ഹിന്ദുവിന് ദാനധർമ്മം നടത്തുക മതപരമായ കൽപനയല്ല.

ഹിന്ദുവിന് ദാനധർമ്മം നടത്തലും പരോപകാരം ചെയ്യലും മതപരമായ കൽപനയല്ല, ഹിന്ദുവിശ്വാസത്തിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും ഇല്ല, പുണ്യം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല. 

ഏറിയാൽ ബ്രാഹ്മണന് വേണ്ടി മാത്രം ദാനധർമ്മം നടത്താനും പരോപകാരം ചെയ്യാനും അങ്ങിങ്ങ് കാണുന്ന ചില സൂചനകളും കല്പനകളും മാത്രമല്ലാതെ ഹിന്ദുവിശ്വാസത്തിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും ദാനധർമ്മവും പരോപകാരവും ഇല്ല.

എന്നുവെച്ചാൽ, ദാനധർമ്മവും പാരോപകാരവും ഹിന്ദുവിശ്വാസ പ്രകാരം ഒരു നല്ല ഹിന്ദുവാകാനുള്ള പുണ്യപ്രവൃത്തികൾ അല്ല.

എന്തുകൊണ്ടല്ല?

ഒന്നാമതായി ഹിന്ദുവിന് ഒരു കാര്യത്തിലും വ്യക്തമായും നിർവ്വചിക്കപ്പെട്ട, കൃത്യമായും നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട ഹിന്ദുവിശ്വാസ, അനുഷ്ഠാന  ക്രമം ഇല്ല.

എന്നാലോ, പൊതുവെ പറഞ്ഞുകേൾക്കുന്ന ഹിന്ദുവിശ്വാസ പ്രകാരം ഏതൊരാളുടെയും കഷ്ടപ്പാടും ദുരിതവും രോഗവും അവരുടെ മുജ്ജന്മ പാപം കൊണ്ടാണ്, കർമ്മഫലം കൊണ്ടാണ്. 

ഹിന്ദുവിശ്വാസ പ്രകാരം എല്ലാ ഓരോ ജന്മവും ആ ജനിച്ച ആളുടെ മുജ്ജന്മ കർമ്മഫലത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് മാത്രം.

ഈ മുജ്ജന്മ-കർമഫല വിശ്വാസം ഫലത്തിൽ നല്ലവനായ ഒരു ശരാശരി ഹിന്ദുവിനെ പരോപകാരത്തിൽ നിന്നും ദാനധർമ്മങ്ങളിൽ നിന്നും അകറ്റിനിർത്തുന്നു.

മുജ്ജന്മ-കർമഫല വിശ്വാസം ഒരു ശരാശരി ഹിന്ദുവിനെ പാവങ്ങളെയും ദുരിതവും രോഗവും പേറുന്നവരെയും (അത് പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ പോലും) സഹായിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന നിലപാടിൽ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കുന്നു.

എങ്ങിനെ?

ദുരിതവും രോഗവും പേറുന്നവർ അവരുടെ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുകയാണ്, അതിൽ ആരും ഇടപെടുക വേണ്ട എന്ന നിലപാട് മുജ്ജന്മ-കർമഫല വിശ്വാസം ഓരോ ഹിന്ദുവിലും ഉണ്ടാക്കുന്നു.

ആരുടെ ശിക്ഷയെയും വെറുതേ നോക്കിനിൽക്കുക മാത്രമല്ലാതെ കുറച്ചുകൊടുക്കേണ്ടതില്ല എന്ന ക്രൂരവിനോദ മനസ്സും ഓരോ ഹിന്ദുവിലും അവരറിയാതെ തന്നെ കുടിയേറിക്കിടക്കാൻ ഈ മുജ്ജന്മ-കർമഫല വിശ്വാസം സഹായിക്കുന്നു. 

ദൈവം ഒരാളെ ശിക്ഷിക്കുകയാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന മറ്റൊരാൾ എങ്ങിനെ അയാളെ സഹായിക്കും? 

