ വേറേതന്നെയായ ഞാനും നീയും എന്നതോ എനിക്കും നിനക്കും വേറേതന്നെയുളള പൊരുൾ എന്നോ അർത്ഥമില്ല. 

ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി, ജീവിതത്തിൻ്റെ മുന്നോഗമനത്തിനു വേണ്ടി ജീവിതം ഉണ്ടാക്കുന്ന വികാരമാണ് കാമം, പ്രണയം എന്നതൊക്കെ. 

അതിൽ പിന്നെ കാമത്തിലൂടെയും പ്രണയത്തിലൂടെയും കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവുക എന്നതും. 

കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവാതിരിക്കുക, വേണ്ടെന്ന് വെക്കുക എന്നത് ഇക്കാര്യത്തിൽ അപവാദമാണ്. 

വേണ്ടെന്ന് പ്രണയിക്കുന്നവർ തീരുമാനിച്ചതാണെങ്കിലും ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അപവാദമാണ്, 

ജീവതം ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ഉദ്ദേശിക്കാത്തതാണ് മക്കൾ വേണ്ടെന്നത്. 

കാരണം ജീവതം തുടരുന്നത് മക്കളിലൂടെയാണ്.

പ്രണയിക്കുക എന്നാൽ തനിക്ക് ഇണചേരാൻ പറ്റിയതിനെയും തന്നിൽ ഗർഭം ഉണ്ടാക്കാൻ പറ്റിയവരെയും തെരഞ്ഞെടുക്കൽ തന്നെയാണ്. 

പ്രണയിക്കുമ്പോൾ മറിച്ചുള്ള എന്തെല്ലാം വേഷംകെട്ടുകളും അവകാശവാദങ്ങളും അഭിനയങ്ങളും നടത്തിയാലും അതങ്ങനെ തന്നെയാണ്.

അറിയില്ല. ചരിത്രത്തിലെ ആരെ കുറിച്ചും ഒന്നും അറിയില്ല.

അറിയില്ല. 

ചരിത്രത്തിലെ ആരെ കുറിച്ചും ഒന്നും അറിയില്ല. ഒന്നും തീർത്തു പറയാൻ അറിയില്ല.

ഏറെക്കുറെ എല്ലാം ദൂരെ നിന്ന് കണ്ടുകൊണ്ടുള്ള വെറും അവകാശവാദങ്ങൾ പോലെ മാത്രം.

ദൂരേ നിന്ന് നാം കാണുമ്പോഴുള്ള ചന്ദ്രൻ അല്ലല്ലോ യഥാർത്ഥത്തിലെ ചന്ദ്രൻ.

നാം കാണുന്നത് 

നമുക്ക് സാധിക്കുന്ന, 

നമുക്ക് കാണാൻ സൗകര്യവും സൗന്ദര്യവും ഉളള 

ചന്ദ്രൻ മാത്രം. 

അങ്ങനെയൊരു ചന്ദ്രൻ ചന്ദ്രനിൽ എവിടെയും നിലകൊള്ളുന്നില്ല.

സംഭാവാനന്തരം ഉണ്ടായ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ വെച്ചുള്ള ബുദ്ധനെയും യേശുവിനെയും മുഹമ്മതിനെയും ഗാന്ധിയെയും മാത്രം നമുക്കറിയാം. 

സംഭവത്തോടൊപ്പം (അവരോടൊപ്പം നടന്നു) കണ്ടറിഞ്ഞ ഗാന്ധിയെയും മുഹമ്മതിനേയും യേശുവിനെയും ബുദ്ധനയും നമുക്കറിയില്ല.  

നമുക്കെന്നല്ല നമ്മളിപ്പോൾ അറിയുന്ന ഗാന്ധിയെയും മുഹമ്മതിനേയും യേശുവിനെയും ബുദ്ധനേയും ബുദ്ധനും ഗാന്ധിയും മുഹമ്മതും യേശുവും പോലും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല, അവരങ്ങനെയാവാനും അവരങ്ങനെയാവുമെന്നും നടന്ന വഴികളിൽ അവരും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടും ഊഹിച്ചിട്ടും അറിഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ടാവില്ല.

കൂടെ നടന്നറിയുന്ന നമ്മളും, സ്വയം നടന്നപ്പോൾ അറിഞ്ഞ അവരും ഇല്ല.

നടക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആവുമെന്നറിഞ്ഞ് നടന്നവരായി ആരും ഇല്ല.

നടക്കുന്നതിന് മുൻപ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആവും ആവണം എന്ന് നിശ്ചയിച്ചറിഞ്ഞ് പദ്ധതിയിട്ടു നടന്നായവരും ഇല്ല.

എന്തൊക്കെയോ ആയി.

ആയത് പോലെയും ആവുന്നത് പോലെയുമൊക്കെ ആയി.

എങ്ങനെയൊക്കെയോ മനസ്സിലാക്കപ്പെട്ടു.

അത്രമാത്രം.

*********

ആരെ കുറിച്ചും ദൂരേ നിന്ന് അഭിപ്രായം പറയാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന് മാത്രം.

കാരണം, അവർ അവരായിരുന്നപ്പോൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്ത് കരുതി, ചിന്തിച്ചു, അനുഭവിച്ചു, എത്രത്തോളം തെരഞ്ഞെടുപ്പോടെയായിരുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ നിസ്സഹായമായിട്ടായിരുന്നു അവരായത്, ചെയ്തത്, പറഞ്ഞത് എന്ന് ഇപ്പോൾ ഇവിടെ വെച്ച് പറയുകയും വിലയിരുത്തുകയും സാധ്യമല്ല, അത് നീതിയാവില്ല.

അപ്രസക്തനാവാൻ തയ്യാറാണോ? സ്വാതന്ത്ര്യം നേടും

അപ്രസക്തനാവാൻ തയ്യാറാണോ? 

സ്വാതന്ത്ര്യം നേടും, ചോദ്യംചെയ്യപ്പെടാതിരിക്കും. 

പ്രസക്തി തേടുന്നത്രയും നേടുന്നത്രയും സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടമാകും, ചോദ്യംചെയ്യപ്പെടും. 

നിങൾ നേടുന്ന പ്രസക്തിയോടോടൊപ്പം തടവറയുടെയും ചോദ്യംചെയ്യലിൻ്റേയും ഭിത്തികളും മുനകളുമുണ്ട്.

*******

ജീവിച്ചത്രയാണ് ലാഭം, അല്ലാതെ ജോലി ചെയ്തത്രയല്ല. 

ജോലിയുടെ വലുപ്പത്തിൽ അഭിമാനിക്കേണ്ടിവരുന്നവൻ അടിമ. 

ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി ചെയ്യേണ്ടിവരുന്നതാണ് ജോലി. 

വലുപ്പം ജോലിക്കല്ല: ജീവിതത്തിനാണ്. 

അഭിമാനിക്കേണ്ടത് ജീവിക്കുന്ന ജീവിതത്തിൻ്റെ വലുപ്പത്തിൽ. 

ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ജോലി; ജോലിക്ക് വേണ്ടി ജീവിതം എന്നതല്ല. 

എന്ത് ധ്യാനം, എന്ത് യോഗ? എന്തിന് ധ്യാനം, എന്തിന് യോഗ?

ധ്യാനമോ? യോഗയോ?

എന്ത് ധ്യാനം, എന്ത് യോഗ? 

എന്തിന് ധ്യാനം, എന്തിന് യോഗ? 

അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാക്കാനോ? 

പ്രാപഞ്ചികതയും അതിൻ്റെ വലുപ്പവും മാത്രം, താൻ നിസ്സാരം, താൻ ഇല്ലാത്തത് എന്നറിയുമ്പോൾ അഹങ്കാരം ഇല്ലാതായി, അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാവും.

അതല്ല, ധ്യാനവും യോഗയും താൻ പ്രാപഞ്ചികതയോളം പ്രാപഞ്ചികത തന്നെയായി വളരാനോ?

ഞാൻ തന്നെ പ്രാപഞ്ചികത മുഴുവനും, പ്രാപഞ്ചിക തയിൽ മുഴുവൻ ഞാൻ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നറിയുമ്പോൾ അഹങ്കാരം വലുതായി. 

അങ്ങനെയങ്ങനെ വലുതായി വലുതായി അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാവുമോ? 

അറിയില്ല. 

അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാവുന്നു എന്ന അവകാശവാദം മാത്രം എങ്ങനെയായാലും ബാക്കി.

അഹങ്കാരം അതിജീവനകലയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആയുധം, പരിച. 

അഹങ്കാരം ജിവിതം ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി കണ്ടെത്തുന്ന മൂർച്ഛ, ദിശ.

സ്വന്തം പ്രസക്തി തേടാനും സ്ഥാപിക്കാനും ഉളള ജീവിതത്തിൻ്റെ ശ്രമം തന്നെ അഹങ്കാരം. 

ധ്യാനം, യോഗ എന്ന പേരിൽ നടത്തുന്ന എല്ലാ അനുഷ്ഠാന ഘോഷ്ടികളും ഫലത്തിൽ അഹങ്കാരത്തെ വാനോളം വളർത്തുന്നു. 

നശിപ്പിക്കുന്നു എന്ന പേരിൽ അഹങ്കാരം വളർത്തുക. 

മുളകിന് പഞ്ചസാര എന്ന് പേരിടുക മാത്രം.

അഹങ്കാരം ഒന്നുകൂടി വലുതാക്കിയും വലുതാക്കാനും വേണ്ടി ധ്യാനവും യോഗയും അനുഷ്ഠാനപരമായി നടത്തി ഒന്നുകൂടി പറയും "അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി", "തത്വമസി", "അനൽ ഹഖ്" എന്നൊക്കെ. 

"അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി", "തത്വമസി", "അനൽ ഹഖ്" എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോഴും നടക്കുന്നത് സ്വന്തം പ്രസക്തി തേടാനും സ്ഥാപിക്കാനും ഉളള ശ്രമം തന്നെ.

എന്നാൽ ഒന്ന് പറയട്ടെ....

ഏറ്റവും വലിയ ധ്യാനം, യോഗ മക്കളെ വളർത്തുക തന്നെ. 

മക്കളെ വളർത്തുന്നത് തന്നെ അഹങ്കാരം തകർക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ധ്യാനം, യോഗ. 

ഒപ്പം മക്കളെ വളർത്തുന്നത് തന്നെ അഹങ്കാരം വളർത്തുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ധ്യാനം, യോഗ. 

മക്കളെ വളർത്തുന്നത് തന്നെ സ്വന്തം പ്രസക്തി തേടാനും സ്ഥാപിക്കാനും ഉളള ശ്രമം, ധ്യാനം, യോഗ.

അതേസമയം, അഹങ്കാരം തകർക്കാനും വളർത്താനും മക്കളെ വളർത്തുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ ധ്യാനമില്ല, യോഗയില്ല, ശ്രമമില്ല. 

മക്കളിൽ തൻ്റെ അഹങ്കാരത്തെ നീട്ടിവലിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, നിഴലിട്ടുകാണുന്നില്ലെങ്കിൽ അഹങ്കാരം തകരും. ധ്യാനവും യോഗയും ശ്രമവും ഫലപ്രാപ്തി നേടും.

മക്കളിൽ തൻ്റെ അഹങ്കാരത്തെ നീട്ടിവലിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിഴലിട്ടുകാണുന്നുവെങ്കിൽ അഹങ്കാരം വളരും. അപ്പോഴും ധ്യാനവും യോഗയും ശ്രമവും ഫലപ്രാപ്തി നേടും.

രണ്ട് നിലക്കും ഏറ്റവും നല്ല ധ്യാനം, യോഗ, ശ്രമം മക്കളെ വളർത്തുക.

മക്കളെ വളർത്താനുള്ള ശ്രമവും യോഗയും ധ്യാനവും ബാക്കിയെല്ലാ ശ്രമങ്ങളെയും യോഗകളേയും ധ്യാനങ്ങളെയും ചെറുതാക്കുന്നു, ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുന്നു.

ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന ഏക പൊരുൾ, ആകയാലുള്ള പൊരുൾ.

ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന ഏക പൊരുൾ, ആകയാലുള്ള പൊരുൾ മക്കൾ മാത്രം. 

മക്കൾ വളരുക, മക്കളെ വളർത്തുക, സംരക്ഷിക്കുക, മക്കളെ സംരക്ഷിക്കാനും വളർത്താനും ജീവിപ്പിക്കാനും എങ്ങനേയും ഏതറ്റം വരെയും പോയി ജീവിക്കുക. 

നോക്കൂ, മനുഷ്യരായാലും നായ്ക്കളായാലും പൂച്ചയായാലും പക്ഷിയായാലും എല്ലാം ഇങ്ങനെ തന്നെ. ഒരുപോലെ. ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യം. ഒരേയൊരർത്ഥം. മക്കൾക്ക് വേണ്ടി ഏതറ്റം വരെയും പോയി ജീവിക്കുക. 

എന്നുവെച്ചാൽ, ജിവിതം ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി, ജീവിതത്തെ വളർത്താനും സംരക്ഷിക്കാനും വേണ്ടി ജീവിക്കപ്പെടുക എന്ന പൊരുൾ.

ഇതല്ലാതെ, ഇങ്ങനെയല്ലാതെ പിന്നെങ്ങിനെ ജിവിതം?

ഇതല്ലാതെ, ഇങ്ങനെയല്ലാതെ പിന്നെന്തർത്ഥം, ലക്ഷ്യം, ഉദ്ദേശം, ഉറപ്പ് ജീവിതത്തിന്? 

ഇങ്ങനെയല്ലാത്ത, നിത്യജീവിതത്തിൽ നടപ്പിലായ, നടപ്പിലാകുന്ന എന്തെങ്കിലും ഉദ്ദേശവും അർത്ഥവും ലക്ഷ്യവും ഉറപ്പും ജീവിതത്തിന് ആരെങ്കിലും എപ്പോഴെങ്കിലും ബോധ്യപ്പെടും വിധം പറഞ്ഞുതന്നുവോ? 

മലമുകളിൽനിന്നുള്ള സങ്കല്പങ്ങളും വാചകക്കാസർത്തുകളും താഴവാരത്തെ ജീവിതയാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുമായി ഒത്തുപോകണമല്ലോ?

എന്താണ് കുറ്റം, കുറ്റബോധം, കലഹം, അധികാരം.

കുറ്റം, കുറ്റബോധം, കലഹം, അധികാരം.

കുറ്റബോധം പിന്നെ കലഹവും അധികാരവും ആയി മാറുമോ?

മാറും.

യഥാർത്ഥത്തിൽ കുറ്റബോധം മാത്രമാണ് കലഹമായി മാറുന്നത്.

ഓരോ കലഹവും വ്യത്യസ്തമായ രീതികളിലുള്ള അധികാരം സ്ഥാപിക്കൽ കൂടിയാണ്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഫലത്തിൽ കുറ്റബോധം കലാഹമായി പിന്നെ അധികാരം സ്ഥാപിക്കലായി മാറും. 

