ഒരു രാജ്യം ഒരു ഭാഷ എന്നപോലെ ഒരു രാജ്യം ഒരു ദൈവം എന്നും ആക്കാമോ?

ഒരു രാജ്യം ഒരു ഭാഷ, 

ഒരു രാജ്യം ഒരു ജനത, 

ഒരു രാജ്യം ഒരു നിയമം, 

ഒരു രാജ്യം ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പ് 

എന്നൊക്കെ ഭാവന ചെയ്യുന്നവരോട് ഒന്ന് ചോദിക്കട്ടെ....

ഒരു രാജ്യം ഒരു ദൈവം എന്നുകൂടി ആക്കി ആ ഭാവനയെ ഒന്ന് വലുതാക്കിക്കൂടെ?

ഒരു ദൈവം മാത്രമാക്കിയാൽ ഒരു ലോകം ഒരു ദൈവം എന്നുവരെ അതിനെ വലുതാക്കി വിശാലമാക്കി കൊണ്ടുപോകാമല്ലോ?

വസുധൈവ കുടുംബകം എന്നത് ഏകദൈവ വിശ്വാസത്തിലൂടെയല്ലാതെ ശരിയായ അർഥത്തിൽ സംഭവിപ്പിക്കുക സാധ്യമല്ല.

കുറേ ദൈവങ്ങളുടെ പേരിൽ തമ്മിലടിക്കുന്ന ലോകം വസുധൈവ കുടുംബകം ആയിത്തീരില്ല.

ഒരു ദൈവം മാത്രമെന്നാകുമ്പോൾ ദേശീയമോ വംശീയമോ ആയ എല്ലാ തരം വകതിരിവികളും അതിർവരമ്പുകളും സ്വയം ഇല്ലാതാവും.

നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ജനങ്ങളിലെ ഏകീഭാവവും ഐക്യവും തന്നെയാണെങ്കിൽ ഏകദൈവവിശ്വാസം ആണ് അതിന് ഏറ്റവും എളുപ്പമുള്ള വഴി.

ഏകീകൃത സിവിൽകോഡ് പോലെ തന്നെ നാടിനെയും ലോകത്തെ തന്നെയും ഒരുപോലെ ഒന്നായിക്കൊണ്ടുനടക്കാൻ ഏകദൈവവിശ്വാസത്തെയും ഉപയോഗിക്കാം.

ഏകദൈവവിശ്വാസം പോലെ ജനങ്ങളെ മറ്റിതര ചൂഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമാക്കി ഏകീകരിക്കക്കാൻ ഉപയോഗപ്പെടുന്ന എളുപ്പമുള്ള സംഗതി വേറെന്തുണ്ടാവും? 

ഏകദൈവത്തിൻ്റെ ഏക മനുഷ്യകുലം, ഏകരാജ്യം, ഏകലോകം എന്നത് ഒരുതരം വിഭജനവും വിവേചനവും മനുഷ്യർക്കിടയിലും ലോകത്തിലും നടത്തേണ്ടിവരാതെ എളുപ്പം സാധ്യമാകും

ലോകത്തേക്ക് മുഴുവൻ വേണ്ട ഏകസിവിൽകോഡും ഏകക്രിമിനൽകോഡും ഒക്കെയുള്ള ഒരു ഏകദൈവവിശ്വാസം കൂടിയാണെങ്കിൽ ഒന്നുകൂടി എളുപ്പം സാധ്യമാകും. 

അല്ലാതെ എന്തുവെച്ചാണ് ഒരു രാജ്യം ഒരു ജനത, ഒരു ലോകം ഒരു ജനത എന്നത് സാധിക്കുക?

ഏകസിവിൽകോഡ് ആവശ്യപ്പെടുന്നവർ സത്യസന്ധമായും ഗുണകാംക്ഷയോടെയും ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ജനങ്ങളെ ഐക്യപ്പെടുത്താനും അവർക്കിടയിൽ അഭിപ്രായഏകീകരണം നടത്താനുമാണെങ്കിൽ അതിനുള്ള എളുപ്പവഴി ഏകദൈവവിശ്വാസമതം തന്നെയായിരിക്കും.

മറ്റിതര നിക്ഷിപ്ത സ്വാർത്ഥ താല്പര്യങ്ങൾ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള വിരോധവും ശത്രുതയും ഏകദൈവവിശ്വാസമതത്തോട് പ്രത്യേകിച്ച് വെച്ചുപുലർത്താനില്ലെങ്കിൽ പ്രത്യേകിച്ചും.

പോരാത്തതിന്, ഏകദൈവവിശ്വാസം ജനങ്ങളെ തെറ്റായ നൂറായിരം തെറ്റായ അവകാശവാദങ്ങളുടെ കബളിപ്പിക്കലുകളിൽ നിന്നും ചൂഷണങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തുകയും അങ്ങനെ അവരെ ഭിന്നിപ്പിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യും.

*******

എങ്കിൽ ചോദിക്കാം: ഒരു രാജ്യം ഒരു മതം എന്നുമാക്കിക്കൂടെ എന്ന്.

ശരിയാണ്, അത് തന്നെയാണ് പറഞ്ഞുവന്നത്.

ആ വഴിയിൽ ഇന്ത്യയെന്ന രാജ്യത്തിൻ്റെ ഏകമതം ഹിന്ദുമതം, അല്ലെങ്കിൽ സനാതന മതം എന്നും ആക്കിക്കൂടെ എന്നും ചോദിക്കാം.

ചോദ്യം ശരിയാണ്. പറ്റുമെങ്കിൽ ആക്കാം. 

ഹിന്ദുമതം, അല്ലെങ്കിൽ സനാതന മതം ജനങ്ങളെ മുഴുവൻ ഒരുപോലെ കാണുന്ന ഒരു മതം തന്നെയെങ്കിൽ ആക്കാം. 

ഹിന്ദുമതം, അല്ലെങ്കിൽ സനാതന മതം ജനങ്ങളെ ഏകോപിപ്പിക്കും വിധം കൃത്യമായും വ്യക്തമായും ഏകദൈവവിശ്വാസം എന്നത് പോകട്ടെ ഏതെങ്കിലുമൊരു വിശ്വാസം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആക്കാം.

ഏകദൈവവിശ്വാസമതം തന്നെ വേണ്ടേ അങ്ങനെയൊരു മതമായി ജനങ്ങളെ ഏകോപിപ്പിക്കാനും ഐക്യാപ്പെടുത്താനും? അല്ലാതെങ്ങിനെ സാധിക്കും?

നിങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഹിന്ദുമതം, അല്ലെങ്കിൽ സനാതന മതം ഇന്ത്യയുടെ മതം ആകണം എന്നാണെങ്കിൽ, ഹിന്ദുമതം എന്നൊരു മതം തന്നെ ആദ്യം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടേ, വേണ്ടേ? 

ഒരു ചരിത്രത്തിലും ഗ്രന്ഥത്തിലും വേദത്തിലും ഹിന്ദുമതം എന്ന പേരിലോ സനാതനം എന്ന പേരിലോ ഒരു മതം ഇല്ല.

ഹിന്ദുമതം, അല്ലെങ്കിൽ സനാതന മതം എന്ന മതം ഉണ്ടാവാൻ ആധാരമായ ഒരു മഹാപുരുഷനും ഗ്രന്ഥവും വേദവും മാതൃകയും വിശ്വാസസംഹിതയും നിയമാവലികളും കർമ്മരീതികളും ഇല്ല.

ഒരു വ്യക്തതയും ഇല്ലാത്ത ഒന്നിനെ വെച്ച്, ആ വ്യക്തതയും കൃത്യതയും ഇല്ലായ്മക്ക് വിശാലത എന്നും സഹിഷ്ണുത എന്നും വ്യാഖ്യാനിച്ച് വിശേഷണങ്ങൾ കൊടുത്ത്, എങ്ങിനെയെങ്കിലും അതിനെ ഒരു മതം എന്നാക്കിയാൽ അതുവെച്ച് ജനങ്ങൾ തമ്മിലടിക്കുക മാത്രമല്ലാതെ ഐക്യപ്പെടില്ലല്ലോ? 

ഈ നാടിൻ്റെ ചരിത്രം വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന ചരിത്രവും അത് തന്നെയല്ലേ?

********

ഏകദൈവവിശ്വാസം നടത്തുന്ന അധിനിവേശത്തെ കുറിച്ച് വേവലാതിപ്പെടുന്നവർ ചിന്തിക്കണം: 

പ്രാദേശികതയുടെ മേൽ അധിനിവേശം നടത്താതെ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു രാജ്യം എന്നതും കൃത്യമായി നടപ്പിലാക്കി എടുക്കാൻ സാധിക്കില്ല.

ഇന്ത്യയിൽ ഹിന്ദിഭാഷ അടിച്ചേൽപിക്കുന്നത്തിലൂടെ നടക്കുന്നതും അധിനിവേശം തന്നെയാണ്.

അതും അത്രയ്ക്കൊന്നും ഭാഷാപരമായ മേന്മയും ചരിത്രപരമായ പഴക്കവും അവകാശപ്പെടാനില്ലാത്ത ഹിന്ദിഭാഷയും നശിപ്പിക്കുന്നത് മറ്റിതര അടിസ്ഥാന സംസ്കാരങ്ങളെയും ഭാഷകളെയും തന്നെ.

എങ്കിൽ യുക്തിപരമായ മേന്മയും സാധ്യതയും ഏറെയുള്ള ഏകദൈവവിശ്വാസം നടത്തുന്ന അധിനിവേശത്തെ കുറിച്ചും അത്തരം അധിനിവേശങ്ങൾ അടിസ്ഥാന സംസ്കാരങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുന്നതും പറഞ്ഞ് എന്തിന് വിലപിക്കുന്നു? 