ദൈവം ശിക്ഷിക്കുന്ന ആളെ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയെന്നാൽ, സഹായിക്കുകയെന്നാൽ ദൈവിക നടപടികളെയും തീരുമാനങ്ങളെയും ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു, തടയാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന അർത്ഥം വരും.

അതിനാൽ തന്നെ, മുജ്ജന്മ, കർമ്മഫല വിശ്വാസം കൊണ്ടുണ്ടാക്കുന്നവൻ ആരെയും സഹായിക്കില്ല, രക്ഷിക്കില്ല, അവൻ്റെ വിശ്വാസമനുസരിച്ച് ആരെയും രക്ഷിക്കേണ്ടതും സഹായിക്കേണ്ടതും ഇല്ല.

അതിനാൽ തന്നെ, വിശ്വാസപരമായി ഹിന്ദുവായ ആരും തൻ്റെ ഹിന്ദുവിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി,  ഹിന്ദുവിശ്വാസം നൽകുന്ന പ്രേരണ കൊണ്ട് ആരെയും ഒട്ടും സഹായിക്കാത്ത, സഹായിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന് തോന്നുന്ന മനസ്ഥിതിയിൽ എത്തുന്നു. 

അങ്ങനെയുള്ള മനസ്ഥിതി, ദാനധർമ്മംവും പരോപകാരവും നടത്തേണ്ടതില്ലാത്ത മനസ്ഥിതി, മുജ്ജന്മ-കർമ്മഫല വിശ്വാസം എല്ലാ ഹിന്ദുക്കളിലും പൊതുവിലുണ്ടാക്കുന്നു.

ഇത് പൊതുവെ ഹിന്ദുക്കളെ ഹിന്ദുവിശ്വാസി എന്ന നിലക്ക് ദാനധർമ്മവും പരോപകാരവും ചെയ്യുന്നത് കുറഞ്ഞവരാക്കുന്നു, ദാനധർമ്മവും പരോപകാരവും നടത്തേണ്ടതില്ല എന്ന നിലപാടിലെത്തിക്കുന്നു.

പോരാത്തതിന്, ഒരു വേദവും ഉപനിഷത്തും പുരാണവും ഹിന്ദുവിന് ദാനധർമ്മവും പരോപകാരവും നടത്താനുള്ള കല്പനകൾ നൽകുന്നില്ല, ദാനധർമ്മത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നില്ല, സെമിറ്റിക് മതങ്ങൾ നൽകുന്നത് പോലെ ദാനധർമ്മങ്ങൾക്ക് പാരത്രികതയിൽ പ്രതിഫലം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നില്ല ഒരു ഹിന്ദു വേദവും ഉപനിഷത്തും പുരാണവും.

ഹിന്ദുവാണെങ്കിൽ കൃത്യമായും നിർബന്ധമായും ഒരു വേദത്തെയും ഉപനിഷത്തിനെയും പുരാണത്തെയും വായിച്ചനുസരിച്ച് പിന്തുടരുന്നുമില്ല. 

അങ്ങനെ ഏതെങ്കിലും വേദമോ ഉപനിഷത്തോ പുരാണമോ വായിച്ചനുസരിച്ച് പിന്തുടരുക ഹിന്ദുവാകാൻ ആർക്കും നിർബന്ധവും  നിബന്ധനയും അല്ല.

അനുസരിക്കപ്പെടേണ്ട അനുധാവനം ചെയ്യപ്പെടേണ്ട കല്പനയും നിർദ്ദേശവും ഹിന്ദുവിന് ഇല്ല.

ഫലത്തിൽ ഹിന്ദു ദാനധർമ്മങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയത്തിൽ പൂർണമായും സങ്കുചിതനും സ്വാർത്ഥനുമായി സ്വന്തം കാര്യം സിന്ദാബാദ് എന്ന മുദ്രാവാക്യം മാത്രം മുറുകെപ്പിടിച്ച് നടക്കുന്നവനായി മാറുന്നു.