നിന്നെ നിശ്ശബ്ദനാക്കും. 

സ്വസ്ഥമായി പോകണമെങ്കിൽ കേൾക്കുക, അനുസരിക്കുക എന്ന അവസ്ഥ വരുത്തും

എങ്ങിനെ?

കുറ്റബോധത്തെയും, കുറ്റബോധം തന്നെ കലഹവും അധികാരവും ആയി മാറുന്നതിനെയും കുറിച്ച്  സംസാരിക്കണമെങ്കിൽ, അതിന് മുൻപ് കുറ്റമെന്നാൽ എന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കണം.

ആദ്യം തന്നെ പറയട്ടെ, ചെയ്തത്, അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്യാത്തത് കുറ്റമെന്ന് ഒരാൾക്ക് തോന്നുമെങ്കിൽ മാത്രമേ അയാൾക്ക് കുറ്റമുളളൂ, അയാളിൽ കുറ്റബോധത്തിൻ്റെ പ്രശ്നം ഉദിക്കുന്നുളളൂ.

സമൂഹഭാഷയിലെ പെരുംകുറ്റവാളികൾ ഉണ്ടാവുന്നത് ആ വഴിയിൽ കൂടിയാണ്. ചെയ്യുന്നത് കുറ്റമാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നില്ല. എത്ര വലിയ കുറ്റത്തെയും വളരെ ലഘൂകരിച്ച് ലാഘവബുദ്ധിയോടെ കാണും 

ചെയ്തത്, അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്യാത്തത് കുറ്റമെന്ന് തോന്നാത്ത ആൾക്ക് കുറ്റമില്ല, അയാളിൽ കുറ്റബോധത്തിൻ്റെ പ്രശ്നം ഉദിക്കുന്നില്ല, 

അതിനാൽ ചെയ്തത്, അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്യാത്തത് കുറ്റമെന്ന് തോന്നാത്ത ആൾക്ക് അത് ന്യായീകരിച്ചുകൊണ്ട് കലഹിക്കേണ്ടിയും ആ കലഹത്തെ വെച്ച് അധികാരം സ്ഥാപിക്കേണ്ടിയും വരില്ല.

എങ്കിൽ, എന്താണ് കുറ്റം?

ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് അയാൾ കണക്കാക്കുന്നത് ചെയ്യാത്തത്, അല്ലെങ്കിൽ എങ്ങിനെയോ ചെയ്യാതെപോകുന്നത്.

ചുറ്റുപാട് അയാളിൽ നിന്ന്, അയാളുടെ വ്യക്തിത്വവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, അയാൾ തന്നെ കരുതുന്ന കോലത്തിൽ, ബഹുമാനം നിലനിൽക്കാൻ, പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് ചെയ്യാത്തത്, അല്ലെങ്കിൽ എങ്ങിനെയോ ചെയ്യാതെ പോകുന്നത്. 

അതാണ് കുറ്റമായി തീരുന്നത്.

ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അയാൾക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉള്ളിൻ്റെയുള്ളിൽ തോന്നിയെങ്കിൽ മാത്രം, അത് ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്യാതെ പോയെങ്കിൽ മാത്രം അയാൾക്കത്  കുറ്റം.

ചെയ്യേണ്ടാത്തത് ചെയ്യുന്നതും ചെയ്തുപോകുന്നതും കുറ്റം.

ചുറ്റുപാട് അയാളിൽ നിന്ന്, അയാളുടെ വ്യക്തിത്വവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, അയാൾ തന്നെ കരുതുന്ന കോലത്തിൽ, ബഹുമാനം നിലനിൽക്കാൻ, ചെയ്യരുതെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് ചെയ്യുന്നത്, അല്ലെങ്കിൽ എങ്ങിനെയോ ചെയ്തുപോകുന്നത്. 

ചെയ്യേണ്ടാത്തതെന്ന് അയാൾക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉള്ളിൻ്റെയുള്ളിൽ തോന്നിയെങ്കിൽ മാത്രം, അത് ചെയ്തെങ്കിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്തുപോയെങ്കിൽ മാത്രം അയാൾക്കത് കുറ്റം.

അങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ടത് ചെയ്യാതിരുന്ന, ചെയ്യേണ്ടാത്തത് ചെയ്ത ആൾക്ക്  ചെയ്തുപോയത് കൊണ്ടും ചെയ്യാതെപോയതുകൊണ്ടും ഉണ്ടാകുന്ന തോന്നലാണ് കുറ്റബോധം.

എന്തുകൊണ്ട് കുറ്റബോധം ഉണ്ടാവുന്നു?

അയാൾ അയാളെത്തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്തുപോകുന്നത് കൊണ്ട്.

സ്വയം ആക്ഷേപിക്കുന്ന മനസ്സ് ഉള്ളത് കൊണ്ട്.

മനസ്സാക്ഷി ഉള്ളത് കൊണ്ട്.

ഉത്തരവാദിത്തബോധം അവശേഷിക്കുന്നത് കൊണ്ട്.

എങ്കിൽ, ഈ കുറ്റബോധം എങ്ങിനെ കലഹമായി മാറും.

ചെയ്തുപോയതിൻ്റെയോ ചെയ്യാതെ പോയതിൻ്റെയോ കുറ്റബോധം ഉള്ളിലൊളിപ്പിക്കും, മറച്ചുപിടിക്കും.

എന്നിട്ടോ?

ചെയ്തുപോയതോ ചെയ്യതെപോയതോ ആയ കാര്യം പുറമേ സമ്മതിക്കാതിരിക്കും, 

കുറ്റം പുറത്ത് സമ്മതിക്കാതിരിക്കും.

അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിക്കുമ്പോൾ  സംഭവിക്കുന്നത് കലഹം.

കുറ്റത്തിൽ നിന്നും ഉത്തരവാദിത്തത്തിൽ നിന്നും മറഞ്ഞുനിൽക്കാനുള്ള, ഒളിച്ചോടാനുള്ള ചെപ്പടി വിദ്യയാണ് മറനീക്കി, വേഷംകെട്ടി കലഹമായി, ന്യായീകരണവും വിശദീകരണവുമായി വരുന്നത്. അധികാരം സ്ഥാപിക്കലായി മാറുന്നത്.

ചെയ്തുപോയതിൻ്റെയും ചെയ്യാതെപോയതിൻ്റെയും ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത് കലഹം.

ചെയ്തതോ ചെയ്യാത്തതോ ആയ കുറ്റത്തെ തൊട്ട് അവരുടെ കുറ്റബോധത്തിലേക്ക് നിങൾ വിരൽചൂണ്ടുന്നത്രയും, നിങൾ വിരൽ ചൂണ്ടുന്നുവെന്ന് അവർക്ക് തോന്നുന്നത്രയും, തോന്നുന്നിടത്തോളവും അവർ കലഹിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. 

കലഹത്തെ അവർ, അവരുടെ ന്യായം തെറ്റുമ്പോൾ, അവർക്ക് ന്യയം നഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്ന് കാണുമ്പോൾ, സ്വയം അവരയവർ ഭീഷണിയായാക്കി മാറ്റി, പിന്നെ അതുവെച്ച് അധികാരം സ്ഥാപിക്കലാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കും.

എല്ലാ കലഹവും ഫലത്തിൽ താൻ തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് വരുത്താൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളത്.

എല്ലാ കലഹവും ഫലത്തിൽ താൻ ശരി മാത്രം ചെയ്തുവെന്ന് വരുത്തി വിജയിക്കാനുള്ളത്. 

എല്ലാ കലഹവും ഫലത്തിൽ അധികാരം സ്ഥാപിക്കാനുള്ളതാണ്.

എല്ലാ കലഹവും ഫലത്തിൽ താൻ ചോദ്യംചെയ്യപ്പെടരുത് എന്ന് വരുത്തിത്തീർക്കാനുള്ളത്. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ കുറ്റം, കുറ്റബോധം, കലഹം, അധികാര സ്ഥാപിക്കൽ.

സംവരണം: ഒന്നും നേടാതെ മുസ്‌ലിംകൾ. അർഹമായതും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് പേട്ടടി വാങ്ങുന്നു: മുസ്‌ലിംലീഗ് ഒരു ബാധ്യതയോ?

സംവരണം കൊണ്ട് ഇന്ത്യയിലോ ഇങ്ങ് കേരളത്തിലോ പോലും മുസ്ലിംകൾ എന്തെങ്കിലും കൂടുതലായി നേടിയിട്ടുണ്ടോ, അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടോ?

ഇല്ല.

ഇന്ത്യയിലോ ഇങ്ങ് കേരളത്തിലോ മുസ്ലിംകൾക്ക് അർഹതയുള്ളതോ ആനുപാതികമായതോ പോലും കിട്ടിയിട്ടുണ്ടോ? 

ഇല്ല. 

അർഹതയുള്ളതിൻ്റെയും ആനുപാതികമായതിൻ്റെയും പകുതി പോലും മുസ്ലിംകൾ ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയെങ്കിലും നേടിയിട്ടുണ്ടോ?

ഇല്ല.

എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ട് പ്രീണനത്തിൻ്റെയും അവിഹിതമായി എന്തോ അധികം നേടിയതിൻ്റെയൂം പഴി മുസ്‌ലിംകൾക്ക് നേരേ വരുന്നു? 

എന്തുകൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയം പോലും മുസ്‌ലിംകളെ അങ്ങനെ പഴി പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നാൽ മാത്രം മതി അധികാരം നേടാമെന്ന നിലയിൽ വരുന്നു?

എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ചോദിക്കണം?

മതേതര ജനാധിപത്യ രാജ്യത്ത് ഒരു സംഗതിക്കും ഒരു രംഗത്തേക്കും നിയമനത്തിന്  പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ആരുടെയും മതവും സമുദായവും പേരും നോക്കേണ്ടി വരരുത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ ജാതിയും മതവും ചോദിക്കാൻ തന്നെ പാടില്ല.

പിന്നെന്താണ് മതേതര ജനാധിപത്യ രാജ്യത്ത് ജീവിച്ചുകൊണ്ട് മതം വിഷയമാക്കി, മാനദണ്ഡമാക്കി ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നത് എന്ന ചോദ്യമുണ്ടാവും.

മതേതര ജനാധിപത്യ രാജ്യത്ത് മതവും സമുദായവും പേരും മാനദണ്ഡമാക്കി ഒരു കാര്യവും നിശ്ചയിക്കേണ്ടി വരരുത്. ശരിയാണ്.

പക്ഷെ, ഇന്ത്യയിൽ ആകമാനം നോക്കിയാലും ഇങ്ങേയറ്റം നാം എല്ലാ കാര്യത്തിലും വല്ലാതെ ഊറ്റംകൊള്ളുന്ന കേരളത്തിൽ വരെയും സംഗതി അങ്ങിനെയല്ല. 

പ്രത്യേകിച്ചും മുസ്‌ലിംകളുടെ കാര്യത്തിൽ അങ്ങനെയല്ല. 

എന്തോ കൂടുതൽ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് നൽകുന്നു, എന്തോ കൂടുതൽ മുസ്ലിംകൾ അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു, വരുത്തുന്നു. 

എന്നാലോ ഏറ്റവും കുറവ് മാത്രം എല്ലാവരും മുസ്‌ലിംകൾക്ക് നൽകുന്നു, ഏറ്റവും കുറവ് മാത്രം മുസ്ലിംകൾ അനുഭവിക്കുന്നു.

പുറത്ത് പറയാതെ, എന്നാൽ കൃത്യമായി വർഗ്ഗീയത നടപ്പാക്കപ്പെടുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും മുസ്‌ലിംവിരുദ്ധ വർഗ്ഗീയത നടപ്പാക്കപ്പെടുന്നു. 

എന്നിട്ടോ? 

വർഗ്ഗീയതയും തൊട്ടുകൂടായ്മയും ആരോപിക്കപ്പെടുന്നതും നടപ്പാക്കപ്പെടുന്നതും മുഴുവൻ മുസ്‌ലിംകളുടെ മേലും മുസ്‌ലിംകൾക്കെതിരെയും.

മുസ്‌ലിം പേര് ഒരയോഗ്യത എന്ന് വരുംവണ്ണം ഇന്ത്യയിൽ മൊത്തവും, പിന്നെ ഇങ്ങ് കേരളത്തിൽ വരെയും എന്തൊക്കെയോ പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു.

മുസ്‌ലിംകൾക്ക് മാത്രമാണ് ഇന്ത്യയുടെ മതേതരസങ്കല്പത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുംവിധവും മതത്തേയും സ്വസമുദായത്തെയും പേരിൽ സൂക്ഷിക്കുംവിധവും ഇന്ത്യയിൽ ഒരു രാഷ്ടീയപാർട്ടിയുള്ളത്,  മുസ്‌ലിംലീഗ് ഉള്ളത് എന്നത് കൊണ്ടുമാവുമോ ഇത്?

എന്നത് കൊണ്ട് കൂടിയാണോ ഇങ്ങനെയൊരു മുസ്‌ലിംവിരുദ്ധ മനസ്സ് ഏതോനിലക്ക് നാടൊട്ടുക്കും സംഭവിച്ചത്?

ബാക്കി ആരെല്ലാം എങ്ങനെയെല്ലാം വർഗീയതയും ചേരിതിരിവും മതപരമായ കുത്തിത്തിരിപ്പും ഉള്ളിലും പുറത്തും കളിച്ചാലും അവർക്കാർക്കും അവരുടെ മതത്തേയും സമുദായത്തെയും സൂചിപ്പിക്കും വിധം ഒരു രാഷ്ട്രീയപാർട്ടി ഇന്ത്യയിലോ കേരളത്തിലോ ഇല്ല. 

മുസ്‌ലിംലീഗാണെങ്കിലോ ഇന്ത്യയെ വിഭജിക്കാൻ നേതൃത്വം നൽകിയ, പാക്കിസ്ഥാൻ ആവശ്യപ്പെട്ട് ഇന്ത്യയെ വിഭജിച്ച അതേ പാർട്ടിയുടെ അതേ പേരും പതാകയും സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിരോധാഭാസം പോലെ. ഉളുപ്പില്ലാതെ.

എട്ടുകാലി മമ്മൂഞ്ഞ് പോലെയാണ് മുസ്‌ലിംകളെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം മുസ്‌ലിംലീഗ് എന്ന് തോന്നിപ്പോകും. 

മുസ്‌ലിംകൾക്ക് ന്യായമായും ജനാധിപത്യപരമായി എവിടെയും വകവെച്ച് കിട്ടുന്നത് പോലും കിട്ടാതെ, എന്നാൽ എങ്ങിനെയൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ കിട്ടിയത് മുഴുവൻ സ്വന്തം നേട്ടമായി അവകാശപ്പെടുന്ന മുസ്ലീംലീഗ് എന്ന എട്ടുകാലി മമ്മൂഞ്ഞ്.