നല്ലത് വരുമ്പോൾ മോശമായത് മാറിക്കൊടുക്കേണ്ടി വരും എന്നത് സ്വാഭാവികം. 

കാലവും ലോകവും പുരോഗമിച്ചതും വജർന്നതും ഇതുവരെ എത്തിയതും ഇങ്ങനെ നടന്ന കുറേ മാറിക്കൊടുക്കലുകളിലൂടെയാണ്

വെളിച്ചം ഇരുട്ടിൻ്റെ മേൽ അധിനിവേശം നടത്തുന്നതല്ല. 

പകരം വെളിച്ചം വരുമ്പോൾ ഇരുട്ട് തനിയെ ഇല്ലാതായിപ്പോകുന്നതാണ്,  മാറിക്കൊടുക്കേണ്ടിവരുന്നതാണ്

ഇരുട്ടുണ്ടാക്കുന്ന വെറുപ്പും ഭയവും അസഹിഷ്ണുതയും കളവുകളും വെച്ച് വെളിച്ചത്തെ നേരിട്ടത് കൊണ്ട് കാര്യമില്ല.

*******

ഒരു ദൈവം ഒരു വഴി എന്നൊക്കെ നമുക്ക് പറയേണ്ടിവരും. 

എന്തുകൊണ്ട്?

നൂറായിരം ദൈവങ്ങളും വഴികളും ഉണ്ടെന്ന പേരിൽ ജനത ചൂഷണവും വഞ്ചനയും നേരിടുമ്പോൾ. 

സത്യസന്ധമായി ജനങ്ങളുടെ നന്മയും ക്ഷേമവും ഐക്യവും ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കിൽ.

ഒരുകുറേ മൂലകളിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഒരുകുറേ ദിവ്യത്വം ചമഞ്ഞ അവകാശവാദങ്ങൾക്കിടയിൽ ജനങ്ങൾ ഉഴലുന്നത് കാണുമ്പോൾ. 

ജനങ്ങളും സംകാരങ്ങളും ഒരുകുറെയും വ്യത്യസ്തവുമായിട്ടും, അവർ തമ്മിലടിച്ച് നശിക്കുന്നതും ചൂഷണംചെയ്യപ്പെടുന്നതും തടയാനും അവരെ ഏകോപിപ്പിക്കാനും ഒരു രാജ്യം, ഒരു ഭരണഘടന, ഒരു നിയമം എന്നൊക്കെ പറയേണ്ടിവരുന്നത് പോലെ തന്നെ.

********

ഹിന്ദി കാരണം മറ്റുഭാഷകൾ ഇല്ലാതായോ എന്നത് ഈ ചെറിയ കേരളത്തിൽ നിന്നല്ല പറയാൻ സാധിക്കുക.

ഹിന്ദി ഭാഷ ഇവിടെയൊക്കെ അധിനിവേശം നടത്തി തുടങ്ങുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ. 

ഹിന്ദിയുടെ അധിനിവേശത്തിനുള്ള കലമൊരുങ്ങുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ.

ഉദ്ദേശിച്ചത് മുഴുവൻ ചെയ്യാൻ സമയം ഒത്തിവന്നില്ലല്ലോ?

420 ലക്ഷ്യം അതിലേക്കുള്ള ഒരു ചവിട്ടുപടി ആകുമായിരുന്നു.

കാലം പഴയത് പോലെയും അല്ലല്ലോ?

പാണ്ടൻ നായയുടെ പല്ലിന് ശൗര്യം പണ്ടേ പോലെ ഫലിക്കുന്നില്ല എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ?

പിന്നെ ഒറീസ, രാജസ്ഥാൻ, ഹരിയാന, ഹിമാചൽ എന്നുവേണ്ട എല്ലായിടങ്ങളിലും പ്രാദേശിക സ്വാധീനമുള്ള ഒട്ടനവധി ഭാഷകളുണ്ട്. 

അവയ്ക്കൊക്കെ എന്തൊക്കെ ശോഷണം സംഭവിക്കുന്നുവെന്ന് ഇവിടെനിന്ന് നമുക്ക് പറയാൻ സാധിക്കില്ല.

എല്ലാറ്റിൻ്റെയും പേരും വിവരവും നൽകുകയും സാധ്യമല്ല. 

ഇന്ത്യ എന്നാൽ ഹിന്ദി അല്ല. 

ഹിന്ദി എന്നാൽ ഒട്ടും പ്രാചീന സ്വഭാവം ഇല്ലാത്ത, ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള ഇന്ത്യയുടെ പൈതൃകം പേറാത്ത, ഒട്ടും ആഴവും  സാഹിത്യചരിത്രവും ഭംഗിയും ഇല്ലാത്ത ഒരു ഭാഷ.

ഹിന്ദി വളരെ പുതിയത് മാത്രമായ ഭാഷ.

********

എങ്കിൽ അറബി സംസ്കൃത ഭാഷകൾ പഠിപ്പിക്കുന്നതോ?

ഒന്നാമതായി അറബി, സംസ്കൃത ഭാഷകൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത് നാട്ടിലെ സംസാരഭാഷ ആക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടല്ല.

ഹിന്ദിയെ പ്രൊമോട്ട് ചെയ്യുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ മൊത്തം ഭാഷ ആക്കുക, ഒരു രാജ്യം ഒരു ഭാഷ സാധ്യമാക്കുക എന്നുദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടാണ്. 

അങ്ങനെ വരുമ്പോൾ ഹിന്ദി ഭാഷ പ്രാദേശികഭാഷകളെ ക്രമേണ അപ്രസ്‌ക്തമായിത്തുടങ്ങും എന്നർത്ഥം

ഒപ്പം പറയട്ടെ, സംസ്കൃത, അറബി ഭാഷകൾ സ്കൂളുകളിൽ പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് അഭിപ്രായമില്ല.

പിന്നെ സംസ്കൃത, അറബി ഭാഷകളുടെ പിന്നിൽ മതപക്ഷങ്ങളുടെ വികാരവും ആവശ്യവും ഉണ്ടെന്നെങ്കിലും വെക്കാം. ശരിയായാലും തെറ്റയാലും...

ഹിന്ദി ഭാഷ നടപ്പാക്കുന്നതിന് പിന്നിൽ ഒരു രാജ്യം ഒരു ഭാഷ അല്ലാത്ത മറ്റെന്ത് വികാരം?

എന്നുവെച്ചാൽ ക്രമേണയെങ്കിലും പ്രാദേശിക ഭാഷയെ തമസ്‌കരിക്കാൻ അല്ലാതെ ഹിന്ദി ഭാഷ പിന്നെന്തിന്? 

പ്രാദേശിക മാതൃഭാഷ വേറെ തന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ പ്രത്യേകിച്ചും ഹിന്ദി ഭാഷ പിന്നെന്തിന് പഠിപ്പിക്കപ്പെടണം? 

ഒരു കുറേ ഭാഷകൾ പഠിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഇന്ത്യൻ കുട്ടികൾക്ക് മറ്റ് യഥാർത്ഥ വിഷയങ്ങൾ പഠിക്കാൻ പ്രയാസവും സമയക്കുറവും കൂടിവരിക മാത്രം ഫലമാകും.

ഇന്ത്യയെ രണ്ടായി വെട്ടിമുറിച്ചിട്ടില്ല. ഇന്ത്യയെ വിഭജിച്ചു എന്ന് പറയുന്നത് തെറ്റാണ്.

1947 ഓഗസ്റ്റിൽ ഇന്ത്യയെ വെട്ടിമുറിച്ചു, അല്ലെങ്കിൽ പാക്കിസ്ഥാനെ വെട്ടിമുറിച്ചു, രണ്ട് രാജ്യങ്ങൾ ആയി എന്നത് അടിസ്ഥാനപരമായി തെറ്റാണ്. 

കാരണം, ഭരണഘടന വെച്ച് ഇന്ത്യ ഇന്ത്യയായതിനു ശേഷം ഇന്ത്യയെ ആരും വെട്ടിമുറിച്ചിട്ടില്ല. 

1947 ആഗസ്റ്റിന് ശേഷം മാത്രമാണ്, പിന്നീട് 1950ൽ ഭരണഘടന കൂടി ഉണ്ടാക്കിയതിന് ശേഷം മാത്രമാണ് ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ഉണ്ടായത്, ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ഈ പറയുന്ന അതിർത്തികളോടെ നിർവ്വചിതമായ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനുമായത്.

വല്ലനിലക്കും ഈ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളിൽ ഒരുരാജ്യം 1947നു ശേഷം വെട്ടിമുറിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങനെ വെട്ടിമുറിക്കപ്പെട്ടത് പാകിസ്ഥാൻ  മാത്രമാണ്. 

ഇന്ത്യയെ പേര് കൊണ്ടും അല്ലാതെയും ഇന്ത്യയാക്കുന്നു എന്ന് നാം അവകാശപ്പെടുന്ന സംഗതികളായ സിന്ധുനദിയും മോഹൻജോദാരോയും ഹരപ്പയും ഒക്കെ സ്വന്തമായുള്ള പാക്കിസ്ഥാൻ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളായി.  

ബഗ്ലാദേശും പാക്കിസ്ഥാനും.

ഏറെക്കുറെ ഒരേ മതവിശ്വാസികൾ തന്നെയായിരുന്നിട്ടും പാക്കിസ്ഥാനും ബംഗ്ലാദേശും രണ്ടായി.

മതം മാത്രമല്ല വിഭജനത്തിന് ഈ ഇന്ത്യാഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ കാരണമാകുന്നത് എന്നതിനുള്ള ഉത്തമോദാഹരണം.

