എല്ലാം ഒരുപോലെ ദൈവികം.

ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള 

ദൈവവും ദൈവികതയും 

എന്തെന്ന് പറയേണ്ടതില്ല,

എന്തെന്ന് പറയാനറിയില്ല. 

പക്ഷേ ഒന്ന് പറയാം. 

നന്മയും തിൻമയും, 

ശരിയും തെറ്റും, 

ക്രമവും അക്രമവും, 

രോഗവും ആരോഗ്യവും, 

വൃത്തിയും വൃത്തികേടും, 

ഉള്ളും പുറവും 

എല്ലാം ഒരുപോലെ ദൈവികം, 

എല്ലാം ഒരുപോലെ ദൈവത്തിൽ നിന്ന്, 

എല്ലാം ഒരുപോലെ ദൈവത്തിൻ്റെ ഭാഗം.

********

ശുദ്ധി, പരിശുദ്ധി എന്നതൊക്കെ നമുക്ക് മാത്രം ബാധകമായ സംഗതികൾ. 

ശുദ്ധി, പരിശുദ്ധി എന്നതൊക്കെ നമ്മുടെ പ്രതലത്തിൽ മാത്രം തോന്നുന്ന കര്യങ്ങൾ. 

ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള ദൈവം ഒരുപോലെ അശുദ്ധിയും ശുദ്ധിയുമായത്. രണ്ടും ബാധകമല്ലാതെ.

ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള ദൈവം ഒരുപോലെ അശുദ്ധനും ശുദ്ധനുമായത്. രണ്ടും അല്ലാതെ.

ശുദ്ധി, അശുദ്ധി പ്രയോഗം വളരേ ആപേക്ഷികമായത്. 

ശുദ്ധി, അശുദ്ധി പ്രയോഗം ആത്യന്തികതയിൽ ബാധകമല്ലാത്തത്. 

ആത്യന്തികത ഒരുപോലെ അശുദ്ധിയും ശുദ്ധിയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്. 

ആത്യന്തികത ഒരുപോലെ അശുദ്ധിയും ശുദ്ധിയും ഉടമപ്പെടുത്തുന്നത്.

*******

പിശാചും ദൈവവും ഒന്ന്.

പാപവും പുണ്യവും ഇല്ല.

നമ്മുടെ ആവശ്യവും അനാവശ്യവും ഉണ്ടാക്കുന്ന പാപവും പുണ്യവുമല്ലാതെ പാപവും പുണ്യവും ഇല്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അതാത് പ്രതലത്തിൻ്റെ സാഹചര്യവും സാമൂഹ്യ സാംസ്കാരിക ചുറ്റുപാടും വ്യവസ്ഥിതിയും ഉണ്ടാക്കുന്ന, തോന്നിപ്പിക്കുന്ന പാപവും പുണ്യവും ശരിയും തെറ്റും മാത്രമേ ഉള്ളൂ.

ഏറിയാൽ പറയാവുന്നത് നമ്മുടെ ആവശ്യം നന്മ, അനാവശ്യം തിന്മ എന്ന് മാത്രം.

അപ്പോഴും യഥാർഥത്തിൽ തൻ്റെ ആവശ്യം ഏത് അനാവശ്യം ഏത് എന്ന് പലർക്കും തീരുമാനിക്കാൻ സാധിക്കാത്തിടത്ത് ആവശ്യം അനാവശ്യമാകും, അനാവശ്യം ആവശ്യമാകും.

അങ്ങനെ സംഗതി കലങ്ങി മറിയും.

ഒരു കൂട്ടർക്ക് ആവശ്യമായത് മറുകൂട്ടർക്ക് അനാവശ്യമാകുന്ന അവസ്ഥയും സംജാത്lമാകും. നേരെ മറിച്ചും