യഥാർത്ഥത്തിൽ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് മതേതരമായും ആനുപാതികമായും ജനാധിപത്യപരമായും ഇന്ത്യയിൽ (കേരളത്തിൽ പോലും) കിട്ടേണ്ട പല അവകാശങ്ങൾക്കും സംഗതികൾക്കും വിഘാതവും തടസ്സവും ആവുക മാത്രമാണോ ഈ മുസ്‌ലിം ലീഗ്?

ഒന്ന് നോക്കൂ.

കേരളത്തിലാണല്ലോ, അതും മലബാറിൽ മാത്രം, മുസ്‌ലിംലീഗ് കാര്യമായും അതിൻ്റെ സാന്നിധ്യം കാണിക്കുന്നത്?

അതേ കേരളം തന്നെയാണല്ലോ മുസ്‌ലിം പ്രീണനത്തിന് മകുടോദാഹരണമായി അങ്ങ് യുപിയും കേന്ദ്രവും ഭരിക്കുന്നവർ ഇലക്ഷൻ പ്രചാരണ വേളയിലും അല്ലാതെയും കാണിക്കുന്നതും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതും?

കേരളത്തിൽ ആകെ മൊത്തം ലോക്സഭാ സീറ്റുകൾ 20.

26 ശതമാനമുള്ള മുസ്‌ലിംകൾക്ക് മുസ്‌ലിം പേരിൽ ആകെയാലുള്ളത് വെറും മൂന്ന് എംപിമാർ. 

ഒരുകാലത്തും കേരളത്തിൽ ഇതിൽ കൂടുതൽ പ്രാതിനിധ്യം മുസ്ലിംകൾക്ക് മുസ്‌ലിം പേരിൽ  കിട്ടിയിട്ടില്ല.

ഇന്ത്യയിൽ ആകമാനം എന്ന പോലെ കേരളത്തിലും മുസ്‌ലിം പേരുള്ള സ്ഥാനാർത്ഥികളെ നിർത്തി മത്സരിപ്പിക്കാൻ എല്ലാ മതേതരപാർട്ടികളും മടിക്കുന്നു, അറക്കുന്നു. 

കേരളത്തിൽ (ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത) മുസ്‌ലിംലീഗുണ്ടല്ലോ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് എന്ന ന്യായം ന്യായമായും മുസ്‌ലിംകൾക്ക് ആനുപാതികമായി പോലും അവകാശപ്പെട്ടത് നൽകാതിരിക്കാൻ വരെ മതേതരപാർട്ടികൾ ന്യായമാക്കുന്നു.

എന്നാൽ 18 ശതമാനമുളള ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് ഇവിടെ കേരളത്തിൽ അഞ്ച് എംപിമാരുണ്ട്. 

ഇടതുപക്ഷം നിർത്തിയ ഒരുകുറെ ക്രിസ്ത്യാൻ സ്ഥാനാർഥികൾ കൂടി മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് ജയിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ ക്രിസ്ത്യൻ ലോക്സഭാ പ്രാതിനിധ്യ അനുപാതം ഇനിയും എത്രയോ കൂടുമായിരുന്നു.

മുസ്‌ലിം പേരുള്ള എംഎൽഎമാരും ക്രിസ്ത്യൻ പേരുള്ള എംഎൽഎമാരെക്കാൾ എണ്ണത്തിൽ തുലോം കുറവ്. 

കേരളത്തിൻ്റെ ഏത് രംഗത്തും മുസ്ലിംകൾ ക്രിസ്ത്യാനികളെക്കാളും മറ്റേത് സമുദായത്തേക്കാളും വളരെ പിറകിലാണ്. 

ഉദ്യോഗസ്ഥ മേഖലയിൽ ജനസംഖ്യയിൽ 26 ശതമാനമുള്ള മുസ്ലീംകളുടെ പ്രാതിനിധ്യം പതിമൂന്ന് ശതമാനത്തിലും താഴെയാണ്. 

ജനസംഖ്യയിൽ വെറും 18 ശതമാനമുള്ള ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രാതിനിധ്യം 20 ശതമാനത്തിനും മുകളിലാണ് എന്നതും മറ്റ് സമുദായങ്ങളൊന്നും പിറകിലല്ല എന്നതും ഇതുമായി തട്ടിച്ച് കൂട്ടിവായിക്കണം.

എന്നിട്ടും എപ്പോഴും അടികിട്ടുന്നതും പ്രീണനം എന്ന പഴിയും എന്തോ കൂടുതൽ അവിഹിതമായി നേടുന്നു, അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന ആരോപണവും കേൾക്കേണ്ടി വരുന്നതും മുസ്ലിം എന്ന ചെണ്ടക്ക് തന്നെ. 

മുസ്ലിംകൾ കാലാകാലമായി എന്തോ അവിഹിതമായി നേടിയെടുത്തത് പോലെ.

ഇന്ത്യയിൽ ഒരിടത്തും ഒരുകാലത്തും ആനുപാതികമായും സംവരണപ്രാകാരവും അർഹതയുള്ളത്ര പോലും കിട്ടാതെ അടികൊള്ളുന്ന ചെണ്ടയായി എപ്പോഴും മുസ്ലിംകൾ.

ആനുപാതികമായി മുസ്‌ലിംകൾക്ക് (ഇങ്ങ് ഏറ്റവും മുസ്‌ലിം പ്രീണനം നടക്കുന്നു എന്ന് അങ്ങ് ഉത്തരേന്ത്യയിൽ വരെ കേന്ദ്രം ഭരിക്കുന്ന പാർട്ടി കുപ്രചരണം നടത്തി കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്ന) കേരളത്തിൽ പോലും കിട്ടുന്ന പ്രാതിനിധ്യം തുലോം കുറവ്. 

ഏത് രംഗത്തും ഇന്ത്യയിൽ ആകെമൊത്തമുള്ള മുസ്‌ലിംകളുടെ ആനുപാതികപ്രാതിനിധ്യത്തിൻ്റെ കുറവിൻ്റെ കാര്യം പറയുകയേ വേണ്ട. 

അടികൊള്ളാൻ ചെണ്ട എന്ന നിലക്ക് മുസ്ലിംകളും കൂലിവാങ്ങാൻ ബാക്കി എല്ലാവരും എന്ന നിലക്കും ഇന്ത്യയിലും കേരളത്തിലും കാര്യങ്ങൾ. 

ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും മറ്റേതൊരു വിഭാഗത്തിനും ഇങ്ങ് കേരളത്തിലും ഇന്ത്യയുടെ മറ്റേത് ഭാഗത്തും കിട്ടുന്നത് ആനുപാതികമായി കൂടുതൽ.  

സർക്കാർ ഉദ്യോഗതലത്തിലും മറ്റേതൊരു പൊതുമേഖലാ രംഗത്തും ഇതിങ്ങനെ തന്നെ.

ഏത് സർക്കാർ രേഖകളും കണക്കുകളും എടുത്തു പരിശോധിച്ച് നോക്കിയാൽ ഇക്കാര്യം മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്യും. 

പക്ഷെ മുസ്‌ലിംകളെ കരുവാക്കി വെറുപ്പും വിഭജനവും വിതരണം ചെയ്യുന്നവർ കളവ് മാത്രം പറയും. അവർ രേഖകളും കണക്കുകളും വസ്തുതകളും പറയില്ല.

വർഗ്ഗീയത സ്വയം നടപ്പാക്കിക്കൊണ്ട് അവർ വർഗ്ഗീയതയുടെ പരിവേഷവും തൊഴിയും ഒപ്പം അമിതമായി പ്രീണിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു, അവിഹിതമായി എന്തോ കൂടുതലായി അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന പഴിയും നൽകുന്നത് മുസ്ലിംകൾക്ക്. 

പ്രീണനം എപ്പോഴും മുസ്ലിംകളോട് എന്ന നിലക്ക് ദുഷ്പ്രചരണം നടത്തി ഇന്ത്യയിൽ അധികാരം നേടാം, ഉറപ്പിക്കാം എന്ന് വരെ ഇവിടത്തെ മുഖ്യാധാരാപാർട്ടി തെളിയിച്ചിരിക്കുന്നു. 

മുസ്ലിംകളോടുള്ള വെറുപ്പും അസൂയയും മാത്രം മതി ഒരു രാഷ്ട്രീയപാർട്ടിക്ക് ഇന്ത്യയിൽ വേരൂന്നാനും വളരാനും ഇന്ത്യ ഭരിക്കാനുമുള്ള ന്യായവും ആദർശവും പ്രത്യേശാസ്ത്രവും എന്ന് വരെ വന്നിരിക്കുന്നു.

എന്തോ അവിഹിതമായി അനുഭവിക്കുന്നത് മുസ്ലിംകൾ ആണെന്ന നിലക്കാണ് സ്വയം എല്ലാം അവിഹിതമായി അനുഭവിച്ചുകൊണ്ട് (ബിജെപിയും) ക്രിസ്ത്യാനികളും ഉയർന്ന ജാതിക്കാരും ഇന്ത്യ മുഴുക്കെയും പറഞ്ഞുപരത്തുന്നത്. 

മുസ്‌ലിംകൾക്കാണെങ്കിൽ അതെങ്ങിനെ പ്രതിരോധിക്കണം എന്നറിയുകയും ഇല്ല.

എന്താണ് കാരണം? 

മുസ്‌ലിംകൾക്ക് മാത്രം മതത്തിൻ്റെ പേരിലുള്ള ഒരു പാർട്ടി ഇങ്ങ് കേരളത്തിലുണ്ട് എന്നതാണോ?

അറിയില്ല. 

പക്ഷേ, കേരളത്തിലെങ്കിലും കാര്യങ്ങൾ അങ്ങനെയാണ്.

മുസ്‌ലിം സ്ഥാനാർഥികൾ ജയിക്കുന്നത് മുസ്‌ലിംലീഗ് എന്ന മുസ്‌ലിം വർഗ്ഗീയ സമുദായിക പേരും വിശേഷണവും ഉള്ള ഒരു പാർട്ടിയുടെ പേരിലും ബാനറിലും മാത്രം. 

മുസ്‌ലിം ലീഗ് എന്ന പേരിൽ ഒരു പാർട്ടി ഉള്ളത് കൊണ്ട് മുസ്ലിംകൾ കാര്യമായി മറ്റ് പാർട്ടികളിൽ ഇല്ലാതായി എന്ന് പറയാമോ? അറിയില്ല, പക്ഷെ ശരിയല്ല.

മുസ്‌ലിം ലീഗ് എന്ന പേരിൽ ഒരു പാർട്ടി ഉള്ളത് കൊണ്ട് മറ്റു പാർട്ടികൾ മുസ്‌ലിം ഭൂരിപക്ഷ പ്രദേശത്ത് പോലും മുസ്ലിം സ്ഥാനാർത്ഥികളെ നിർത്തുന്നതും മത്സരിപ്പിക്കുന്നതും തുലോം കുറയുകയും ചെയ്തു. 

മുസ്ലിംകൾ അവരുടെ പൊതുവെയുള്ള മതേതര സ്വഭാവവും മനസ്സും കാരണം അവർക്ക് ഭൂരിപക്ഷമുള്ള ഇടങ്ങളിൽ ആരെയും എത് മതവിഭാഗം സ്ഥാനാർഥികളെയും ജയിപ്പിക്കുന്നു. 

കാസർകോടായാലും കണ്ണൂരായാലും കോഴിക്കോടായാലും വടകരയായാലും (ഷാഫി പറമ്പിലിനെ ഇപ്പോൾ ജയിപ്പിച്ചത് മാറ്റിനിറുത്തിയാൽ) എല്ലാ കാലത്തും ജയിപ്പിച്ചത് അങ്ങനെയാണ്. ആരെയും ഏത് മതവിഭാഗത്തെയും.

മുൻപ് E K നായനാരെ തലശ്ശേരിയും A K ആൻ്റണിയെ തിരൂരും വിജയിപ്പിച്ചത് പോലെ. വടകരയിൽ കെ പി ഉണ്ണികൃഷ്ണനും മുല്ലപ്പള്ളി രാമചന്ദ്രനും കാലാകാലമായി ജയിച്ചിരുന്നത് പോലെ.

പക്ഷേ ഒരൊറ്റ ക്രിസ്ത്യൻ ഹിന്ദു ഭൂരിപക്ഷ മേഖലയിലും (ഭൂരിപക്ഷം വേണ്ട അത്യാവശ്യം ഹിന്ദു ക്രിസ്ത്യൻ സാന്നിധ്യമുള്ള മേഖലകളിൽ തന്നെ) ക്രിസ്ത്യാനിയും ഹിന്ദുവും അല്ലാത്ത ഒരൊറ്റ ആളും കേരളത്തിൽ സ്ഥാനാർത്ഥി ആവില്ല, വിജയിക്കില്ല. ചുരുങ്ങിയത് ഒരു മുസ്ലിം സ്ഥാനാർത്ഥി ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല, ജയിച്ചിട്ടില്ല. 

ക്രിസ്ത്യാനിയും ഹിന്ദുവും അല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥാനാർത്ഥിയേയും ഒരൊറ്റ മുന്നണിയും പരീക്ഷിക്കുകയും ഇല്ല അത്തരം ക്രിസ്ത്യൻ ,ഹിന്ദു ഭൂരിപക്ഷ മേഖലകളിൽ (ഭൂരിപക്ഷം വേണ്ട അത്യാവശ്യം സാന്നിധ്യമുള്ള മേഖലകളിൽ പോലും). 

എന്നിട്ടും വർഗ്ഗീയതയുടെ ആരോപണവും അവിഹിതമായി എന്തോ കൂടുതൽ അനുഭവിക്കുന്ന പഴിയും ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും ഹിന്ദുവിനും നേരെ ഇല്ല. 

കാരണം എന്താണ്? 

മുസ്‌ലിം ലീഗ് എന്ന പേരിലുള്ള ഒരു പാർട്ടി മാത്രം. ചുരുങ്ങിയത് കേരളത്തിൽ. ഇന്ത്യയിൽ ആകമാനം അത് പാക്കിസ്ഥാൻ്റെ പേരിലും.

ഏറ്റവും നന്നായി വർഗ്ഗീയത കളിക്കുന്ന, മതത്തിൻ്റെ പേരിൽ സംഘടിച്ച് പുരോഹിതന്മാരെ മുൻപിൽ വെച്ച് വിലപേശുന്ന ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ ഉള്ളുതറച്ച വർഗ്ഗീയത ആരും മനസ്സിലാക്കാതെ പോകുന്നു,  എടുത്തു പറയാതെ പോകുന്നു. ഇങ്ങ് കേരളത്തിൽ വരെ.