പാക്കിസ്ഥാൻ്റെ കാര്യത്തിൽ അങ്ങനെയൊരു വിഭജനം എന്തുകൊണ്ട്  സംഭവിച്ചു ?

കാരണം, 

പാക്കിസ്ഥാൻ ഉണ്ടായത് തന്നെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി പാടില്ലാത്ത കോലത്തിലായിരുന്നു, നിലനിൽക്കാത്ത കോലത്തിലായിരുന്നു, ഒരുമിച്ച് ഒരു രാജ്യമായി നിൽക്കാൻ ഒരിക്കലും സാധിക്കാത്ത വിധമായിരുന്നു.

തീർത്തും വിരുദ്ധധ്രുവങ്ങളിൽ വേർപിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഭൂപ്രദേശങ്ങളെയും ഭാഷാസംസ്കാരങ്ങളെയും ആണ് പാക്കിസ്ഥാനാക്കി മാറ്റിയത്. 

പാക്കിസ്ഥാൻ എന്ന ഒരൊറ്റ രാജ്യത്തിനിടയിൽ  ഇന്ത്യയെന്ന വലിയൊരു രാജ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. 

രണ്ട് ധ്രുവങ്ങളിൽ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടാൻ ഇന്ത്യയല്ലാത്ത മറ്റൊരുവഴിയും ഇല്ലാതെ മാറിനിൽക്കുന്ന രണ്ട് ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ ആയിരുന്നു അവിഭക്ത പാക്കിസ്ഥാൻ.

പാക്കിസ്ഥാൻ ഉണ്ടാവുന്നതിനു മുൻപോ ഇന്ത്യ ഉണ്ടാവുന്നതിനു മുൻപോ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഉണ്ടായിട്ടില്ല. 

ഇന്നത്തെ പാക്കിസ്ഥാനും ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയും ഉണ്ടാവുന്നത്തിന് മുൻപ് ഉണ്ടായിരുന്നത് കുറേ നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു. അല്ലാതെ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ആയിരുന്നില്ല.

ബ്രിട്ടീഷുകാരും മുഗുളരും കുറേ നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ വെട്ടിപ്പിടിച്ച് കുറെയൊക്കെ ഒന്നാക്കുന്നതിന് മുൻപ് പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാതെ നിന്നിരുന്ന, പലപ്പോഴും പരസ്പരം പോരടിച്ച് മാത്രം നിലനിന്ന കുറേ നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ.

അല്ലാതെ, നമ്മുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് പറയുന്നത് പോലെ ഇന്ത്യയെ വിഭജിച്ച് പാക്കിസ്ഥാനും, മറിച്ച് പാക്കിസ്ഥാനെ വിഭജിച്ച് ഇന്ത്യയും ഉണ്ടായതല്ല.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഇന്ത്യ ഇന്ത്യയാവുന്നതിനും പാക്കിസ്ഥാൻ പാകിസ്ഥാനാവുന്നതിനും മുൻപ് സംഭവിച്ചതിനെ ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയിലും പാക്കിസ്ഥാനിലും വിഷയമാക്കിയിട്ട് കാര്യമില്ല.  

ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും എന്നത് സ്ഥിരസത്യമായ സംഗതി (constant) അല്ല. രാജ്യങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ  ഒരു സ്ഥിരമായ സംഗതി (constant) അല്ല, ആവേണ്ടതില്ല.

ഇന്ത്യ സ്ഥിരമായ സംഗതി (constant) യായിരുന്നുവെന്ന് വരുത്തിയാൽ ഇന്ത്യയിലും പാക്കിസ്ഥാനിലും, എന്നല്ല മറ്റ് പല രാജ്യങ്ങളിലുമുള്ള പലർക്കും വ്യത്യസ്തവും പരസ്പരവിരുദ്ധവുമായ പലതും പറയാനുണ്ടാവും.

ഒന്ന് മറ്റേതിനെ കുറ്റപ്പെടുത്താനില്ല. 

പുറമേനിന്നുള്ള ആരും കുടിയേറി അധിനിവേശം നടത്തി ഉണ്ടായതല്ല രണ്ട് രാജ്യങ്ങളും.

ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ഉണ്ടായത് ഒരിക്കലും ഈ ഭൂപ്രദേശത്ത് ഇല്ലാത്ത ആളുകൾ ഇവിടെ വന്ന് അധിനിവേശം നടത്തിയിട്ടല്ല.

ആ സ്ഥിതിക്ക് ഒരുതരം അനധികൃത അധിനിവേശം നടന്നെന്നും അങ്ങനെ ഈ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരു രാജ്യം ഉണ്ടായി എന്നും (ഇന്നത്തെ ഇസ്രായേലിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ ആരോപിക്കുന്നത് പോലെ) ആരോപിക്കുക സാധ്യമല്ല. 

ഈ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളുടെയും ഭൂപ്രദേശത്ത് ഉളളവർ തന്നെ തങ്ങളുടെ ഭൂപ്രദേശത്തെ ഭാഗംവെച്ചത് മാത്രമാണ്, അങ്ങനെ ഭാഗംവെച്ചുണ്ടായത് മാത്രമാണ് ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും എന്ന് മാത്രം ഏറിയാൽ പറയാം. 

ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഓരോ നാട്ടുരാജ്യത്തിനും ഏത് ഭാഗം ചേരണം എന്ന കാര്യത്തിൽ ആ സമയത്ത് തെരഞ്ഞെടുപ്പും കൊടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. 

ഇന്ത്യക്കകത്ത് സംസ്ഥാനങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നത് പോലെ, പക്ഷെ വേറെ കോലത്തിൽ, വേറെ സാഹചര്യത്തിൽ, ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ഉണ്ടായി എന്ന് മാത്രം നമുക്കിപ്പോൾ പറയാം. 

അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും അപ്പോഴുണ്ടായിരുന്ന സംഘർഷങ്ങളും കലാപങ്ങളും കുരുതികളും മറന്നുകൊണ്ടല്ല ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്. 

നിക്ഷിപ്ത താല്പരകക്ഷികൾ എന്നുമെന്ന പോലെ അന്നും വേണ്ടാത്തത് പലതും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇന്നും പലയിടത്തും പല രാജ്യങ്ങളിലും പല കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയും കാണിച്ചും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുമുണ്ട്.

അതുകൊണ്ടായിരുന്നല്ലോ ഇന്ത്യൻ സഹായത്തോടെ നടന്ന 1971ലെ പാക്കിസ്ഥാൻ ബംഗ്ലാദേശ് വിഭജനസമയത്തും അത്രതന്നെയോ അതിലേറെയോ ഒരുപക്ഷേ അതിലും കുറച്ച് കുറഞ്ഞോ സംഘർഷങ്ങളും കലാപങ്ങളും കുരുതികളും നടന്നത്. ബിഹാരിയോ ബംഗാളിയോ എന്ന ഒറ്റചോദ്യം വരെ ആയുധമാക്കിക്കൊണ്ട് 

അമേരിക്ക പോലെ കോൺഫെഡറേഷൻ ആയി നിലനിർത്തുമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ത്യ - പാക്കിസ്ഥാൻ (പിന്നീട് ബംഗ്ലാദേശ്) എന്ന മൂന്ന് രാജ്യങ്ങൾ (അഥവാ മൂന്ന് രാജ്യങ്ങളായുള്ള രൂപീകരണം) ഒഴിവാകുമായിരുന്നു. 

പക്ഷെ, പലരും വളരെ സത്യസന്ധമായും ആത്മാർത്ഥമായും മുന്നോട്ട് വെച്ച ആ കോൺഫെഡറേഷൻ ആശയം ഇവിടെ നടന്നില്ല, നടത്തിയില്ല.

വീട്ടുകാർ പരസ്പരം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും മാറിയത് മാത്രമാണ് ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനും ആയത് എന്ന് അതിനാൽ തന്നെ ഇത്തരുണത്തിൽ നാം കരുതണം.

വിദേശഭരണത്തിനെതിരെയായിരുന്നു സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം. 

അല്ലാതെ ഇന്ത്യക്ക് വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു സ്വാതന്ത്ര്യസമരം എന്ന് പറയാനാവില്ല.

ഇന്ത്യയെ ബ്രിട്ടീഷുകാരിൽ നിന്നും തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ മാത്രമായിരുന്നു സ്വാതന്ത്ര്യസമരം എന്നും പറയാൻ സാധിക്കില്ല.

കാരണം, ബ്രിട്ടീഷുകാരും മുഗുളരും വരുന്നതിന് മുൻപ് ഇന്ത്യ എന്ന ഒരൊറ്റ രാജ്യം ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇന്ത്യ എന്നത് ഒരു സ്ഥിരമായ സംഗതി (constant) ആയിരുന്നില്ല.

ഇന്ത്യ എന്തെന്നത് അതുവരെയും ജനങ്ങളുടെ മുൻപിൽ നിർവ്വചിക്കപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നില്ല

ഇന്ത്യയെന്ന രാജ്യസങ്കല്പം പിന്നീട് ക്രമേണ ഉണ്ടായത് മാത്രമാണ്.

സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയതിന് ശേഷമുണ്ടായ ഭരണഘടന വെച്ച് ആയതാണ്, ഉണ്ടായതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ ഇന്ത്യ.

********

ഒരു രാജ്യമായതിന് ശേഷം അനേകരാജ്യങ്ങളായ കഥകൾ ഒട്ടേറെ പേറുന്നത് യൂറോപ്പും യുറോപ്പിലെ ഒട്ടനവധി രാജ്യങ്ങളുമാണ്. 

റഷ്യയും ചോക്കോസ്‌ലാവാക്യയും യുഗോസ്ലാവിയയും ഒക്കെ അങ്ങനെ ഒരു രാജ്യമായതിന് ശേഷം കുറേ രാജ്യങ്ങളായി മാറിയതിൻ്റെ മികച്ച ഉദാഹരണങ്ങൾ. 

ജർമ്മനി ഒന്നായി, രണ്ടായി, വീണ്ടും ഒന്നായി.

റഷ്യ മുറിഞ്ഞ് മുറിഞ്ഞ് എത്രയെത്ര രാജ്യങ്ങളായി.

അങ്ങനെയൊന്നും ഇന്ത്യ ഇന്ത്യയായതിന് ശേഷം ഇന്ത്യ മുറിഞ്ഞിട്ടില്ല. 

ലോകത്തിലെ എല്ലാ രാജ്യങ്ങളും മുറിഞ്ഞും തറഞ്ഞും വിഭജിക്കപ്പെട്ടും തന്നെ ഉണ്ടായതാണ്. 

എന്നിരിക്കെ ഇന്ത്യ മാത്രം എന്തോ വലിയ സംഭവമായും പാക്കിസ്ഥാൻ ഉണ്ടായത് മാത്രം എന്തോ വലിയൊരു തെറ്റായും 75 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷവും നാം വേർപ്പിൻ്റെ കഥകളെ പ്രണയിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം എടുത്തുപറഞ്ഞു നടക്കേണ്ടതില്ല 

ഇന്ത്യയിൽ മാത്രം ഇപ്പോഴും ഈ വിഭജനത്തിൻ്റെ കഥ മാത്രം എടുത്തെടുത്ത് പറയുന്നു,  പഴയതും പടയിൽചത്തതും മാത്രം തന്നെ പുതിയ കാലത്തും വിഷയങ്ങളാക്കുന്നു, ഭൂതകാലത്തിൽ ഒരു വലിയ ജനതയെ തളച്ചിട്ട്, വെറുപ്പും വിഭജനവും വീണ്ടും വീണ്ടും ഉണ്ടാക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയം മേൽക്കോയ്മ നേടുന്നു. ഇതിങ്ങനെ തന്നെ ഇവിടെ നടക്കാനും തുടരാനും അനുവദിക്കാമോ?

മുഹമ്മദ് ഷമി നോമ്പ് അനുഷ്ഠിക്കാത്തത് എന്തിന്, എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവരെ ബാധിക്കണം?

മുഹമ്മദ് ഷമി നോമ്പ് അനുഷ്ഠിക്കാത്തത് എന്തിന്, എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവരെ ബാധിക്കണം? 

തീർത്തും വ്യക്തിപരമായ കാര്യമാണ് ഇസ്‌ലാമികമായി പോലും നോമ്പ്. 

റമദാൻ മാസം എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ചെയ്യുന്നു എന്നത് കൊണ്ട് നോമ്പ് വ്യക്തിപരമായ കാര്യവും തെരഞ്ഞെടുപ്പും അല്ലാതാവുന്നില്ല.

മതം ഏതൊരാളുടെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ്.

തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതും തെരഞ്ഞെടുക്കാതിരിക്കുന്നതും ദൈവം ഒരാൾക്ക് കൊടുത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം. 

തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതും തെരഞ്ഞെടുക്കാതിരിക്കുന്നതും രണ്ടും ഒരുപോലെ മാനിക്കപ്പെടേണ്ടത്

ദൈവം കൊടുത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദ്യംചെയ്യാൻ നിങ്ങളാര്?

സ്വാതന്ത്ര്യവും തെരഞ്ഞെടുപ്പും ഇല്ലെങ്കിൽ ജീവിതം പരീക്ഷണവും പരീക്ഷയും ആണെന്ന ഇസ്‌ലാമിക നിലപാട് തന്നെ എങ്ങനെ ശരിയാവും?

ഷമിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം ചെയ്യാൻ നിങൾ ദൈവത്തേക്കാൾ വലിയ ദൈവമാണോ? 

ആരുടെയും മതവിശ്വാസം മറ്റൊരാളുടെ വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ കയ്യിടാനുള്ള ലൈസൻസല്ല.

ആരും ആരുടെ മേലും വിധികർത്താവ് ആവാൻ ദൈവം അനുവദിച്ചിട്ടില്ല. 

ഒരു ദൈവവും ആർക്കും മറ്റുള്ളവരുടെ മേൽ വിധികർത്താവ് ആവാൻ കല്പനയും നൽകിയിട്ടില്ല.

എന്നിരിക്കെ, ഷമിയുടെ മേൽ വിധിപറയാനും ഷമിയെ ശിക്ഷിക്കാനും രക്ഷിക്കാനും നിങ്ങളാര്?

ഒരാൾക്ക് ദൈവവുമായി നേരിട്ടുള്ള ഇടപാട് മാത്രമാണ് നോമ്പ്. 

അയാൾക്കും, ഉണ്ടെങ്കിലുളള ദൈവത്തിനും മാത്രം അറിയേണ്ടത്, അറിയുന്നത് നോമ്പ് ഉണ്ടോ ഇല്ലേ എന്നത്.

യാത്രക്കാരന് നോമ്പ് വേണ്ട എന്നത് ഇസ്‌ലാമികമായി തന്നെ വിധിയുള്ളത്. 

പ്രവാചകൻ തന്നെയും ബദർ യുദ്ധവേളയിൽ പതിനേഴാം നോമ്പിന് ഉച്ചക്ക് യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന എല്ലാവരോടും നോമ്പ് മുറിക്കാൻ കല്പിച്ചിരുന്നു. കാരണം, യാത്ര, യുദ്ധം, ക്ഷീണം. യുദ്ധം ജയിക്കാൻ ശക്തിയും ഊർജവും വേണമെന്ന ചിന്ത. 

പ്രവാചകൻ തന്നെയും ആ വേളയിൽ പരസ്യമായി വെള്ളം കുടിച്ച് നോമ്പ് മുറിച്ച് കാണിച്ചുകൊടുക്കയും ചെയ്തിരുന്നു.

കളിക്കാരനായ ഷമി ഏതർത്ഥത്തിലും യാത്രയിലാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാനുള്ള സാമാന്യയുക്തിയെങ്കിലും വിശ്വാസത്തിൻ്റെ പേരിൽ പോലും ഉണ്ടാവേണ്ടത്.

അതിനാൽ നോമ്പെടുക്കാത്തതിൻ്റെ പേരിൽ, കാളപെറ്റു കയറെടുത്തു എന്ന പോലെ വാളെടുക്കുന്നവൻ സ്വയം അവനവനിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ്.

ഭക്ഷണപാനീയങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചത് കൊണ്ട് ആരുടെയും നോമ്പ് നോമ്പാവില്ല. 

നോമ്പില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ആരുടെയും നോമ്പ് ഇല്ലാതാവില്ല, 

നോമ്പ് ഉണ്ടെന്ന് പറയുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ആരും നോമ്പുള്ളവനും ആകില്ല. 

അതേസമയം തന്നെ പറയട്ടെ.

ഷമി നോമ്പ് അനുഷ്ഠിക്കുന്നില്ല എന്ന ഒറ്റക്കാരണത്താൽ മാത്രം ദേശഭക്തനും ദേശസ്നേഹിയും ആവില്ല. 

നോമ്പ് അനുഷ്ഠിക്കുന്നില്ല എന്ന ഒറ്റക്കാരണത്താൽ മാത്രം ഒരാൾ ദേശഭക്തനും ദേശസ്നേഹിയും ആവുമെന്ന് കരുതുന്നവരുടെ മനോഗതം  മനസ്സിലാവുന്നില്ല. 

നോമ്പ് അനുഷ്ഠിച്ചാലും കളിയിൽ ഒരു കാച്ച് വിട്ടുപോയാലും ഇല്ലാതാവുന്നതാണോ ദേശസ്നേഹവും ദേശഭക്തിയും? 

നോമ്പ് അനുഷ്ഠിച്ചാലും കളിയിൽ ഒരു കാച്ച് വിട്ടുപോയാലും ആകുന്നതാണോ ദേശദ്രോഹി?

ചിലർ എത്രവേഗമാണ് ജിഹാദി സാക്ഷ്യപത്രം, സർട്ടിഫിക്കേറ്റ് നൽകുന്നത്?

നമ്മൾ പറയുന്ന ഏതെങ്കിലും കാര്യങ്ങളിൽ എവിടെയാണ് ജിഹാദി തരം ഉള്ളത്? 

ചിലർ എത്രവേഗമാണ് ജിഹാദി സാക്ഷ്യപത്രം, സർട്ടിഫിക്കേറ്റ് നൽകുന്നത്?

അങ്ങ നെയൊരു സർട്ടിഫിക്കറ്റ് അവർ അവരുടെ ആ നേതാവിന് ബിരുദമായി കൊടുത്താൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു.

വെറുതെയങ്ങ് ഏകപക്ഷീയമായി ജിഹാദ് എന്നും ജിഹാദികൾ എന്നും പേര് വിളിച്ചത് കൊണ്ട്  ആടിനെ പട്ടിയാക്കാമെന്നും പേപ്പട്ടിയാക്കാമെന്നും അത്തരക്കാർ കരുതുന്നു. 

അവരത് ഈ നാട്ടിൽ തെളിയിച്ചതും ഇപ്പോഴും തെളിയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമാണ്.

അതിൻ്റെ ധൈര്യവും ധാർഷ്ട്യവും അവരിൽ എല്ലാവരിലും ഈയിടക്ക് കൃത്യമായി കാണാം.

അങ്ങനെയാണല്ലോ ഒരു വലിയ രാജ്യത്തിൻ്റെ അധികാരം തന്നെ അവർ നേടിയതും ഇപ്പോഴും നിലനിർത്തുന്നതും. 

അക്കാര്യവും അതിലെ എളുപ്പവും അവർക്ക് തന്നെ പകൽ വെളിച്ചം പോലെ അറിയാം.