മതങ്ങൾക്കിടയിലെ തുലനങ്ങൾക്കിടയിൽ ആശയതലത്തിലെ സ്വന്തം പാപ്പരത്തം കാരണം സ്വയം മുസ്ലിംകളുടെയും ഇസ്ലാമിൻ്റെയും മുൻപിൽ തോറ്റുനിൽക്കുന്ന ക്രിസ്ത്യാനി മുസ്ലിവിരോധം മൂത്തുകയറി സംഘടിച്ച്, ഹിന്ദുവർഗ്ഗീയതയെ വരെ പിന്തുണച്ച് വളർത്തുന്നു എന്ന് വന്നിരിക്കുന്നു…

കർമ്മഫലം: ഉള്ളതും, ഉണ്ടാവുന്നതും, ഉണ്ടായതും ഉണ്ടാക്കിയ എല്ലാ മാറ്റങ്ങളും

പെണ്ണിനെ പെണ്ണാക്കുന്ന ഒന്നും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു പെണ്ണിനും ഇഷ്ടമല്ല. 

ആണിനെ ആണാക്കുന്ന ഒന്നും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരാണിനും ഇഷ്ടമല്ല. 

അതിനാൽ ആവുന്നത്ര മറച്ചുവെക്കുന്നു. 

എന്നിട്ടും ആ ഇഷ്ടമല്ലാത്തതും മറച്ചുവെക്കുന്നതും വെച്ച് തന്നെ പരസ്പരം ആകർഷിക്കുന്നു. 

മറച്ചുവെച്ചത് സൗന്ദര്യമാക്കി ആകർഷിക്കുന്നു.

*******

കർമ്മഫലം? 

ഞാനും നീയും ഉള്ള, 

എന്നിലേക്കും നിന്നിലേക്കും നീളുന്ന, 

നമ്മളിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുവരുന്ന

കർമ്മഫലമില്ല. 

കാരണം, 

നമ്മളില്ല. 

ഞാനും നീയും ഇല്ലാത്ത 

ജീവിതമായിത്തീരുന്ന, 

തുടർച്ചയായ ജീവിതത്തിൽ നിഴലിടുന്ന 

കർമ്മഫലം മാത്രം. 

ആ നിലക്ക് എല്ലാം കർമ്മഫലം തന്നെ. 

ഉള്ളതും, ഉണ്ടാവുന്നതും, ഉണ്ടായതും,  

പിന്നെ ഉണ്ടാക്കിയ എല്ലാ മാറ്റങ്ങളും 

കർമ്മഫലം തന്നെ.

ഇന്നിവൾക്ക് 44 വർഷങ്ങൾ തികയുന്ന പിറന്ന നാൾ..

ഇന്ന് 

ഇവൾ പിറന്ന നാൾ.

ഞാനും നീയും 

അവശേഷിക്കാത്ത ലോകത്ത്

പിറന്നവളുടെ പിറന്ന നാൾ.

ഞാനും നീയുമാകാൻ മാത്രം

ജനിച്ചവർക്കിടയിൽ 

ജനിച്ചവളുടെ പിറന്ന നാൾ.

ഇല്ലാത്ത ഞാനും നീയുമായി,  

ഇല്ലാത്ത ഞാനും നീയും മാത്രമായ ജീവിതമായി 

മോട്ടിട്ട് ജനിച്ചിട്ടിവൾക്ക് 

ഇന്ന് 44 വർഷങ്ങൾ തികയുന്ന 

പിറന്ന നാൾ.

പേടിയാണ്, 

പേടിയുണ്ടാക്കുന്ന 

ശ്രദ്ധയും പ്രതിരോധവുമാണ് 

ജീവിതമെന്ന് 

വരച്ചുകാട്ടിത്തന്ന

ഇവളുടെ ജീവിതത്തിന്

ഇന്നേക്ക് 44 വയസ്സ് പ്രായം. 

നിശ്ചയങ്ങളും നിർവചനങ്ങളും 

ഏറെ ഉണ്ടാക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്

സ്വയം ഒരു നിശ്ചയവും നിർവചനവും 

ഇല്ലെന്നാണയിട്ട് പറഞ്ഞ 

44 വർഷങ്ങൾക്കും 

സാക്ഷിയായി നിന്നവൾ 

ഇന്ന് തികച്ചത് 44 വയസ്സ്.

ആരൊക്കെയോ 

നിശ്ചയിച്ചത് വെച്ച്

ആരുടെയൊക്കെയോ 

ബോധ്യതകൾക്ക് വേണ്ടി 

ജീവിച്ചവസാനം 

ആരുമില്ലാതെ 

ആർക്കുമല്ലാതെ പോകുന്നു 

ജിവിതമെന്ന് 

ഉറച്ചുപറഞ്ഞ 44 വർഷങ്ങളും

ഇവൾ തീർത്തുജീവിച്ചു. 

ഒരുറപ്പുമില്ലാതെ 

ഒരറിവുമില്ലാതെ 

നടക്കുന്ന ശ്വാസോച്ഛാസം,

ഒരുറപ്പുമില്ലാത്ത 

ജനനം, ജീവതം, മരണം.

ഒരുറപ്പുമില്ലാത്ത മാലോകർ.

അത്തരം കുറേ 

ഉറപ്പില്ലായ്മകൾക്കിടയിലും ഇവൾ പൂർത്തിയാക്കി

44 വർഷങ്ങൾ.

വെറും വെറുതെ പറയുന്നത്: സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത്.

അതേ 

വെറും വെറുതെ പറയുന്ന കുറെ കാര്യങ്ങളുണ്ട്. ഒന്നുമറിയാതെ ഒട്ടും ബോധ്യപ്പെടാതെ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ.

അതിലൊന്നാണ് സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത്.

യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ?

ശരിയല്ല.

ഒരുനിലക്കും ശരിയല്ല.

ആപേക്ഷികതയിലും ആത്യന്തികതയിലും അങ്ങനെ പറയുന്നത് ശരിയല്ല.

മുഴുത്വത്തിലും അല്പത്തിലും ശരിയല്ല.

പൂർണതയിലും അപൂർണതയിലും ശരിയല്ല.

താൽകാലികതയിലും നിത്യതയിലും ശരിയല്ല 

എന്തുകൊണ്ട് ശരിയല്ല?

എന്തുകൊണ്ട് എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും ശരിയല്ല.

കാരണം, ആപേക്ഷികതയിലും അല്പത്തിലും അപൂർണതയിലും താൽകാലികതയിലും സംഗതിയുണ്ട്, കാര്യമുണ്ട്, രണ്ടുണ്ട്, ഞാനും നീയും നമ്മളും നമ്മളല്ലാത്തതും ഉണ്ട്, വികാരമുണ്ട്, ശരിയും തെറ്റുമുണ്ട്, വേദനയും സന്തോഷവും ഉണ്ട്. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആപേക്ഷികതയിലും അല്പത്തിലും അപൂർണതയിലും താൽകാലികതയിലും വെച്ച് പറഞ്ഞാൽ സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയല്ല. മറിച്ച് പറയേണ്ടി വരും. ഉള്ളതും തോന്നുന്നതും വെച്ച് പറയും, പറയേണ്ടി വരും. ഇല്ലാത്തതും തോന്നാത്തതും വെച്ച് എന്തെങ്കിലും പറയാൻ സാധിക്കില്ല..

എന്നിട്ടും പലരും സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത്?

വെറും വെറുതെ പറയുന്നത്. 

ഇല്ലാത്തതും തോന്നാത്തതും വെച്ച് പറയുന്നത്. 

ഉള്ളതും തോന്നുന്നതും പറയാത്തത്.

സ്വന്തം ബോധ്യതക്കെതിരെ ഒരുതരം ബോധ്യതയും ഇല്ലാതെ പറയുന്നത്.

വെറുതെ അനുകരിച്ച് പറയുന്നത്.

കാല്പനികമായി മാത്രം പറൗന്നത്.

മറ്റാരോ പറഞ്ഞത് സ്വന്തം നാവിലിട്ട് പറയുന്നത്.

എന്നാൽ സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത് വേറെ ഏതെങ്കിലും നിലക്ക് ശരിയാണോ?

അല്ല.

ആത്യന്തികതയിലും മുഴുത്വത്തിലും പൂർണതയിലും നിത്യതയിലും വെച്ച് പറഞ്ഞാലും സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയല്ല.

എന്തുകൊണ്ടല്ല?

കാരണം ആത്യന്തികതയിലും മുഴുത്വത്തിലും പൂർണതയിലും നിത്യതയിലും സംഗതി എന്നതില്ല, കാര്യം എന്നതില്ല, രണ്ടില്ല, രണ്ടില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഒന്ന് പോലുമില്ല, ഒന്നെന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥയില്ല, ഞാനും നീയും ഇല്ല, നമ്മളും നമ്മളല്ലാത്തതും ഇല്ല , വികാരമെന്നതില്ല, ശരിയും തെറ്റുമെന്നതില്ല, വേദനയും സന്തോഷവും എന്നതില്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്ന, പറയേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥയില്ല, കാര്യമില്ല.

എന്നിട്ടും പലരും സംഭവിച്ചതും സംഭവിക്കുന്നതും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതും ഒക്കെ നല്ലതിന് എന്ന് പറയുന്നത്?

വെറും വെറുതെ പറയുന്നത്. 

ഇല്ലാത്തതും തോന്നാത്തതും വെച്ച് പറയുന്നത്. 

ഉള്ളതും തോന്നുന്നതും പറയാത്തത്.

സ്വന്തം ബോധ്യതക്കെതിരെ ഒരുതരം ബോധ്യതയും ഇല്ലാതെ പറയുന്നത്.

വെറുതെ അനുകരിച്ച് പറയുന്നത്.

കാല്പനികമായി മാത്രം പറൗന്നത്.

മറ്റാരോ പറഞ്ഞത് സ്വന്തം നാവിലിട്ട് പറയുന്നത്.

സ്വയം അസ്വസ്ഥരായിരിക്കും. പക്ഷേ അവരത് സമ്മതിക്കില്ല.

സ്വയം അസ്വസ്ഥരായിരിക്കും. 

പക്ഷേ അവരത് സമ്മതിക്കില്ല. 

പകരം നിങ്ങൾക്കാണ്, മറ്റുള്ളവർക്കാണ് അസ്വസ്ഥതയെന്നവർ വരുത്തിത്തീർക്കും. 

എങ്ങിനെ? 

സ്വന്തം അസ്വസ്ഥതയെ അവർ നിങ്ങളിൽ, മറ്റുള്ളവരിൽ നിഴലിടും, പ്രതിബിംബിക്കും. 

എന്നിട്ട് നിങ്ങൾക്കാണ്, മറ്റുള്ളവർക്കാണ് അസ്വസ്ഥതയെന്നവർ വരുത്തും. 

സ്വയം അസ്വസ്ഥരായവർക്ക് മറ്റുള്ളവരും കൂടി അസ്വസ്ഥരാവണം എന്നത് നിർബന്ധം. 

അവരെപ്പോലെ അസ്വസ്ഥരല്ലാത്തവരെ, അസ്വസ്ഥരാവാൻ തയ്യാറല്ലാത്തവരെ അവർ ഭ്രാന്തരെന്ന് പോലും വിളിക്കും, ഭ്രഷ്ടരാക്കും.

മറ്റുള്ളവരും കൂടി അസ്വസ്ഥരാണെന്ന് കണ്ട് വേണം അവർക്ക് അവർ ശരിയെന്നും അവർ മാത്രമല്ല അങ്ങനെയെന്നും, അവർ അങ്ങനെ ആവുന്നതിൽ തെറ്റില്ലെന്നും ഉറപ്പിക്കാൻ.

**********

ഇന്നലെ ഇന്നലെ ആയതിലും നാളെ നാളെയാവുന്നതിലും ആർക്ക് നിയന്ത്രണം? 

നാളെ എന്തും എങ്ങനെയും സംഭവിക്കാമെന്നതിലും ആർക്കെന്ത് നിയന്ത്രണം? 

എല്ലാം എങ്ങനെയൊക്കെയാവുന്നുവോ അങ്ങനെയൊക്കെയാവുന്നു. 

നറുക്ക് വീഴും പോലെ. 

സ്വീകരിക്കുക, വിധേയപ്പെടുക. 

നിസ്സഹായതയെ തിരഞ്ഞെടുപ്പായി കാണിക്കുക.

അത്രമാത്രം. 

ജീവിതവും രോഗവും മരണവും എല്ലാവർക്കും ഒരുപോലെ. 

ആർക്കും കൃത്യമായി പ്രവചിക്കാൻ സാധിക്കാത്തവിധം. 

ഗുരുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നവരെയും എവിടെക്കണ്ടാലും ഓടിരക്ഷപ്പെടുക.

ഗുരുവെന്ന് പേരുള്ളവരെയും, ഗുരുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നവരെയും എവിടെക്കണ്ടാലും ഓടിരക്ഷപ്പെടുക. 

വന്യമൃഗങ്ങളിൽ നിന്നും മാൻപേടകൾ ആത്മരക്ഷക്ക് വേണ്ടി ഓടിരക്ഷപ്പെടുന്നത് പോലെ തന്നെ നിങ്ങൾ ഓടിരക്ഷപ്പെടുക.

ഗുരുവെന്ന വാക്കിനർത്ഥം, ഇരുട്ടില്ലാതാക്കുന്നത്, എന്ന നിലയ്ക്കുള്ള ഗുരുക്കൻമാർ ഇല്ലെന്ന് കണ്ട് തന്നെ ഇത് പറയുന്നു.

എല്ലാവരും ഒന്നുമറിയാതെ ഒരുപോലെ ഇരുട്ടിൽ തപ്പുക മാത്രം.

ഒരുപക്ഷെ ഇരുട്ടിൽ തപ്പുകയാണെന്നറിഞ്ഞവരുണ്ട്.

അതറിഞ്ഞവർ അതറിയാത്തവരെ ആ അറിവ് മാത്രം വെച്ച് ഗുരുവായി ചമഞ്ഞ് ചൂഷണം ചെയ്തുകൊണ്ട് ഗുരിക്കൻമാരാവുന്നു.

ഒരു ഗുരുവും നിങ്ങളെ വളർത്തില്ല. ആർക്കും അവനവനിൽ തന്നെയും ഒരു നിയന്ത്രണവും ഇല്ല. 

എല്ലാം, പിന്നെ എല്ലാവരും ആവുന്നത് പോലെയങ്ങ് ആവുന്നുവെന്ന് മാത്രം.

നിങ്ങളെ വിഴുങ്ങിക്കൊണ്ട് മാത്രം, നിങ്ങളിലെ നിങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കി, അവരിലെ അവരെ ഒന്നുകൂടി ഉണ്ടാക്കി, വളർത്തി മാത്രം അവർ ഗുരുക്കളാവുന്നു.

നിങ്ങൾ സ്വയം മാറില്ലെങ്കിൽ ലോകത്താരും ഒരു ഗുരുവും നിങ്ങളെ മാറ്റില്ല.

നിങ്ങൾ ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി ചെയ്യുന്നതൊക്കെ തന്നെയല്ലാത്ത ഒരു പാഠവും നിങ്ങൾക്ക് പാഠമല്ല.

നിങ്ങളിൽ കുറ്റബോധം നിറച്ച്, എപ്പോഴും നിങ്ങളെ ശിഷ്യന്മാരായി നിലനിർത്തി, ഓടുന്ന വണ്ടിക്കുള്ളിൽ നിങ്ങളെ ഓടിപ്പിച്ച് തളർത്തുന്നവരെ നിങ്ങൾ ഗുരുക്കന്മാരെന്ന് വിളിക്കുന്നു. 

തളർന്ന നിങ്ങൾ തളർന്നു എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം എപ്പോഴും ശിഷ്യന്മാർ മാത്രമായിരിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെടുന്നു.

നിങ്ങളെ തളർത്തിനിർത്തി ശിഷ്യന്മാരാക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഗുരുക്കന്മാരാവുന്നവരാണവർ.

പകരം നിങ്ങൾ പൂച്ചയെ പോലെ സ്വന്തത്തിൽ മുഴുകുക. 

ആരും കൂടെയില്ലെന്നറിഞ്ഞുറപ്പിച്ച് ജീവിക്കുക 

ഒറ്റയിൽ ഒറ്റയായി നിലകൊള്ളുക. 

ഒറ്റയിൽ ഒറ്റയായി നിലകൊള്ളുന്ന എല്ലാവരും ഗുരുക്കന്മാർ തന്നെ.

ആശ്രയം എത്രയും കുറച്ചവർ.

തന്നെ എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവർ ധരിക്കുന്നു, കാണുന്നു, വിളിക്കുന്നു എന്നതിനെ പോലും ആശ്രയിക്കാനീല്ലാത്തവർ. 

ശാരീരികമായ അതിജീവനത്തിന് വേണ്ടിയല്ലാതെ ഒന്നിനും ആരെയും ഒന്നിനെയും ആശ്രയിക്കാനീല്ലാത്തവർ.

തന്നെക്കുറിച്ച, മറ്റുള്ളവരിലുണ്ടാവുന്ന ധാരണയായ പ്രതിഷ്ഠക്ക് വേണ്ടി നിലകൊള്ളാത്തവർ. 

ആ പ്രതിഷ്ഠയെ പൂജിച്ച് വളർത്താൻ മറ്റുള്ളവരെ ക്ഷേത്രങ്ങളാക്കി ജീവിക്കാത്തവർ.

ഗുരുക്കന്മാരെന്ന് പേര് വീഴാനില്ലാത്ത, ശിഷ്യന്മാർ വേണ്ടാത്ത ഗുരുക്കന്മാർ.

•••••••••

നിങ്ങൾ മാത്രം നിങ്ങളെ നയിക്കുക. 

ആരുടെയും ശിഷ്യനാവാതിരിക്കുക.

ഒരു ഗുരുവും നിങ്ങളെ വളർത്തില്ല. 

എല്ലാ ഗുരുക്കന്മാരും ഗുരുക്കന്മാരാവാനുള്ള, ഗുരുക്കന്മാരായി തുടരാനുള്ള അഭിനയത്തിന്റെ തടവറക്കുള്ളിൽ ശ്വാസംമുട്ടിയിരിപ്പാണ്.

എല്ലാ ഗുരുക്കന്മാരെന്ന് വിളിക്കപ്പെടൂന്നവരും നിങ്ങളെ അഭിനയിച്ച് തളർത്തും. 

വളർത്തുന്നുവെന്ന വ്യാജേന നിങ്ങളെ കാർന്നുതിന്ന് തളർത്തുമ്പോൾ മാത്രം വളരുന്നവരാണ് ഗുരുക്കന്മാർ. 

നിങ്ങൾ താഴ്ന്നിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഉയർന്നിരിക്കുന്നവർ ഗുരുക്കന്മാർ

അവരുടെ ഉച്ചമർദ്ധം കൊണ്ട് നിങ്ങളിൽ ന്യൂനമർദ്ദം ഉണ്ടാക്കുന്നവർ ഗുരുക്കന്മാർ.

എപ്പോഴും ന്യൂനമർദ്ദം എന്ന ഡിപ്രെഷൻ ഉള്ളവരാക്കി അവർ നിങ്ങളെ ശിഷ്യന്മാരാക്കി നിലനിർത്തുന്നു.

നിങ്ങൾ കീഴേ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മേലെ ഇരിക്കുന്നവർ ഗുരുക്കന്മാർ.

കീഴേ ന്യൂനമർദ്ദമായി ഇരിക്കുന്ന നിങ്ങളിൽ മുകളിലായിരിക്കുന്ന അവരിലെ ഉച്ചമർദ്ധം കോരിയൊഴിച്ച് നിറച്ച് പാഠമാക്കി മാറ്റുന്നവർ.

അസൂയാലുക്കളെ എങ്ങിനെ തോൽപിക്കാം? നിരാശയാണ് അസൂയയെ പ്രസവിക്കുന്ന മാതാവ്.

അസൂയാലുക്കളെ എങ്ങിനെ തോൽപിക്കാം?

നീ ജയിക്കുന്നത് കണ്ട് തോറ്റ് നിരാശപ്പെട്ട പലരുമാണ് നിൻ്റെ നേരെ അസൂയാലുക്കളായി മാറുന്നത്. 

അങ്ങനെ നിരാശ പൂണ്ട്,  അസൂയ വെച്ചുപുലർത്തുന്നവരാണ് ഭൂരിപക്ഷവും, ചുറ്റിലും. 

തലച്ചോറുണ്ടാക്കുന്ന, ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത,  വല്ലാതെയൊന്നും നിയന്ത്രിക്കാനാവാത്ത ഒരു വികാരം അസൂയ എന്നതിനാൽ പ്രത്യേകിച്ചും.

നീ ജയിക്കുമ്പോൾ കയ്യടിക്കുന്നവരിലധികവും കയ്യടിക്കുന്നത് സന്തോഷം കൊണ്ടല്ല. വളരെ വളരെ ചിലരൊഴികെ. 

മറ്റൊരു നിർവ്വാഹവുമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്. 

എങ്ങാനും  എപ്പോഴേലും നിൻ്റെ വിജയത്തിൻ്റെയും വളർച്ചയുടെയും പങ്ക് പറ്റാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ പറ്റാനാണ്.

അറിയണം, അവരിലെ നിന്നെക്കുറിച്ച നിരാശയാണ് അവരിൽ അസൂയയെന്ന വികാരത്തെ പ്രസവിക്കുന്ന മാതാവ്. 

നിരാശപൂണ്ട്, അതേ നിരാശ കൊണ്ട് അസൂയ നിറക്കുന്നവരെ തോല്പിക്കാൻ:

നീ മറ്റൊന്നും ചെയ്യേണ്ട, 

നീ തർക്കിക്കേണ്ട, 

നീ യുദ്ധം ചെയ്യേണ്ട, 

നീ ന്യായങ്ങൾ പറയേണ്ട. 

പകരം നീ നിൻ്റെ ഉയർച്ചയുടെയും വളർച്ചയുടെയും വിജയങ്ങളുടെയും പുതിയ പുതിയ വലിയ വലിയ വർത്തമാനങ്ങളും വാർത്തകളും അവരോട് നേരിട്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നാൽ മാത്രം മതി. 

അവരോട് നീ എപ്പോഴും പൊങ്ങച്ചം മാത്രം പറയുക. 

അവരുടെ മുന്നിൽ നീ എപ്പോഴും സന്തോഷിക്കുന്ന വനായും വിജയിച്ചവനായും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുക

അവരുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആയുധമായ അസൂയ കൊണ്ടുതന്നെ അവർ തോറ്റ് കൊണ്ടേയിരിക്കും. 

അവരുടെ അസൂയ എന്ന തീ കൊണ്ട് തന്നെ അവർ കത്തിയാളിത്തീരും.

അസൂയ രണ്ടറ്റവും മൂർച്ചയുള്ള കത്തിയാണ്. 

ആ കത്തിയുടെ ഒരറ്റം അവർക്ക് തന്നെ മുറിവേൽപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. 

കത്തിയുടെ മറ്റേ അറ്റം നിനക്ക് കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് പ്രശ്നവുമില്ല. 

അവസരം പാത്ത് എങ്ങിനെയെങ്കിലും കത്തിയുടെ മറ്റേ അറ്റം കൊള്ളിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മാത്രം മതി. 

കാരണം, നിരാശപ്പെട്ടവനിലും അസൂയാലുവിലും പിശാചുണ്ട്. അസൂയയും നിരാശയും ആരെയും പിശാചാക്കും. 

അസൂയയും നിരാശയും ആരെയും എന്തക്രമവും ഏത് വിധേനയും ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കും.

നിനക്ക് വേണ്ടി പ്രത്യക്ഷത്തിൽ കയ്യടിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ അസൂയാലു തോറ്റുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, വേദനിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

നിൻ്റെ പരാജയം ഉള്ളാലെ കൊതിച്ചിരുന്നിട്ടും തുടരെത്തുടരെയുള്ള നിൻ്റെ വിജയത്തിന് വേണ്ടി പ്രത്യക്ഷത്തിൽ കയ്യടിക്കേണ്ടിവരുന്നതിനേക്കാൾ ഗതികേടും പരാജയവും അവർക്ക് വേറെന്തുണ്ട്?

നിൻ്റെ പൊങ്ങച്ചം പറച്ചിൽ എന്ന് അത്തരക്കാർ വിലയിരുത്തുന്ന കാര്യം അവരെ വല്ലാതെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നതാണ്. 

പക്ഷേ നിൻ്റെ പൊങ്ങച്ചം നിനക്ക് കിട്ടിയ അനുഗ്രഹങ്ങളെ നീ തന്നെ അംഗീകരിക്കലാണ്. 

നിൻ്റെ പൊങ്ങച്ചം  പറച്ചിൽ നിനക്ക് ആ അനുഗ്രഹങ്ങൾ തന്നവനെ (അതാരായാലും) അംഗീകരിക്കലും മഹത്വപ്പെടുത്തലും സ്തുതിക്കലും ആണ്. 

നിൻ്റെ വിജയത്തിലും വളർച്ചയിലും ഉയർച്ചയിലും ഉള്ള നിൻ്റെ പൊങ്ങച്ചം ഇനിയും വിജയിക്കാനും വളരാനും ഉയരാനും കൊതിക്കുന്നവർക്ക് വഴികാട്ടലാണ്, പ്രചോദനമാണ്, ഉണർത്തുപാട്ടാണ്.

പരാജയവും ദാരിദ്ര്യവും തളർച്ചയും തകർച്ചയും വിളിച്ചുപറയുന്ന രീതിയല്ല വേണ്ടത്. അത് പിശുക്കൻ്റെ രീതി. അനുഗ്രഹങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്ന രീതി. ദാരിദ്ര്യവും തളർച്ചയും തകർച്ചയും മറച്ചുപിടിക്കുക. എന്നിട്ട് നീ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുക.

പകരം, വിജയവും വളർച്ചയും ഉയർച്ചയും സമ്പന്നതയും വിളിച്ചു പറയുന്ന രീതിയാണ് വേണ്ടത്. അതാണ് ഉദാരമതികളുടെ രീതി. ആഘോഷത്തിൻ്റെ രീതി, അതാണ് ആഘോഷിക്കുന്നവരുടെ രീതി.  

നിൻ്റെ വിജയങ്ങളെയും ഉയർച്ചയെയും വളർച്ചയെയും നീ തന്നെ അംഗീകരിക്കലും എടുത്തുപറയലും അത് തന്നവനെ അംഗീകരിക്കലും മഹത്വപ്പെടുത്തലും സ്തുതിക്കലും തന്നെ.

മനുഷ്യനാണോ പ്രാപഞ്ചികതയുടെ കേന്ദ്രബിന്ദു?

കൊതുകിനു കൊതുക് തന്നെയേ ആവാൻ പറ്റൂ. മനുഷ്യന് മനുഷ്യൻ തന്നെയും...

കൊതുകെങ്ങനെ പ്രാപഞ്ചികമായി  നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടുവോ അതുപോലെയല്ലേ കൊതുകിനും ആവാനും ചെയ്യാനും സാധിക്കൂ? 

കൊതുക് സ്വയം തെരഞ്ഞെടുത്തതല്ല മനുഷ്യന് ഉപകാരപ്പെടാതിരിക്കാനും ഉപദ്രവമാകാനും?

ഇനി മനുഷ്യൻ്റെ കാര്യമെടുക്കൂ. 

ഒരൊറ്റ കൈവീശിനു കൊതുകിനെ കൊല്ലുന്ന  മനുഷ്യൻ്റെ കാര്യം..

പാറ തുരക്കുന്ന, കാട് നശിപ്പിക്കുന്ന, കോഴിയെയും ആടിനെയും പോത്തിനെയും അറുത്ത് തിന്നുന്ന, വാഹനമോടിച്ച് പുകതുപ്പുന്ന അധിനിവേശക്കാരനായ മനുഷ്യൻ്റെ കാര്യം പറയുക.

എല്ലാറ്റിനും ഉപദ്രവമാവുകയല്ലേ മനുഷ്യൻ? 

മനുഷ്യനാണോ പ്രാപഞ്ചികതയുടെ കേന്ദ്രബിന്ദു?

മനുഷ്യന് വേണ്ടി മാത്രമാണോ പ്രാപഞ്ചികതയും ദൈവവും?

എങ്കിൽ മനുഷ്യൻ പ്രകൃതിദുരന്തത്തിലും മറ്റും കൂട്ടമായി കൊല്ലപ്പെടുമ്പോൾ മാത്രം ദൈവത്തിന് കണ്ണിൽ ചോരയില്ല, ദൈവം എത്ര വലിയ ക്രൂരൻ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ആവലാതികളും ആരോപണങ്ങളും എന്തിന്?

*******

കൊതുകിനെ കൊല്ലുന്ന നിനക്കതൊരു ശരി. 

പക്ഷേ, അതേസമയം കൊതുകിന് വേറൊരു ശരിയുണ്ട്. 

ദൈവമെന്ന പ്രാപഞ്ചികത ഏത് ശരിക്കൊപ്പം ഏത് പക്ഷത്ത് നിൽക്കണം? ആരെ കേൾക്കണം?

മനുഷ്യനെ കൂട്ടംകൂട്ടമായി കൊല്ലുന്ന പേമാരിയിലും കൊടുങ്കാറ്റിലും പ്രളയത്തിനും ഭൂകമ്പത്തിനും സുനാമിക്കും ഇതുപോലെ മനുഷ്യനറിയാത്ത എത്രയെത്ര ശരികളുണ്ടാവും?

മനുഷ്യനെ കൂട്ടംകൂട്ടമായി കൊല്ലുന്ന എല്ലാ ഓരോ പേമാരിയും കൊടുങ്കാറ്റും പ്രളയവും ഭൂകമ്പവും സുനാമിയും കൊതുകിനെ കൊല്ലാൻ മനുഷ്യൻ കൈവീശുന്നതും കയ്യടിക്കുന്നതും പോലെയൊരു കയ്യടിയും കൈവീശാലും മാത്രം.

ശരി എപ്പോഴും ഒരേയൊരു പക്ഷത്തല്ല.