അക്കാര്യത്തിൽ അധികാരത്തിൻ്റെയും കൂട്ടമനാശാസ്ത്രത്തിൻ്റെയും ധൈര്യവും ധിക്കാരവും ധാർഷ്ട്യവും അവരുടെയൊക്കെ വാക്കുകളിലും ശബ്ദത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലും നിഴലിക്കുന്നുണ്ട്. 

അവരത് സ്വയം മനസ്സിലാക്കിയാലും ഇല്ലേലും...

തെമ്മാടിക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു തെമ്മാടിക്ക് കിട്ടുന്ന അതേ ധൈര്യവും ധിക്കാരബോധവും ധാർഷ്ട്യവും ഉണ്ട് അവരിൽ ഓരോരുവനും.

*********

ജയശ്രീരാമും പശുവിൻ്റെ പേരും പറഞ്ഞ് നടത്തുന്ന ജിഹാദിനെ അവർ ജിഹാദ് എന്നും അത്തരം ജിഹാദികളെ അവർ ജിഹാദികൾ എന്നും പേരിട്ട് വിളിക്കില്ല.

ജിഹാദ് എന്ന് പേരിടാതെ അത്തരം കൂട്ടങ്ങൾ നടത്തുന്ന ശുദ്ധഭീകരതയും തീവ്രതയും അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ പെടില്ല. 

അവരിലെ ക്രൂരരും നികൃഷ്ടരും ആയ അത്തരം ജിഹാദി കൂട്ടങ്ങളെ അവർ കാണുക പോലുമില്ല, എന്നിട്ട് വേണ്ടേ, ജിഹാദികൾ എന്ന് പേര് വിളിക്കുക?

പകരമവർ മുളകിനെ പഞ്ചസാരയെന്നും പഞ്ചസാരയെ മുളകെന്നും വിളിച്ച് ആരുടെയൊക്കെയോ മേൽ ജിഹാദും തീവ്രവാദവും ഭീകരതയും ആരോപിക്കും. 

കളവിനെ നൂറ് പ്രാവശ്യം ആവർത്തിച്ച് പറഞ്ഞ്, അധികാരം ഉപയോഗിച്ച് സത്യമെന്ന് വരുത്തും.

സത്യസന്ധരേയും ശുദ്ധനിഷ്കളങ്കരേയും പാവങ്ങളെയും കള്ളന്മാരെന്ന് യഥാർത്ഥ കള്ളന്മാർ ചൂണ്ടിവിളിക്കുന്നത് പോലെ അവരത് തുടന്നുകൊണ്ടിരിക്കും.

അത്തരമൊരു നാട്ടിൽ ക്രമേണ സംഭവിക്കുക: സത്യസന്ധൻമാർ മുഴുവൻ ജയിലിലും തെമ്മാടികൾ മുഴുവൻ പുറംലോകത്തും അധികാരത്തിലും എന്നതാവും...

********

ഇന്ത്യ ഭരിക്കുന്ന പാർട്ടിയാണ്. എന്നിട്ടും എതിരഭിപ്രായങ്ങളെ പേടിക്കുന്നു, തമസ്കരിക്കുന്നു.

ജനാധിപത്യത്തെ അധികാരം കിട്ടാൻ മാത്രം ഉപയോഗപ്പെടുത്തും. 

അധികാരം  പൂർണമായും കിട്ടിയാൽ അധികാരത്തിൽ കയറ്റിയ കോണിപ്പടിയായ അതേ ജനാധിപത്യത്തെ തല്ലിത്തകർക്കും, ഇല്ലാതാക്കും.

ഇന്ത്യ ഭരിക്കുന്ന പാർട്ടിയാണ്. 

ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യ പാർട്ടിയാണ് എന്ന വാദമുള്ള പാർട്ടി.

എന്നിട്ടും എതിരഭിപ്രായങ്ങളെ പേടിക്കുന്നു, തമസ്കരിക്കുന്നു, 

എതിരഭിപ്രായങ്ങൾ തങ്ങളുടെ അണികളുടെ മുൻപിൽ എത്തുന്നില്ല, പ്രകാശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നവർ ഉറപ്പ് വരുത്തുന്നു. 

അവരുടെ ഒരു എഫ്ബ് ഗ്രൂപ്പ് എതിരഭിപ്രായം അതിനുള്ളിൽ വരാതിരിക്കാൻ ബ്ലോക്ക് ചെയ്യുന്നു. 

ജനാധിപത്യമെന്നാൽ വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങൾ പറഞ്ഞും കോർത്തും ഉണ്ടാവുന്നതാണ് എന്നതവർക്ക് വിഷയമല്ല. 

നോമ്പ് സംഭവിക്കും, സംഭവിച്ചുപോകും. അനുകരിച്ച് ചെയ്യലല്ല, സംഭവിപ്പിക്കലല്ല.

നോമ്പ് സംഭവിക്കും, സംഭവിച്ചുപോകും. 

നോമ്പ് അനുകരിച്ച് ചെയ്യലല്ല, സംഭവിപ്പിക്കലല്ല. 

നോമ്പ് സംഭവിക്കലാണ്. 

ഏകാഗ്രചിത്തനായാൽ നോമ്പ് സംഭവിക്കും, സംഭവിച്ചുപോകും. 

ഏകാഗ്രചിത്തനാവുന്നതാണ് ഈമാൻ, നിയ്യത്ത്, തഖ്വ. നിർഭയത്വം (വിശ്വാസം), ഉദ്ദേശം, സൂക്ഷ്മതാബോധം.

നോമ്പ് അനുകരിച്ച് സംഭവിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതല്ല.

കാരണം, അനുകാരണത്തിൽ ഏകാഗ്രചിത്തതയില്ല. 

അനുകാരണത്തിൽ ശരിയായ ഈമാനില്ല, നിയ്യത്തില്ല, തഖ്വ ഇല്ല. നിർഭയത്വമില്ല (വിശ്വാസമില്ല), ഉദ്ദേശമില്ല, സൂക്ഷ്മതാബോധമില്ല.

അനുകരിച്ച് ചെയ്യുന്നവർ ഒരുപടിയുണ്ടാവും പക്ഷെ,  വെറും നുര പോലെ.

അനുകാരണത്തിൽ കൃത്യമായറിഞ്ഞ ഉദ്ദേശമില്ല, വഴികൾ ഇല്ല. 

അനുകരിക്കുന്നവൻ ഒരു വഴിയിലും പ്രക്രിയയിലും ഇല്ല.

അനുകാരിക്കുന്നവൻ ഫലം മാത്രം കാണുന്നു, ഫലം കണ്ട് ഫലം മാത്രം ലക്ഷ്യമാക്കുന്നു. 

അനുകരിക്കുന്നവൻ യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള പ്രക്രിയയിൽ മുഴുകാൻ ഉദ്ദേശിക്കാതെ ഫലം കണ്ടാഗ്രഹിച്ച് മാത്രം വരുന്നവൻ. 

പക്ഷെ തീയിലൂടെ പോകാതെ, അടിച്ചുപരത്തപ്പെടാതെ സ്വർണ്ണം ആഭരണമാകില്ല.

മാത്തൈ അനുകരിച്ചാൽ മാവാവില്ല.

മാവായി വളരാതെ, മവായി വളാരാൻ ക്ഷമിച്ചും ശ്രമിച്ചും കാത്തുനിൽക്കാതെ, ആരുടെയോ മാങ്ങയെ സ്വന്തം തൈത്തുമ്പിൽ കെട്ടിത്തൂക്കി മാങ്ങയുണ്ടെന്ന് വരുത്തിയാൽ മാവ് ആവില്ല. 

അങ്ങനെ തൈത്തുമ്പിൽ കെട്ടിത്തൂക്കി മാവാണെന്ന് വരുത്തുന്നത് അനുകരണം. അപകടകരമായ അനുകരണം.

തൈ ഒടിഞ്ഞുപോകുക മാത്രം അത്തരം അനുകരണത്തിൻ്റെ ഫലം. 

മൂക്കാത്തതിനെ ഞെക്കിയമർത്തി പഴുപ്പിച്ചെന്ന് വരുത്തുന്നത് പോലെ അനുകരണം. 

എപ്പോഴെങ്കിലും സ്വയം മൂത്ത് പഴുക്കാനുള്ള സാധ്യതയും ആ വഴിയിൽ അസാധ്യമാകുന്നു.

വിറകും വെളളവും പാത്രവും അരിയും തീയിലൂടെയും ചൂടിലൂടെയും കടന്നുപോകാതെ, അവസ്ഥാന്തരത്തിന് വിധേയമാകാതെ ചോറ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ അനുകരണം.

********

ആദ്യം പോയി സ്വർണ്ണമഴു കിട്ടിയവൻ്റേത് യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വാഭാവികമായി ഉദ്ദേശശുദ്ധിയോടെ സംഭവിച്ച നോമ്പ്. 

പിറകെ അനുകരിച്ച് പോയവരുടേത് നോമ്പല്ല. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ പിറകെ അനുകരിച്ച് പോയവർക്കൊന്നും, അവർ കൃത്രിമമായി അനുകരിച്ച് ചെയ്യുമ്പോൾ കിട്ടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച സ്വർണ്ണമഴു പ്രതിഫലമായി കിട്ടിയതുമില്ല. 

കാരണം, 

അനുകരണത്തിൽ സ്വാഭാവികതയില്ല,

അനുകരണത്തിൽ ആത്മാർഥതയില്ല, 

അനുകരണത്തിൽ യഥാർത്ഥ ഉദ്ദേശമില്ല. 