കൊതുകിനെ കൊല്ലുന്ന നിനക്കതൊരു ശരി. 

പക്ഷേ, അതേസമയം കൊതുകിന് വേറൊരു ശരിയുണ്ട്. 

ദൈവമെന്ന പ്രാപഞ്ചികത ഏത് ശരിക്കൊപ്പം ഇത് പക്ഷത്ത് നിൽക്കണം? ആരെ കേൾക്കണം?

********

ശരി ആപേക്ഷികമായാണ്.

ശരി എപ്പോഴും ഒരേയൊരു പക്ഷത്തല്ല.

ശരി മാറിയും മറിഞ്ഞും പലപ്പോഴായി പല പക്ഷത്താണ്.

സന്ദർഭവും പശ്ചാത്തലവും മാറുന്നത് പോലെ ശരിയും മാറും.

ശരി മാറുമ്പോൾ അതനുസരിച്ച് ത്രാസിൻ്റെ സൂചിയും മാറും.

സങ്കുചിത ദേശീയതയും അതുണ്ടാക്കുന്ന ഭീകരതയും ശരിയല്ലെന്ന് പറയുന്നത് കൊണ്ട് കേൾക്കേണ്ടി വരുന്ന പഴി കേൾക്കാൻ തയ്യാറായി തന്നെ ശരിയുടെ പക്ഷത്ത് നിൽക്കാൻ സാധിക്കണം. 

മനുഷ്യനാണ്, ജീവിതമാണ് പ്രധാനം. 

മനുഷ്യന് വേണ്ടിയും ജീവിതത്തിന് വേണ്ടിയും മനുഷ്യൻ മാത്രമായ് ഉണ്ടാക്കിയതാണ് അതിർത്തികളും രാജ്യങ്ങളും.

അതിർത്തികൾക്കും രാജ്യങ്ങൾക്കും വേണ്ടി വികാരം കൊള്ളിക്കുന്ന കഥകൾ ഉണ്ടാക്കി മനുഷ്യനെയും ജീവിതത്തെയും കൊല്ലുന്നതിന് കൂട്ടുനിൽക്കാൻ കഴിയില്ല.

എപ്പോഴും ഒരെയൊരു വിഭാഗത്തിന് വേണ്ടിയും എതിരെയും പറയുക എന്നത് ഏറ്റെടുത്തിട്ടില്ല.

അതിനാൽ തന്നെ ചിലപ്പോഴൊക്കെ ചിലരുടെ താൽപര്യത്തിനനുസരിച്ച് സംസാരിക്കാത്തതിൻ്റെ പഴി കേൾക്കുക തന്നെ നിർവ്വാഹം

Part 6 : Notes on nurses. Department of PHO, KMC, Manipal.

13. Notes on nurses 

True, Nurses are the angels. 

Means, nurses are the Devas and Devis.

What does that mean? 

Angel means very positive, the ones who always work. Work work work only.

Angels means those are the ones who implement whatever is ordered. The real executives.

But same positivity of sheer execution has a negative side too. 

The negative side of becoming blind executives.

Angels by their nature don't question and don't have the right to critically evaluate and question. 

They never doubt and they never have the right to doubt and question their superiors (doctor's) orders. 

Hence, they are never proactive and creative. 

They don't behave intelligently, since they don't have to, by practice and profession too.

One or other way they don't behave or they are unable to behave responsibly. 

Why do I say so?

Because responsibility means one's ability to respond. 

If one cannot respond to whatever mistake they happen to see or if one cannot see the mistakes at all, hence cannot respond, they are irresponsible and irresponsive.

They mostly behave and implement mechanically with whatever the orders they get, as if a machine moving the way it is programmed to be as and when turned on.

Angels don't know if there is any space for doubting and questioning at all.

Angels are those who are loyal, sincere and dedicated, submitted and serving. 

But only like slaves. 

Slaves are not responsible. 

Responsibility comes with/from the freedom and free thought. 

Responsibility comes with the maturity that freedom gives or instill in anyone who is free.

Angel are very positive, always obeying the superior orders. 

Blindly obeying and copying the orders the way it is given, these angels also have a negative side.

Angels never apply their mind. 

Angels never reflect. 

Angels are the ones who have lost their mirror nature.

Angels never understand what is being implemented by them even when they implement it..

Angels never question and never become innovative by themselves because of their above nature.

This, what is being seen as a very good aspect of nurses for apparent sight and for those who see the affairs so outwardly, can cause big mistakes.

Whatever mistake the superiors might have done by their mistake or carelessness will be strictly followed and obeyed by these angels without knowing and looking into what it is and  what is what.

There lies the big responsibility on those superiors who give orders to these angels. 

The superiors (doctors ) have to be very careful and they have to have an eagle eye on these angels, always monitoring them. 

Personally I have noticed these angels with all their good intentions, dedication and sincere efforts doing and making big mistakes. 

To be good-willed and sincerely working is not a guarantee for not doing mistakes. 

In order to avoid mistakes one has to be really knowing and one has to be 360 degree alert, always critically viewing and questioning.

14. Examples of Mistakes from nurses.

There happened heavy vomiting and full body pain when a nurse pushed an injection heavily.

One other time a nurse was setting pre hydration to 25 ml per hour instead of 250 ml.

There happened many mistakes from the nurses of N3 wards, especially since they are not equipped with the expertise to handle the oncology patients.

 (To be continued.....)

ഐസിസ് വെറും ഇല്ലാക്കഥയോ?

ഐസിസ് വെറും ഇല്ലാക്കഥയോ? 

ഇസ്രയേൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ കാട്ടിക്കൂട്ടുമ്പോഴും വൻതീവ്രവാദി സംഘം എന്ന് എവിടെനിന്നോ കേട്ട് നാം മുദ്രകുത്തിയ ഐസിസ് ഒന്നും ചെയ്യാതെയും പറയാതെയുമിരിക്കുന്നല്ലോ? 

ഐസിസ് എന്നത് വെറും അമേരിക്കൻ ഇസ്രയേൽ ഏജൻ്റ്/മറ മാത്രമെന്നതിന് അടിവരയിടുന്നതോ ഈ നീണ്ട മൗനവും നിലപാടും? 

അമേരിക്കയും ഇസ്രയേലും ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കൊടുംക്രൂരതകളുടെ പിതൃത്വവും അവ സഹിക്കുന്ന ഇരകളുടെ മേൽതന്നെ ചാർത്താനുള്ള പേര് മാത്രമോ ഐസിസ്? 

*********

ഇന്ത്യയിലടക്കം നാം കണ്ടതും കേൾക്കുന്നതുമല്ലേ ഈ കാര്യം. 

അക്രമങ്ങളും കലാപങ്ങളും ബോംബ് സ്‌ഫോടനവും നടത്തുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക തൽപര വിഭാഗം. 

അത് കെട്ടിയേൽപ്പിക്കുന്നത് മറ്റൊരു വിഭാഗത്തിൻ്റെ മേൽ. 

നടത്തുന്ന വിഭാഗം ബലിയാടുകളുടെ മേൽ ആരോപിച്ച് അധികാരം നേടുകയും നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രത്യേക തരം മാസ്മരവിദ്യ. 

അതുതന്നെ ലോകമെമ്പാടും പല കോലത്തിൽ.

ബലിയാടുകൾക്ക് കൃത്യമായ രാഷ്ട്രീയമോ മതപരമോ ആയ (ചർച്ച്, സഭ, പോപ്പ്, രാഷ്ടീയപാർട്ടി പോലുള്ള) നേതൃത്വമില്ല എന്നത് സംഗതി എളുപ്പമാക്കുന്നു.

*******

ഫാസ്സിസത്തിനും അധിനിവേശത്തിനും ഒരേ രീതി. 

ന്യായവും നീതിയും ബാധകമല്ല. 

ന്യായവും നീതിയും പറയുന്നവരെ ആയുധവും ബോംബും തോക്കും ഉപയോഗിച്ചും കാണിച്ചും തോൽപിക്കുക, പേടിപ്പിക്കുക.

*******

വൃഷംവെട്ടുന്നവർ മഴുവും കയ്യിലേന്തി സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു വൃക്ഷങ്ങളെ സേവിക്കുന്നവരും സംരക്ഷിക്കുന്നവരുമെന്ന്. 

വൃക്ഷങ്ങൾ അത് വിശ്വസിച്ചുകൊള്ളണം. 

മുഖത്തോട്മുഖം മഴുവും മരണവും കാണുന്ന വൃക്ഷങ്ങൾക്ക് വേറെന്ത് പോംവഴി? 

നാട് നശിപ്പിക്കുന്നവരും സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു അവർ നാടിനെ സേവിക്കുന്നവരും സംരക്ഷിക്കുന്നവരുമെന്ന്. 

നാടും നാട്ടുകാരും അതുപോലെയത് വിശ്വസിച്ചുകൊള്ളണം. 

അതല്ലാതെ നാടിനും നാട്ടാർക്കും വേറെന്ത് പോംവഴി? 

മുറിച്ചില്ലാതാക്കുന്ന ആയുധങ്ങളാണ് അവരുടെ കൈകൾ നിറയെ.

ആരെങ്കിലും നൽകുന്ന ആദരവ് നിങ്ങളുടെ മേലുള്ള അവരുടെ അധികാരമാകരുത്.

ആരെങ്കിലും നൽകുന്ന ആദരവ് നിങ്ങളുടെ മേലുള്ള അവരുടെ കല്പനയും അധികാരവുമാകരുത്. 

ആദരവിനെ ആയുധമാക്കി, ആദരവിന് വിലപറഞ്ഞ് നിങ്ങളെ ആരും നിയന്ത്രിക്കരുത്. 

"ഞാൻ നിങ്ങളെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെയല്ല വിചാരിച്ചത്" എന്ന് പറയുന്നവരെ കരുതിയിരിക്കുക.

"ഞാൻ നിങ്ങളെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെയല്ല വിചാരിച്ചത്" എന്ന് പറയുന്നതിലെ ഒളിഞ്ഞ കത്തിയും വിഷവും കാണാൻ പഠിക്കുക..

"ഞാൻ നിങ്ങളെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെയല്ല വിചാരിച്ചത്" പറഞ്ഞ് പോലും നിങ്ങളെയാരും അവരുടെ ആദരവിന് വേണ്ടി അഭിനയിക്കുന്ന അടിമയാക്കരുത്. 

ആരുടെയും ആദരവ് നിങ്ങൾക്ക് അവർ നൽകുന്ന ഔദാര്യം എന്ന് വരരുത്, വരുത്താൻ അനുവദിക്കരുത്.

ആദരവിനെ അവരുടെ ഔദാര്യമാക്കിത്തരുന്നവർക്ക് നിങ്ങളുടെമേൽ എന്ത് വിധിയും എഴുതാനുള്ള അനുമതിപത്രമുണ്ടെന്ന് അവർ കരുതും, വരുത്തും. 

അങ്ങനെയുള്ളവരുടെ വിധിയെഴുത്തിനു മുൻപിൽ നിങൾക്ക് ആയുധം നഷ്ടപ്പെട്ട് വിവസ്ത്രനായി പകച്ചു നിൽക്കേണ്ടിവരും.

പിന്നീടങ്ങോട്ട് നിങ്ങൾക്ക്, ആദരവ് തരുന്നവരെ അനുസരിച്ച്, അഭിനയിച്ച്, സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ട് താഴ്ന്നുനിൽക്കേണ്ടിവരും.

ആദരവ് തരുന്നവരെ  അനുസരിച്ച്, അഭിനയിച്ച് സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ട് താഴ്ന്നുനിൽക്കേണ്ടിവരുന്നതിനേക്കാൾ നിങ്ങൾക്ക് നല്ലത് അപമാനിക്കപ്പെട്ട്, അഭിനയിക്കേണ്ടതില്ലാതെ സ്വതന്ത്രനായി ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നതാണ്.

നാടിനും നാട്ടാർക്കും വേറെന്ത് പോംവഴി?

വൃഷംവെട്ടുന്നവർ മഴുവും കയ്യിലേന്തി സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു വൃക്ഷങ്ങളെ സേവിക്കുന്നവരും സംരക്ഷിക്കുന്നവരുമെന്ന്. 

വൃക്ഷങ്ങൾ അത് വിശ്വസിച്ചുകൊള്ളണം. 

മുഖത്തോട്മുഖം മഴുവും മരണവും കാണുന്ന വൃക്ഷങ്ങൾക്ക് വേറെന്ത് പോംവഴി? 

നാട് നശിപ്പിക്കുന്നവരും സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു അവർ നാടിനെ സേവിക്കുന്നവരും സംരക്ഷിക്കുന്നവരുമെന്ന്. 

നാടും നാട്ടുകാരും അതുപോലെയത് വിശ്വസിച്ചുകൊള്ളണം. 

അതല്ലാതെ നാടിനും നാട്ടാർക്കും വേറെന്ത് പോംവഴി? 

മുറിച്ചില്ലാതാക്കുന്ന ആയുധങ്ങളാണ് അവരുടെ കൈകൾ നിറയെ.

*******

ഹരിയാന: 

ആരും ഒന്നും സംശയിക്കരുത്. 

പോസ്‌റ്റൽ വോട്ടിന് നേർവിപരീതമായി പ്രത്യേകഘട്ടത്തിൽ ഇവിഎം മാറുന്നു.

ഇലക്ഷൻ കമ്മീഷൻ മന്ദഗതിയിലാവുന്നു.  

ഇവിടെ ജനാധിപത്യമെന്നത് നമ്മെ ചതിക്കാനും പറ്റിക്കാനും മാത്രമുള്ളതെന്നും, 

നമ്മളായ ജനങ്ങളുടെ മേലുള്ള ആരുടെയൊക്കെയോ ആധിപത്യം മാത്രമെന്നും 

നമ്മളാരും വെറുതേ പോലും ധരിച്ചുപോകരുത്. 

പകരം, നമുക്കെളുപ്പം വിഡ്ഢികളായി സ്വർഗ്ഗത്തിലാവാം.

*******

ഭരണകൂടപാർട്ടി അവർക്ക് വേണ്ട കോലത്തിൽ അവർക്ക് വേണ്ടത് വേണ്ടപ്പോൾ നടക്കുംവിധം ഭരണസംവിധാനത്തിൻ്റെ സർവ്വമേഖലയിലും സർവ്വവിധേനയും പിടിമുറുക്കിയിരിക്കുന്നു. 

ഇവിടെ ആർക്കും വേറൊരു പാർട്ടിക്കും ഇനിയങ്ങോട്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കില്ല. 

അവിടിവിടെ ആശ്വാസത്തിന് ചില്ലറ എല്ലും മുള്ളും നേടുക മാത്രമല്ലാതെ. 

ജനാധിപത്യവും തെരഞ്ഞെടുപ്പും ഒക്കെ ഇനിയങ്ങോട്ട് പൊറാട്ട്നാടകങ്ങൾ മാത്രം.

*******

മുസ്‌ലിംവിരോധം മാത്രം തലക്ക് പിടിച്ച ഭരണകൂടമുള്ള, അതിന് പറ്റിയ കാര്യവിവരമില്ലാത്ത ജനതയെ വാർത്തെടുത്ത ഒരു നാടിൻ്റെ ആഭ്യന്തരനയവും വിദേശനയവും മുസ്ലീംവിരോധത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മാത്രമായിരിക്കും. 

ശരിതെറ്റുകളെ നോക്കിയും നീതിബോധം മുൻനിർത്തിയും ആയിരിക്കില്ല. 

പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതും ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നതും മുസ്‌ലിം പേരുള്ളവരാണെങ്കിൽ എല്ലാം ശരിയെന്നതായിരിക്കും ആഭ്യന്തരനയവും വിദേശനയവും.

യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മെ ആർക്കെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കാനാവുമോ?

ആരുടെയൊക്കെയോ നമ്മേക്കുറിച്ചുള്ള മനസ്സിലാക്കലാണോ നമ്മെ നമ്മളാക്കുന്നത്? 

അല്ല.

നമ്മേക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരിൽ ഉണ്ടാവുന്ന മനസ്സിലാക്കലിനെ ഒരു പ്രതിഷ്ഠയാക്കി നിലനിർത്തുക നമുക്ക് ബാധ്യതയോ?

അല്ല.

നമ്മേക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരിൽ ഉണ്ടാവുന്ന നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള മനസ്സിലാക്കലായ ആ പ്രതിഷ്ഠയെ നിലനിർത്താൻ വേണ്ടി നടത്തുന്ന പൂജയും ചുറ്റലുമാണോ ജീവതം?

അല്ല.

ആ നിലക്ക് നമ്മെക്കുറിച്ച് ആരോ എന്തോ മനസ്സിലാക്കണമെന്ന് നിശ്ചയിച്ചുള്ള സ്ഥിരമായ അഭിനയമാണോ ജിവിതം? 

അല്ല.

നമ്മെ മനസ്സിലാക്കിയെന്ന് പറയുന്നവരുടെ മനസ്സിലാക്കൽ നിലനിർത്താൻ അവർ നൽകുന്ന തിട്ടൂരമനുസരിക്കുക ബാധ്യതയാക്കുകയാണോ ജീവിതം? 

അല്ല.

അങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കുന്നവർ നമ്മുടെ ഉടമസ്ഥരും യജമാനരും ആയിത്തീരുന്ന, നാം നമ്മെ മനസ്സിലാക്കുന്നവരുടെ അടിമകളും വേലക്കാരും ആയിത്തീരുന്നു പരിപാടിയാണോ ജീവിതം?

അല്ല.

യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മെ ആരെങ്കിലും മനസിലാക്കുന്നുണ്ടോ?

ഇല്ല.

യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മെ ആർക്കെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കാനാവുമോ?

ഇല്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ നാം നടത്തിയെന്നും അവർ ഉണ്ടാക്കിയെന്നും പറയുന്ന നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള മനസ്സിലാക്കലായ പ്രതിഷ്ഠ ഇല്ലാത്തതാണ്.

നമ്മെക്കുറിച്ചുള്ള മനസ്സിലാക്കലായ പ്രതിഷ്ഠയെ പരിപാലിക്കാനും പ്രീതിപ്പെടുത്താനും നടത്തുന്ന പൂജകളും നടന്നുചുറ്റലുമായ സർവ്വവിധ അഭിനയപ്രവൃത്തികളും വെറും വെറുതെയാണ്

വഖഫ് സ്വത്ത്: ആരെങ്കിലും എങ്ങനെയെങ്കിലും കൊടുത്തതും കൊടുക്കുന്നതുമല്ല.

വഖഫ് സ്വത്ത്: ആരെങ്കിലും എങ്ങനെയെങ്കിലും കൊടുത്തതും കൊടുക്കുന്നതുമല്ല..

മുസ്ലിംകൾ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് വേണ്ടി, പള്ളിപരിപാലനത്തിനും വിദ്യാഭാസത്തിനും ശ്മശാനത്തിനും മറ്റും മറ്റും വേണ്ടി സ്വയം അവരുടെ വ്യക്തിപരമായ സമ്പാദ്യങ്ങളിൽ നിന്നും മാറ്റിവെക്കുന്ന സ്വത്തും സമ്പത്തും മാത്രമാണ് വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ. 

എന്നുവെച്ചാൽ ഓരോ മുസ്‌ലിം വ്യക്തിയും പല കാലങ്ങളിലായി അവരുടെ സ്വന്തം പേരിലുള്ള സ്വത്ത് വകകൾ നിയമപരമായി കൊടുത്തതും, കൊടുക്കുന്നതും മാത്രമാണ് വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ.

നിയമാപരമല്ലാതെ കുടിയേറിയതോ കയ്യേറിയതോ കട്ടെടുത്തതോ വഖഫ് സ്വത്തായിക്കൂട, ആർക്കും വഖഫ് ചെയ്തുകൂടാ. 

നിയമപരമല്ലാതെ കയ്യേറിയും കട്ടെടുത്തും വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ ഉണ്ടാവുകയും ഉണ്ടാക്കുകയും അതിനാൽ തന്നെ സാധ്യമല്ല, പാടില്ല. 

എങ്ങനെയെങ്കിലും കയ്യേറിയും കുടിയേറിയും കാട്ടെടുത്തും കാലാകാലം നേട്ടം ഉണ്ടാക്കിയ ഏതെങ്കിലും വിഭാഗം വഖഫ് സ്വത്തുക്കളും അങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കും നേടിയത് എന്ന് തെളിവില്ലാതെ ചരിത്രമറിയാതെ വസ്തുതകൾ മനസ്സിലാക്കാതെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അൽഭുതപ്പെടേണ്ടതില്ല. 

ഓരോ വിഭാഗവും അവരുടെ സംസ്കാരവും പാരമ്പര്യവും വെച്ച് എല്ലാവരെ കുറിച്ചും സാമാന്യവൽക്കരിച്ച് ചിന്തിച്ചുപോകുന്നു എന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാക്കിയാൽ മതി.

വഖഫ് എന്ന വാക്കിനർത്ഥം നിർത്തുക, ഒഴിച്ചുനിർത്തുക, മാറ്റിനിർത്തുക എന്നതൊക്കെയാണ്. 

മുസ്ലീം മതവിശ്വാസികൾ പള്ളിക്കും പളളിപരിപാലനത്തിനും ശ്മശാനത്തിനും വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങൾക്കും മറ്റും വേണ്ടി നിയമപരമായ അവരുടെ സ്വന്തം സ്വത്തുവകകളിൽ നിന്ന് വ്യക്തിപരമായി ഒഴിച്ചും മാറ്റിയും നിർത്തുന്ന സ്വത്തുക്കളാണ് വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ.

അവയെ ഏകോപിപ്പിക്കാൻ പിന്നീട് സർക്കാരുകൾ എടുത്തുണ്ടാക്കിയ ബോർഡ് മാത്രമാണ് വഖഫ് ബോർഡ്. 

അല്ലാതെ വഖഫ്ബോർഡ് സ്വന്തമായി കയ്യേറിയും കട്ടെടുത്തും കയറിപ്പിടിച്ചുമുണ്ടാക്കിയ സ്വത്തുക്കൾ അല്ല വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ. 

വഖഫ് ബോർഡിന് ഏതെങ്കിലും സർക്കാർ സൗജന്യമായി നൽകിയത് കൊണ്ടുണ്ടായ സ്വത്തുവകകളും അല്ല വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ.

വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ സർക്കാരോ മറ്റാരെങ്കിലുമോ എങ്ങനെയെങ്കിലും കൊടുത്താൽ ഉണ്ടാവുന്നതുമല്ല. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ വഖഫ് സ്വത്തുക്കളുടെ പേരിൽ അസൂയ പൂണ്ട്, വികാരം കൊണ്ട്, ശത്രുതയും വെറുപ്പും വിഭജനവും വീണ്ടും ഉണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർ കഥയറിയാതെ ആട്ടം കാണുന്നവർ മാത്രമല്ല, ചരിത്രവും നിയമവും അറിയാത്തവരും പാലിക്കാത്തവരും കൂടിയാണ്. 

അവർ കഥയറിയാത്തവർക്ക് ആട്ടം കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്നവർ കൂടിയാണ്.

അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും എങ്ങനെയെങ്കിലും കൊടുക്കുന്നത് വഖഫ് സ്വത്ത് ആവില്ല,  ആക്കിക്കൂട.

കൃത്യമായ പൗരോഹിത്യം ഒരു സ്ഥാപനം പോലെ (താഴെ നിന്ന് തുടങ്ങി മുകളിലേക്ക് പോകുന്ന പിരമിഡ് പോലെ ഒന്ന്) മുസ്ലിംകൾക്ക് ഇല്ല, പാടില്ല. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൗരോഹിത്യം തട്ടിക്കൂട്ടി ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത സ്വത്തുവകകളുമല്ല വഖഫ് സ്വത്തുക്കൾ.

ഉണ്ടെന്നും ഉള്ളതെന്നും തോന്നുന്ന മുസ്ലിംകളിലെ പൗരോഹിത്യം പ്രാദേശികം മാത്രം, അത് ഇസ്‌കാമികവും അല്ല.

പള്ളിക്ക് വേണ്ടിയും അല്ലാതെയും സ്വത്ത് എങ്ങിനെയെങ്കിലും നേടിക്കൂട മുസ്‌ലിംകൾക്ക്. 

ഹറാമും ഹലാലും (അനുവദനീയായതും അനുവദനീയമല്ലാത്തതും എന്തെന്നത്) കൃത്യമായും ഉള്ളവരാണ് മുസ്ലിംകൾ. 

പള്ളിക്ക് വേണ്ടി ആരെങ്കിലും എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കിയതും കൊടുത്തതും കൊടുക്കുന്നതും ഒന്നും മുസ്‌ലിംകൾക്ക് വഖഫ് സ്വത്തായി വകയിരുത്തിക്കൂട, സ്വീകരിച്ചുകൂട. 

അവരുടേതായ വിശ്വാസവും അതിൻ്റെ മാനദണ്ഡങ്ങളും വെച്ചുള്ള ശരിയും തെറ്റും അവയ്ക്കുള്ള അളവുകോലുകളും കല്പനകളും ഉള്ളവരാണ് മുസ്ലിംകൾ. 

അതുകൊണ്ടുതന്നെ എന്തും എങ്ങനേയും മുസ്‌ലിംകളുടെ മേലും വഖഫ് സ്വത്തുക്കളുടെ മേലും ആരോപിച്ച് പറയുന്നതിൽ കാര്യമില്ല. 

ശരിയുടെ പക്ഷത്ത് നിന്ന്, ശരി ആരുടെ പക്ഷത്താണെങ്കിലും പറയണം. 

തെറ്റിദ്ധാരണയുടെയും തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള തെറ്റായ വാർത്തകളുടെയും കാറ്റ് വീശി പൊടിപാറ്റി പുകമറയുണ്ടാക്കി അതിൻ്റെ മറയിൽ വെറുപ്പും വിഭജനവും ശത്രുതയും ഉണ്ടാക്കി നേട്ടമുണ്ടാക്കുകയല്ല വേണ്ടത്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ പലരും ഇക്കാര്യത്തിൽ ഏതോ പാഠം കേട്ട് എന്തോ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

പലരെയും എങ്ങനെയൊക്കെയോ ആരൊക്കെയോ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. 

വെറുപ്പിൻ്റെയും വിഭജനത്തിൻ്റെയൂം രാഷ്ട്രീയ താൽപര്യങ്ങൾ ഉളളവർ പ്രത്യേകിച്ചും.

അത്തരം പാഠങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഇവിടെ വിഷം നിറക്കുന്നത്. വെറുപ്പ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്.

കൊതുകിന് എവിടെയും ചോരയും അഴുക്കും ചലവും തന്നെയല്ലേ മുഖ്യം???

പ്രതിരോധപരമായി ആക്രമിക്കേണ്ടി വരുന്നവരോ ഭീകരവാദികൾ?

സ്വന്തം നാടിൻ്റെ മോചനത്തിന് വേണ്ടി പ്രതിരോധപരമായി ആക്രമിക്കേണ്ടി വരുന്നവരെ ഭീകരവാദികൾ എന്ന് അധിനിവേശ ശക്തികളും അതിൻ്റെ ഗുണഭോക്താക്കളും പറയുന്നത് തന്നെ താങ്കൾ പറയുന്നത് കേൾക്കുമ്പോൾ എന്താണ് തിരിച്ചുപറയുക?

ഇന്ത്യൻ സ്വതന്ത്ര സമരസേനാനികളും ഇക്കോലത്തിൽ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ മുന്നിൽ തീവ്രവാദികളും ഭീകരവാദികളും തന്നെയായിരുന്നു. 

അപ്പോഴും അധിനിവേശക്കാരായ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ കൂടെയായിരുന്നു പലരും നിന്നത്. 

അതിൻ്റെ പ്രത്യുപകരാമാണ് ഇന്ത്യ മുഴുക്കെയും എല്ലാ നഗരങ്ങളിലും സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കണ്ണായ വിലപിടിപ്പുള്ള സ്ഥലങ്ങളും, അതിലെ ആരാധനാലയങ്ങളും വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും ആതുരാലയങ്ങളും. 

അതേ സമയം ഇസ്രായേൽ എന്ന അധിനിവേശശക്തി നടത്തുന്ന കാടത്തരവും കൊടുംക്രൂരതകളും താങ്കളെയും ഇന്ത്യയിലെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തെയും അല്പവും അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തുന്നുമില്ല. 

അത് രോഗം വേറെ തന്നെയല്ലേ? 

അതിലുമൊരു സുഖവും ലാഭവും ഈ സമൂഹം കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. 

നിലവിലെ വെറുപ്പിൻ്റെയും വിദ്വേഷത്തിൻ്റെയും വിഭജനത്തിൻ്റെയും മറപിടിച്ച് അധികാരം നേടി നിലനിർത്തുന്ന ഭരണകൂടത്തിൻ്റെ ഓരം ചേർന്നുനിൽക്കുന്നതിനുള്ള മറ്റ് പാരിതോഷികങ്ങൾ വേറെയും പലരും കണ്ടെത്തുന്നു.

ശരിയുടെ പക്ഷം പിടിക്കുന്ന നിഷ്പക്ഷത.

ത്രാസിൻ്റെ സൂചി പോലെ നിൽക്കണം. 

ശരി ഏത് പക്ഷത്താണെങ്കിലും ആ പക്ഷത്തേക്ക് ചായണം. 

അതാണ് നിഷ്പക്ഷത. 

ശരിയുടെ പക്ഷം പിടിക്കുന്ന നിഷ്പക്ഷത.

അല്ലാതെ എപ്പോഴും കണ്ണടച്ച് നിസ്സംഗനായി മധ്യത്തിൽ നില്ക്കുന്നതല്ല നിഷ്പക്ഷത. 