അറിയാമല്ലോ, എല്ലാ പ്രവൃത്തികൾക്കും നിർബന്ധമായ അടിസ്ഥാനം യഥാർഥത്തിൽ അറിഞ്ഞുള്ള ഉദ്ദേശമാണ്, നിയ്യത്താണ്, ആത്മാർഥതയാണ്. 

നിയ്യത്ത് സദ്ധ്യമാകാൻ ആദ്യം വിശ്വാസം തന്നെയായ നിർഭയത്വം (ഈമാൻ) വേണം. 

നിർഭയത്വം നൽകുന്ന സൂക്ഷ്മതബോധം (തഖ്‌വ) വേണം.

ഒരു കാര്യം ഉദ്ദേശിച്ച്, ലക്ഷ്യംവെച്ചാൽ അക്കാര്യത്തിനുവേണ്ടി മാത്രമുണ്ടാവുന്ന സൂക്ഷ്മതാബോധം കാരണം, ജാഗ്രത കാരണം മറ്റുകാര്യങ്ങൾ സ്വമേതയാ വേണ്ടാതാവും, അപ്രസക്തമാവും. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ് സംഭവിക്കുക.

അങ്ങനെ മറ്റുകാര്യങ്ങൾ സ്വയം വേണ്ടാതാവുന്നതാണ്, മറ്റുകാര്യങ്ങളെ അപ്രസക്തമാക്കുന്നതാണ് നോമ്പ്. 

ഭ്രാന്തൻ നായയെ പേടിച്ചോടുന്നവന് ഉദ്ദേശമുണ്ട്, ലക്ഷ്യമുണ്ട്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അങ്ങനെ ഓടുന്ന വേളയിൽ മറ്റൊന്നും ബാധകമല്ലാത്ത വിധം അവൻ നോമ്പിലാണ്. ഓട്ടത്തിലാണ്. ആ ഓട്ടമാണ് നോമ്പ്. 

"അഊദു ബില്ലാ മിനശ്ശയ്ത്താനിർറജീം" എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള രക്ഷതേടിയുള്ള, അഭയം തേടിയുള്ള, ശരണം തേടിയുള്ള ഓട്ടം. നോമ്പ്.

ഈ ഓട്ടത്തിൽ മാറ്റുകാര്യങ്ങൾ അവന് ആരും കല്പിക്കാതെയും പറഞ്ഞുകൊടുക്കാതെയും തന്നെ കൃത്യമായും വേണ്ടാത്തതാവും. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ്.

ഒടുക മാത്രം ചെയ്യുന്ന, ഓടിരക്ഷപ്പെടുക മാത്രം ചെയ്യുന്ന നോമ്പിൽ അവൻ ആ സമയം അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ജീവിത സത്യത്തെയും ദൈവത്തെയും ആത്മാർത്ഥമായും അന്വേഷിച്ച് തേടുന്നവന്, അഭയവും ശരണവും തേടുന്നവന് ഇത് ജീവിതം മുഴുക്കെ ഈ ഓട്ടം ബാധകമാകുന്നു. നോമ്പ് ബാധകമാകുന്നു.

നിങൾ ഒന്നിനെ നോക്കുക. 

ചുരുങ്ങിയത് നിങ്ങളുടെ വിരലിലേക്ക് നോക്കുക.

ബാക്കിയെല്ലാം ആ ഒന്നിനുവേണ്ടി, ആ വിരളിലേക്ക് നോക്കുന്ന മാത്രയിൽ നിങൾ സ്വാഭാവികമായും കാണാതാവും. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് ശരിക്കും സംഭവിക്കുന്ന നോമ്പ്. സ്വാഭാവികമായ നോമ്പ്.

ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള ദൈവത്തിലേക്ക് ശരിക്കും നിങളറിഞ്ഞ് ഓടിയടുക്കുന്നതാണെങ്കിൽ, 

ഭ്രാന്തൻനായയിൽ നിന്നെന്ന പോലെ, പിറകിൽ പിന്തുടരുന്ന ഭ്രാന്തൻനായയിൽ നിന്നെന്ന ഉത്തമബോധ്യത്തോടെ, അതനുസരിച്ചുള്ള ഉദ്ദേശലക്ഷ്യത്തോടെ, ഉണ്ടെങ്കിലുള്ള പിശാചിൽ നിന്നും നിങളറിഞ്ഞ് ഓടിയകലുന്നതാണെങ്കിൽ,  

നിങ്ങൾക്ക് ബാക്കിയൊന്നും വിഷയമല്ലാതാവും. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ് സംഭവിക്കുക. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ് സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുക. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ് അനുകരണമല്ലാതെ അഭവിക്കുക. 

അതാണ്, അങ്ങനെയാണ് നോമ്പ് കല്പനകൾ ആവശ്യമില്ലാതെ സംഭവിക്കുക.

രോഗിയായ തൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്ന അമ്മ ചെയ്യുന്നത് വെറും അനുകരണമല്ല, ആരുടെയെങ്കിലും കല്പനകൾ കൊണ്ടല്ല. 

ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്ന സ്വാഭാവിക നോമ്പിലാണ് ആ അമ്മയും. 

മറ്റൊന്നും ബാധകമാവാതെ, മറ്റൊന്നും വിഷയമാകാതെ.

ബാക്കിയെല്ലാം വേണ്ടാത്തതായി, 

ആവശ്യമില്ലാത്തതായി ഉണങ്ങിയ ഇല പൊഴിയും പോലെ പൊഴിഞ്ഞ് പോയിക്കൊണ്ട് ആ അമ്മ നോമ്പിലാണ്.

ലക്ഷ്യം നേടാനെടുക്കുന്ന എല്ലാ ശ്രമവും പ്രവൃത്തിയും നോമ്പാണ്, 

ലക്ഷ്യം നേടാനെടുക്കുന്ന അത്തരം എല്ലാ പ്രവൃത്തിലും ശ്രമത്തിലും നോമ്പുണ്ട്.

********

ആരുടെയും മേൽ വിധിയെഴുതുക പണിയല്ല.

ഓരോരുത്തർക്കും തോന്നുന്നത് അവരവർക്ക് തോന്നട്ടെ.

ആരുടെയും മേൽ വിധിയെഴുതുക പണിയല്ല. 

ആരുടെ മേലും വിധിയെഴുതാൻ ആരും ആരെയും ഏൽപിച്ചിട്ടുമില്ല, ഏൽപിച്ചാലും ഏൽക്കരുത്.

ആർക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സുഖക്കേടാണോ ആരോഗ്യമാണോ എന്നതൊക്കെ അകലെ നിന്ന് ആർക്കും നോക്കിപ്പറയാവുന്ന കാര്യമല്ല.

ദൈവവുമായി (അല്ലാഹുവുമായി) എല്ലാവരും ഒറ്റക്ക് തന്നെ.

എല്ലാവരും അവരവരുടെ വിതാനത്തിനനുസരിച്ച്.

******

പൂട്ടാൻ ഒരാപ്പീസും എവിടെയും ഇല്ല. 

ഒരു പ്രതിഫലവും സ്വീകാര്യതയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യരുത്. 

എങ്കിലല്ലേ ആപ്പീസ് പൂട്ടിപ്പോകുന്ന പ്രശ്നം ഉദിക്കുന്നിള്ളൂ?

ആരൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലാക്കിയത് വെച്ച് ഉറഞ്ഞുതുള്ളും. 

എന്തോ വലിയ കാര്യം അവർ മാത്രം മനസ്സിലാക്കിയത് പോലെ. 

അവരുടെ ആ മനസ്സിലാക്കലും മനസ്സിലാവും. 

അവരെ കുറ്റം പറയാനില്ല. 

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ ആപ്പീസ് പൂട്ടേണ്ടതുമില്ല. 

അവർ വളരെ ബാഹ്യമാത്രമായി മാത്രം കാര്യങ്ങളെ കാണുന്നത് അവർ ചെയ്യുന്ന തെറ്റല്ല. 

അവർക്ക് പറ്റുന്നതല്ലേ അവർ ചെയ്യൂ, ചെയ്യേണ്ടതുള്ളൂ. 

ലാ യുക്കല്ലിഫുല്ലാഹു നഫ്സൻ ഇല്ലാ വുസ്അഹാ

"ദൈവം (അല്ലാഹു) (പോലും) ഒരാളെയും അവരുടെ കഴിവിനപ്പുറം (പരിധിക്കപ്പുറം) നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല" (ഖുർആൻ).

യേശുക്രിസ്തു ഫലസ്തീൻകാരനും ജൂതനും ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് ....???

യേശുക്രിസ്തു ഫലസ്തീൻകാരനും ജൂതനും ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് ഫലസ്തീനിൽ പുതുതായി ഈയടുത്തകാലത്ത് അധിനിവേശം നടത്തി വന്ന വിദേശ ജൂതന്മാർ മുഴുവൻ എങ്ങിനെ ഫലസ്തീൻകാരാവും? 

ജൂതവിശ്വാസികൾ മുഴുവൻ ഫലസ്തീൻകാരല്ല. 

മുസ്ലിംകൾ മുഴുവൻ മക്കക്കാരുമല്ല.

 ജൂതനാവുന്നതും മുസ്ലിമാവുന്നതും അല്ല ഫലസ്തീൻകാരനും മക്കക്കാരനും ആകാനുള്ള യോഗ്യത 

എങ്ങിനെ ലോകത്തെ മുഴുവൻ ക്രിസ്ത്യാനികളും യേശുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു എന്ന ഒറ്റക്കാരണം കൊണ്ട് ഫലസ്തീൻകാരാവും?

മുസ്ലിംകളും കൂടി ആദരിക്കുന്ന മുസ്‌ലിംകളുടെ കൂടി പ്രവാചകൻ ആണ് യേശുക്രിസ്തു. 