ആക്രമിക്കും ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നവനും ഇടയിൽ നിഷ്പക്ഷത എന്നതില്ല. 

അക്രമിക്കപ്പെടുന്നവൻ്റെ കൂടെ നിൽക്കുക എന്നത് മാത്രമാണ് അവിടെ സ്വന്തം മനസ്സാക്ഷിയോടു നീതിപുലർത്തുന്ന നിഷ്പക്ഷത. 

പ്രത്യേകിച്ചും നമ്മുടെ നാട് മൊത്തം ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തോടുള്ള വെറുപ്പിൻ്റെ രാഷ്ട്രീയം കയ്യടക്കുമ്പോഴും അതുവെച്ച് മാത്രം അധികാരം നേടുമ്പോഴും നിലനിർത്തുമ്പോഴും.

പ്രീണനം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് മുസ്‌ലിം പ്രീണനം എന്നാണെങ്കിൽ

പ്രീണനം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് മുസ്‌ലിം പ്രീണനം എന്നാണെങ്കിൽ ഒന്നറിയുക. 

മുസ്ലിംകൾക്ക് ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയും ഒന്നും കൂടുതൽ കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല, ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രീണനം നടക്കുന്നുവെന്ന് വെറുപ്പിൻ്റെ രാഷ്ട്രീയം പറയുന്നവർ പറയുന്ന ഇങ്ങ് കേരളത്തിൽ പോലും മറ്റ് സമുദായങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് മുസ്ലിംകൾ സർക്കാർ മേഖലകളിൽ നേടിയ പ്രാതിനിധ്യം വളരെ കുറവാണ്. 

കേരളത്തിൽ ഏകദേശം 26 ശതമാനമുള്ള മുസ്‌ലിംകളുടെ എല്ലാ മേഖലകളിലും മൊത്തമുള്ള പ്രാതിനിധ്യം പതിമൂന്ന് ശതമാനത്തിന് താഴെയാണ്. സർക്കാർ രേഖകൾ വെച്ച് തന്നെ ഇത് മനസ്സിലാക്കാം. എംഎൽഎ എംപിമാരുടെ കാര്യത്തിൽ വരെ ഇത് ശരിയുമാണ്, തുലനം ചെയ്തുനോക്കാവുന്നതുമാണ്.

മണ്ണും ചാരി നിന്ന് പെണ്ണും കൊണ്ടുപോകുന്ന ഒരു കുറേ വിഭാഗങ്ങളുണ്ട് ഇവിടെ. 

പേട്ടടി കൊള്ളുന്നത് മുസ്ലിംകളും കാര്യം നേടുന്നത് മറ്റുള്ളവരും.

മുസ്ലിംകൾ എന്തെങ്കിലും നേട്ടം കേരളത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അവർ നടത്തുന്ന പ്രവാസം കൊണ്ടും സ്വന്തമായ കച്ചവടസംരംഭങ്ങൾ കൊണ്ടും മാത്രമാണ്. അല്ലാതെ സർക്കാർ വകയിലും മേഖലയിലും അവിഹിതമായോ വിഹിതമായോ എന്തെങ്കിലും നൽകിയതും നേടിയതും കൊണ്ടല്ല.

Part 5. Department of pho, KMC Manipal.

Finally, when we leave from Manipal almost after an year here in Manipal here are some notes for our information, updations and corrections:

12. Some notes and comments on nutritionists and their work 

nutritionists need to understand that and patients are coming from different food culture with different tastes in food.

Just because nutritionists are truthful in their work won't give any surety and justification to say whatever they do or say are right. 

To be right in their talk and walk, their truthfulness has to be supported by their right knowledge.

That's where our nutritionists mostly go totally wrong even with all their good intentions, sincerity and truthfulness. 

Asking everyone to change the food culture as a whole is a big mistake, especially during chemotherapy when even otherwise patients are unable to eat much because of tastelessness and loss of taste buds due to chemotherapy. 

Nutritionists are also not that much studied, except theoretically, through their limited classes and texts. 

Nutritionists are also with some kinds of orthodoxy and are mostly influenced by the notions filled in the subconscious mind, totally influenced by their birth and circumstances.

That caused big difficulties for no specific known benefits to the patients around.

More than easening the whole affair of chemotherapy and its after effects, their approach was more of complicating the whole affair and more weakening the patients beyond control unnecessarily. 

Basically food culture prior to and after the occurring of osteo sarcoma and the chemotherapy has nothing to do with the occurring of cancer and its treatment. 

The type of food, be it be vegetarian or non vegetarian, is not as such a cause or treatment for the cancer, especially osteo sarcoma.

Any of their work without proper studies and clear-cut knowledge will be more dangerous than it is helpful. 

Doing more work without clear knowledge will be equal to doing minus.

(To be continued....)

Part 4. Department of pho, KMC Manipal.

Roots are unknown and unseen. 

Roots run deep down in the unknown and unnoticed world.

The branches are there in high skies bearing the flowers and fruits of fame and name just because the roots run and work down unknown and unnoticed.

That is how the sisters of the department of pho and akkaas and even the security workers in the hospital.

10. Among them, comes first Ms Anitha and Ms Revathi in phopd.

These two were the ones working from behind, facilitating everything in the maximum easiest way. The two bridging the patients to the doctors and hospital 

In getting the appointments and rooms booked they gave best of them, especially Ms Anitha.

Very much loving and considerate they seemed always and throughout towards all the patients coming there. Silently they work expecting nothing special in return.

********

11. Nutritionists (Ms. Kritika (Ms. Moneesha by very late)

Nutritionists were very good and sincere by all means. They do their best for nothing in return, for no reward or benefit from us.

11. Nurses in the wards, especially SM 8 and SF 5:

The same goes with the nurses in SM 8 and SF 5. Very sincere ABD dedicated all the nurses therein.

To mention names of some of them. Ms Sadarama, Ms Reshma, Ms Swetha, Ms Sangeetha ( Sangeetha is not there in SM 8 now, transferred), Ms Pushpa, Ms Radhika, Ms Anusha, Ms Pearl, Ms Soumya, Ms spandana. All from SM 8.

 Ms Ana, Ms Jyothi and Ms Swaathi from SF 5.

All were so good and very much punctual and dedicated in following everything related to the patients.

What we felt was that the work load given to the nurses is unimaginably high and heavy. 

The ratio of 30 patients to 3 nurses is not at all logical. Especially in cancer wards. Especially when it is only the case of the serious nature of cancer, including the cancer cases of children. 

What is more shocking is these three nurses given to thirteen patients in the ward are also supposed to change and set bedsheets of patients even. 

(To be continued....)

Part 3. Department of PHO, KMC, Manipal .

A body without soul (life) is non-living, dead. 

Such a body will not remain even as a body. 

It will start decomposing and disintegrating itself and will become a no-body and no- thing.

That is how any house and department too is and will be. 

Living soul or life giving soul (life) should be therein to make anything existing, living and to be existing or living.

Hence, and thus the department of PHO too. 

Without the doctors as its soul (life) in it, the body department of PHO is and will be non-existent.

It is by using the doctors as its wings and vision, its and spirit the body department of PHO is flying and proving its significance and existence.

So, the head first, in front, ahead. 

To lead the whole body with it and behind it with a vision and version a head first.

1. Dr Vasudev Bhat. 

The head.

Nothing to say in words. 

Words all fail. 

As his name Vasudev means he resides in and he shines in and out.

Words becomes only our effort to express what all we really experience and feel in our day to day life, but always we fail as the words are not enough and as not sufficient.

Dr Vasudev has been throughout an embodiment of dedication with great humility and down to earth approach. 

A humble man, but with great clarity. 

Clarity makes anyone to be really humble.

Dr Vasudev Bhat, a man talking always in low voice and volume (totally opposite to me), is also never complicating, never technicalizing and never formalizing.

Wherever he be, be on his leave or on vacation or on a foreign trip, even after the treatment course of any patient is over, he is there and he will be there available to give you the prompt response from wherever he is and from whatever circumstances he may have got trapped in.

When we approached him for the first time in the department of PHO, he did explain all the nuances and procedures related to the sickness of osteo sarcoma and its treatment to the maximum simplest way and to the maximum comfort level and digestibility of the patients and people with the patients. 

Half the treatment and half of the healing was starting and getting done the moment we saw Dr Vasudev Bhat and the way he presented everything to us then and there.

We were realizing what Dr Navneet told us about Dr vasudev Bhat was true. 

We were really experiencing in real terms, for no doubt to remain.

The moment we saw Dr Vasudev Bhat and interacted with him we could feel that we were in the right place, at the right time, with the right hands.

*******

Because, the core and kernel matters. 

All other things are only covers and packets. 

The covers and packets are only to keep the kernel and core protected and intact and are only to maximum attract everyone to the core and the kernel.

For nothing else are the beautiful dresses called covers and packets.

Covers and packets are to be peeled off if you really want to taste and experience the core and kernel.

We were with the kernel and core when we could reach Dr Vasudev Bhat.

2. Dr. Emin Rahman.

For and on behalf of Dr Vasudev Bhat and also together with Dr Vasudev Bhat it was Dr Emin who received us for the first time in PHOPD.

Dr Emin, as the Turkish word Emin denotes to trustworthiness or honesty, was the first one for us to meet in the department of PHO and she was also the only one we didn't or we couldn't see/meet when we had to leave department of PHO after the completion of treatment course.

Together with Dr Vasudev Bhat, Dr Emin was also the one who explained to us every details and nuances regarding the Osteo sarcoma and the treatment protocol going to be taken/undergone.  

Dr Emin was basically hailing from Kerala, that too from nearby our own native place, gave us more of a home feeling, hence little more courage and confidence.

The way she presented was all the related issues were so convincing and soothing. All the explanations were very clear. Her guidance in the beginning has given us the courage and confidence in facing the hitherto unprecedented situation we were in. Her kerala background helped a lot especially for those others with us to communicate in their own language and get cleared of all doubts and convinced thereby.

3. Dr. Archana.

Wow...

As her name meaning she is an ode (to the whole). She herself is an adoration (archana).

How positive and accommodating she has been throughout. 

An embodiment of pleasance and positivity Dr Archana was through out.

Dr Archana has always been open with no formalities and with nothing to hide. 

Very much comforting and soothing she has always been. 

Always welcoming with very open smile, transparent stance as if there is no need for an hide and seek game and there is nothing to shy away with any doubts we may/might have.

She behaved and interacted with us as if she is a family member, giving suggestions even about tourist spots we can go with Allaam in and around Udupi and Manipal.

Very good in explanation, giving no space for any unexplained doubts. 

No doubts get uncleared in front of Dr Archana. 

Doubts just get disappeared as the dewdrops in sun. 

Everything becomes black and white and crystal clear in Dr Archana's presence and explanation.

4. Dr. Hareesh.

Very humble, simple. 

Hareesh, the name comes from Hari, Shiva. 

But unlike Shiva, Dr Harish never has kshipra kopa ( getting angry fast). Rather always smiling Dr Harish is, always cool.

Never seen or heard Dr Harish complicating anything. He was putting everything very simply in the simple most ways.

Simplicity can be given the name of Dr Hareesh. Very modest.

Less in talk much in walk Dr Harish too is. 

Presents any complicated matters in a very simplified way. 

Again Kerala connection of Dr Harish in his education also gave us a kind of belonging. 

Dr Hareesh was the one who came to my son rushing,  then and there, to counsel, convince and sooth my son when there happened a kind of misunderstanding and confusion about the courses of the treatment and it got prolonged to six cycles from the four cycles that we originally happened to take for some reasons. 

It was when there happened to be a change in the treatment/ chemotherapy course from what we originally thought it will be, Dr Harish came rushing to my son to convince him and sooth him in this regard.

From the beginning till the end of fourth cycle we were with an idea, or somehow we have happened to be thinking that the treatment course was only for four cycles. 

5. Dr. Swathi.

Always coming to the ward happy and making my son happy. 

As her name meaning she looked like pure goddess; blessed with knowledge, Sara-swathi.

Dr Swathi tried her best to put the things very simple and she alwrmade the things look very easy and simple.

Her sincerity towards the patient including my son was noticed when she really became angry towards me once, when she happened to see Allaam was having heavy fever near to 104, after the first chemotherapy of first cycle was given. 

That her anger and shouting was the proof of how serious and sincere she is and was. 

To the extent that she was asking me "you were always in touch with many of your concerns and questions. Then why were you not concerned about your son's fever and why didn't you take note of this fever and informed us of the same little earlier". 

The answer was there ready with me. 

But I didn't want to give her answer and I didn't give too. Rather I became and I wanted to be silent. Rather I was readily standing there to see how sincere and serious she was about my son and the fever of he had. That was more than the win I could get with any argument there.

(Because we were not advised in the beginning about the chance of getting fever and immunity breakdown after the first ever chemotherapy, and we were also not asked to keep a thermometer to always monitor the fever after the chemotherapy). 

We were with no prior experience too. Still I didn't want to give any answer at that point of time knowing that it was Dr Swathi's sincerity and serious concern making her to talk like that.

She always puts forward only the positive side of the treatment. 

Always smiling and making the patients infront of her too smiling she has been throughout.

6. Dr. Santhos.

Never we had to be in touch with Dr Santhosh for the treatment of our son. Still,  personally I have got much time to interact with Dr Santosh very openly. That much open and interesting he seemed to be.

7. Dr. Chaitra

The same way, never we had to contact Dr Chaitra too for the treatment of our son. Still could keep and maintain very good rapport.

8. Dr. Aditya and Dr. Roshan.

True family members and beyond that.

True to say, both were felt to be two brothers to my son and two sons to myself. 

Adithya as the sun, Indra and Roshan as the light were always there with us. 

Hope they will also be always there with us.

Very informally they made themselves available to us always, whenever possible. 

In a way theirs was a relationship stating that formalities are always only the burden of forms and dresses which will be thrown away if you really want to enjoy and experience the life and its nectar.

They gave all their maximum possible presence, the very comforting and soothing presence. 

Their visit to the ward/my son was more of friendly than very official, but never missing and sacrificing or risking their assigned works or seriousness in their assigned works. 

They were behaving and interacting with me and my son as the ones among us. 

They were ready to share anything with us. But all these things without compromising their work and their dedication and hardwork to the cause and core.

They were felt as windows opened for us to enable us to see the world beyond our confinements, especially whenever we have been narrowed down to be closed rooms. 

When we were down like earth they became the high skies for us to look up towards, the shining stars of hopes and lights.

There were no subjects we couldn't discuss with them. 

There were no joke we couldn't crack with them. 

It was actually like breathing into each other, enabling each other live so sportingly and supportingly...

We wish for both of them best of their career and life ahead...

9. PG Doctors 

All the PG doctors were so nice to deal with. Dr. Rahul interacted with us not only as a doctor but as a good friend too. Dr Pratheeth were so touching with his dedication and approach, always ready to explain in detail. Dr. Ann, Dr Spandana and Dr Ashwini were also approaching us in a very dedicated and cordial way.

(To be continued.....