എന്നുവെച്ച് മുസ്ലിംകൾ മുഴുവൻ ഫലസ്തീൻകാരാവുമോ?

സാമാന്യബുദ്ധി പ്രയോഗിക്കാനുള്ളതാണ്.

ലാ ഇലാഹ - ദൈവങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല. ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല.

ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ്. 

എന്തൊരു ധീരമായ പറച്ചിലാണത്!!!

പ്രത്യേകിച്ചും ആ ചെറിയ വാചകത്തിൻ്റെ ആദ്യ പകുതി.

ലാ ഇലാഹ - ദൈവങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല. 

ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല. ലാ ഇലാഹ. 

അതും: 

ഒന്നും ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ലെന്ന് കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടെന്ന പോലെ പറയണം എന്ന നിർദേശം, കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നത് പോലെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിപ്പറയണം പോൽ. 

അതാണ് ശഹാദത്ത്.

അങ്ങനെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി ചൊല്ലുന്ന വാചകത്തിന് പറയുന്ന പേരാണ് ശഹാദത്ത് കലിമ, ഇസ്‌ലാമിലെ പഞ്ചസ്തംഭങ്ങളിൽ ആദ്യത്തേതായ കാര്യം.  മുസ്ലിമാകാനുള്ള ഒന്നാമത്തെ കാര്യമായ ശഹാദത്ത് കലിമ. സാക്ഷ്യവാചകം.

ആർക്കങ്ങനെ കണ്ടുറപ്പിച്ചെന്ന പോലെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിപ്പറയാൻ  സാധിക്കും?

എത്രമാത്രം ധൈര്യവും തൻ്റേടവും തിരിച്ചറിവും വേണം അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല എന്ന് മുഹമ്മദ് നബിയെ പോലെ ഒരാൾക്ക് ആദ്യമായ് അങ്ങനെ പറയാൻ?

മറ്റുള്ളവരോടും അങ്ങനെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിപ്പറയാൻ തക്കോണം വളർന്ന് പറയാൻ ആവശ്യപ്പെടാൻ?

എത്രമാത്രം വ്യക്തതയും ഉറപ്പും വേണം അങ്ങനെയൊന്നുമില്ലെന്ന് ഒരാൾ ചിന്തിച്ചുറപ്പിച്ചുപോകാൻ?

ഈ ജീവിതത്തിനും പ്രപഞ്ചത്തിനും പിന്നിൽ ഹേതുവായി (നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടോ നിയന്ത്രിക്കാതെയോ) നിൽക്കുന്ന ഒന്നും ഒരു കുന്തവും ദൈവവും എവിടെയും ഇല്ല എന്ന് യാന്ത്രികമായല്ലാതെ, ബോധപൂർവ്വം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി തീർത്തുപറയാൻ എങ്ങനെ സാധിക്കും!!!??? 

അതും, നാമാരും നമ്മെയോ ചുറ്റുപാടിനെയോ നമ്മിലെ തന്നെ ഡിഎൻഎയെയോ രക്തചംക്രമണത്തെയോ പോലും യഥാർത്ഥത്തിൽ നിശ്ചയിക്കുക്കയോ നിയന്ത്രിക്കുകയോ സംവിധാനിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരിക്കെ.

അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ലെന്ന് ഒരാൾക്ക് തീർത്തുപറയാനാവണമെങ്കിൽ, 

അയാൾ ആദ്യം :

പ്രപഞ്ചങ്ങളായ പ്രപഞ്ചങ്ങൾ മുഴുവൻ, മാനങ്ങളായ മാനങ്ങൾ (dimensions) മുഴുവൻ കടന്ന്, ചുറ്റിനടന്നന്വേഷിച്ചുറപ്പിക്കണം. 

അവിടെവിടെയും ഒരു മാനത്തിലും ഒന്നും ഒരു ദൈവവും ഒരു കുന്തവും നമുക്ക് ഹേതുവായും നമ്മെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ശക്തിയായും നിലനിൽക്കുന്നില്ലെന്ന്.

പ്രപഞ്ചങ്ങളായ പ്രപഞ്ചങ്ങൾ മുഴുവൻ ചുറ്റിനടന്നന്വേഷിച്ച് ഉറപ്പിക്കാതെ, മാനങ്ങളായ മാനങ്ങൾ (dimensions) മുഴുവൻ കടന്നുപോകാതെ ആർക്ക് എങ്ങിനെ ഉറപ്പിച്ചുപറയാൻ സാധിക്കും "ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ലെ"ന്ന്? "ലാ ഇലാഹ" എന്ന്. 

വെറും വെറുതെയല്ലാതെ.

വെറുതേ പോലും ആർക്കും പറയാൻ സാധിക്കാത്തത്ര ഗൗരവതരമായ കാര്യം "ഒന്നും ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്. 

ഒരുതരം സ്വാർഥതയും അവകാശവാദവും കാല്പനികതയും മേൽക്കോയ്മാചിന്തയും നിഴലിക്കാത്തതായി മാത്രം പറയാവുന്ന പറച്ചിൽ "ഒന്നും ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്.   

എല്ലാ സ്വാർഥതകളെയും അവകാശവാദങ്ങളെയും കാല്പനികതകളേയും കരിച്ചുകളയുന്ന പറച്ചിൽ മാത്രം "ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്. 

അനുകരിച്ചും യാന്ത്രികമായും പറയാൻ സാധിക്കാത്തത് മാത്രം "ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്. 

സ്വന്തം മനസ്സാക്ഷിയെ തുടർച്ചയായി ചോദ്യം ചെയ്ത് മാത്രം, സ്വന്തം മനസ്സാക്ഷിയിൽ ആവർത്തിച്ച് സ്ഫുടം ചെയ്ത് മാത്രം പറയാൻ സാധിക്കുന്നത് "ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്. 

"ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത് ഒരു വിശ്വാസിയുടെ ഒന്നാമതായി ധീരമായി ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന പ്രധാന കാര്യമാവുന്നത് പിന്നത്തെ കാര്യം.

കൃത്യമായ സത്യസന്ധതയും ധീരതയും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന കാര്യം, പറച്ചിൽ "ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ല, ലാ ഇലാഹ" എന്നത്. 

എങ്കിലൊരു ചോദ്യം വരും. 

ഒന്നുമില്ല, ഒരു കുന്തവും ദൈവവും ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ, സമർപ്പണം എന്നർത്ഥം വരുന്ന ഇസ്‌ലാം പിന്നെ എന്തിനുള്ള, ആർക്കുള്ള സമർപ്പണമാണ്?

ഉത്തരം ഒന്നേയുള്ളൂ. 

എങ്ങനെയായാലും, ഒന്നുമില്ലെന്ന് വന്നാലും, ഇല്ലായ്മയിലും ബാക്കിയാവുന്ന പ്രപഞ്ചികതയും പ്രാപഞ്ചികതാളവും തന്നെയായതിന് മാത്രമുള്ള സമർപ്പണം. ഇസ്‌ലാം.

എങ്കിൽ "ലാ ഇലാഹി"ൻ്റെ കൂടെത്തന്നെ പറയുന്ന "ഇല്ലല്ലാഹ്" അല്ലാഹു ഒഴികെ എന്ന് പറയുന്നതോ?  

"ഇല്ലല്ലാഹ്" എന്ന "അല്ലാഹു ഒഴികെ" എന്നത് എന്താണ്? 

ഒന്നുമില്ലെന്നതിൻ്റെ നേരർത്ഥം ഒന്ന് മാത്രമേ ഉളളൂ എന്നത് കൂടിയാണ്.

ഒന്നുമില്ല, ഒരു ദൈവവുമില്ല എന്നിരിക്കെ രൂപപ്പെടുന്ന എല്ലാറ്റിനും കാരണമായ ഇല്ലായ്മയെ തന്നെ ദൈവമായി, ഒന്നായി കാണുക, വിളിക്കുക. 

നാം നമ്മുടെ മാനദണ്ഡങ്ങൾ വെച്ച് മാത്രം ഇല്ലായ്മയാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്ന സംഗതി കൂടിയാണ് അല്ലാഹു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുക. 

അതും വെറുതേ പറഞ്ഞുകൂടാ.

എല്ലാം നിഷേധിച്ച് ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറയും പോലെ തന്നെ, ഒന്നുമില്ലാത്തതിന് പകരമായി ഒന്നുണ്ടെന്ന്, ഒന്ന് മാത്രമുണ്ടെന്ന് പറയുക. 

അതും സാക്ഷിയായി സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിപ്പറയണം. ശഹാദത്ത്.

വേറെയൊരുതരം അവകാശവാദങ്ങളിലും കുടുങ്ങിപ്പോകേണ്ട കാര്യമില്ലെന്ന പോലെയുള്ള ഒന്ന് മാത്രം എന്ന തുറന്നപറച്ചിൽ, ശഹാദത്ത്.

എല്ലാറ്റിനും കാരണം നമുക്ക് ഇല്ലായ്മ എന്ന് തോന്നുന്ന ഇല്ലായ്മയാണ് (ദൈവമാണ്) എന്നതിൽ ആർക്കും തർക്കം ഉണ്ടാവില്ല, ഉണ്ടാവേണ്ടതില്ല എന്നതിനാൽ രൂപപ്പെടുന്ന സാക്ഷ്യംപറച്ചിൽ.

ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ബാക്കിയാവുന്നതാണ്, ഇല്ലായ്മ എന്ന് നമുക്ക് നമ്മുടെ മാനദണ്ഡങ്ങൾ വെച്ച് നമുക്ക് വിശേഷിപ്പിച്ച് പറയാനാവുന്ന ദൈവം, ദൈവസങ്കല്പം എന്ന സാക്ഷ്യംപറച്ചിൽ.  ശഹാദത്ത്.

ഒന്നുമില്ലെന്ന "ലാ ഇലാഹ" തന്നെയാണ്, ഒന്നുമില്ലെന്ന് വന്നാൽ ബാക്കിയാവുന്ന ഇല്ലായ്മ കൂടിയായ "ഇല്ലല്ലാഹ്" "അല്ലാഹു ഒഴികെ" എന്നത്.

ഒന്നുമില്ലായ്മ തന്നെയായ, ഒന്നുമില്ലായ്മയിലും ബാക്കിയാവുന്ന ദൈവസങ്കങ്കൽപം "ഇല്ലല്ലാഹ്", "അല്ലാഹു ഒഴികെ" എന്നത്  

"യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉള്ളതൊഴികെ ഒന്നുമില്ല" എന്നതാവണം "ലാ ഇലാഹ് ഇല്ലല്ലാഹ്" "ഒന്നുമില്ല, ഉള്ളതൊഴികെ" എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥം.

ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറയാൻ എടുക്കുന്ന അതേ കഠിനചിന്തയും പണിയും തന്നെയാണ് ഒന്ന് മാത്രം എന്ന് പറയാനുള്ള കഠിനചിന്തയും പണിയും.

ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറയുന്നതിന് തുല്യമാണ് ഒന്ന് മാത്രം എന്ന് പറയുന്നത് എന്നർത്ഥം വരുന്ന ലാ  ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ് എന്ന സാക്ഷ്യംപറച്ചിൽ.  

ലാ ഇലാഹ് എന്നതിന് തുല്യമാണ് ഇല്ലല്ലാഹു എന്ന സാക്ഷ്യംപറച്ചിൽ. 

അല്ലാഹു എന്നതിന് പ്രത്യേകമായ അർത്ഥമില്ല, ഗുണമില്ല, രൂപമില്ല. ഇല്ലായ്മക്ക് എന്ന പോലെത്തന്നെ.

ഇല്ലായ്മക്കും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉള്ള അർത്ഥം, രൂപം, ഗുണം യഥാർത്ഥത്തിൽ ഉള്ളത് എന്നത് മാത്രമാവണം.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഖുർആൻ എവിടെയും ആ അല്ലാഹു എന്തെന്ന് നിർവ്വചിച്ചു പറഞ്ഞില്ല. 

എന്തെന്ന് പറഞ്ഞില്ല. എങ്ങിനെയെന്ന് പറഞ്ഞില്ല.

ഉള്ള, നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ നിർവ്വചനങ്ങളിൽ നിന്നും രൂപ, ഗുണ, വിശേഷണങ്ങളിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കുക മാത്രം, മാറ്റിനിർത്തുക മാത്രം ചെയ്തു.

എന്നിട്ടും ഖുർആൻ അല്ലാഹു എന്നതിനെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും പരിചയപ്പെടുത്തിയില്ല. പകരം  പറയുന്നത് എങ്ങിനെയെന്ന് കാണുക.

"നീ പറയുക: അത്, അല്ലാഹു ഏകം.

നിരാശ്രമായത് (എല്ലാവരാലും എല്ലാ സംഗതികളാലും ആശ്രയിക്കപ്പെടുന്നത്). 

ജനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല, ജനിച്ചിട്ടില്ല. 

അതിന് (അല്ലാഹുവിന്) തുല്യമായി (തുലനം ചെയ്ത് വിശദീകരിച്ച് പറയാൻ) ഒന്നുമില്ല" (ഖുർആൻ).

വേറൊരിടത്ത് വേറൊരു കോലത്തിൽ പറഞ്ഞു:

" നിന്നോട് അവർ ആത്മാവിനെ (ദൈവത്തെ) കുറിച്ച് ചോദിക്കുന്നു. 

നീ പറയുക : 

(നിനക്ക് ഒന്നും പറയാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം) 

ആത്മാവ് (ദൈവം) എന്തെന്നത് 

അതിൻ്റെ തന്നെ (അല്ലാഹുവിൻ്റെ തന്നെ) കാര്യത്തിൽ പെട്ട (അറിവിൽ പെട്ട) കാര്യമാണ്" എന്ന് (ഖുർആൻ)

നോമ്പ് മറ്റൊന്നിനും വേണ്ടിയല്ല. സൂക്ഷ്മതാബോധം ഉണ്ടാവാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്

നോമ്പ് മറ്റൊന്നിനും വേണ്ടിയല്ല.

നോമ്പ് സൂക്ഷ്മതാബോധം ഉണ്ടാവാനും ഉണ്ടാക്കാനും വേണ്ടി മാത്രമാണ്.

അഥവാ ജാഗ്രത ഉള്ളവരാവാൻ മാത്രം.

"ലഅല്ലക്കും തത്തഖൂൻ"

"നിങൾ സൂക്ഷ്മതാബോധം ഉള്ളവരാവാൻ വേണ്ടി" (ഖുർആൻ) എന്ന് മാത്രമാണ് നോമ്പ് നിർബന്ധമാക്കുമ്പോൾ ഖുർആൻ ഉദ്ദേശലക്ഷ്യമായി വെച്ചത് .

സൂക്ഷ്മതാബോധം ഉണ്ടാവുകയല്ലാത്ത  വേറൊരു ലക്ഷ്യവും കാരണവും ഖുർആൻ വെച്ചില്ല. 

"ഇന്ന ഖൈറസ്സാദിത്തഖ്‌വ"

"ഏറ്റവും നല്ല പാഥേയം സൂക്ഷ്മതാബോധമാണ്" (ഖുർആൻ) 

എന്നും ഖുർആൻ തൊട്ടുടനെ തുടർത്തിപ്പറഞ്ഞു.

സൂക്ഷ്മബോധം എന്തിനാണ്? 

ഫാതിഹ കഴിഞ്ഞാലുള്ള ഒന്നാം അദ്ധ്യായത്തിൻ്റെ ഒന്നാം സൂക്തത്തിൽ തന്നെ ഖുർആൻ അർത്ഥശങ്കക്കിടയില്ലാത്തവിധം അത് വ്യക്തമാക്കിപ്പറഞ്ഞു.

"ഹുദൻ ലിൽ മുത്തഖീൻ". 

"സൂക്ഷ്മതാബോധമുള്ളവർക്കാണ് മാർഗ്ഗദർശനം." (ഖുർആൻ). 

ആരോഗ്യമുണ്ടാക്കലും പാവപ്പെട്ടവൻ്റെ വിശപ്പ് മനസ്സിലാക്കലും ഒന്നും നോമ്പ് കൊണ്ടുള്ള ലക്ഷ്യമല്ല, ഉദ്ദേശമല്ല. 

ഖുർആനും അല്ലാഹുവും ലക്ഷ്യവും ഉദ്ദേശവും ആക്കിത്തന്നിട്ടില്ലാത്തത് ലക്ഷ്യവും ഉദ്ദേശവും ആക്കുന്നത് വിശ്വാസമില്ലെന്ന് വരുത്തലാണ്, വിശ്വാസത്തിൽ വെള്ളംചേർക്കലാണ്, വിശ്വാസം ദുർബലമെന്ന് തെളിയിക്കലാണ്.

ഇന്ത്യൻ രൂപയുടെയും സ്റ്റോക്ക് മാർക്കറ്റിൻ്റെയും അവസ്ഥാദുരന്തം.

പ്രതികരണശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ട ജനത, 

തെറ്റ് ആരുടേതായാലും അതിനോട് പ്രതികരിക്കാത്ത ജനത, 

സ്വന്തം പാർട്ടിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം പ്രതികരിക്കുന്ന ജനത 

അവർ സ്നേഹിക്കുന്നത് രാജ്യത്തേയല്ല, 

അവർ സ്നേഹിക്കുന്നത് സ്വന്തം പാർട്ടിയെ മാത്രമാണ്. 

സ്വന്തം പാർട്ടി നടത്തുന്ന കുഴലൂത്തിന് മാത്രം തലയാട്ടുന്നവർ 

അറിയാതെയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് 

ദ്രോഹം മാത്രമാണ്. 

സ്വന്തത്തോടുള്ള ദ്രോഹം. 

സ്വന്തം രാജ്യത്തോടുള്ള ദ്രോഹം. 

രാജ്യദ്രോഹം. 

അല്ലാതെ, രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി പാർട്ടികളെ വിമർശിക്കുന്നതല്ല രാജ്യദ്രോഹം.

********

ഇന്ത്യൻ രൂപയുടെയും സ്റ്റോക്ക് മാർക്കറ്റിൻ്റെയും അവസ്ഥാദുരന്തം ആരെങ്കിലും മനസ്സിലാക്കുന്നുവോ? 

മുപ്പത് കൊല്ലത്തിനിടയിൽ ഏറ്റവും മോശമായ അവസ്ഥയിൽ.

നാട്ടിൽ നുരഞ്ഞുപൊങ്ങുന്നത് കളവുകളും വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും മാത്രം. 

കളവുകളും വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ഒരു പാർട്ടിയെ രക്ഷിക്കുമായിരിക്കും. 

പക്ഷെ കളവുകളും വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ഒരു രാജ്യത്തെ കുളം തോണ്ടും. 

കളവുകളും വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ഏറിയാൽ രാജ്യത്തെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിലേക്കും കലാപത്തിലേക്കും മാത്രം നയിക്കും. 

പ്രത്യേകിച്ചും അത്തരമൊരു നാട്ടിൻ്റെ നാണയത്തിന് വിശ്വാസ്യത കൂടി നഷ്ടപ്പെടുന്നതോടെ.

രാജ്യത്തിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് ആ രാജ്യത്തിൻ്റെ നാണയത്തിലുള്ള വിശ്വാസം.

നേരെ തിരിച്ച്, ഒരു രാജ്യത്തിൻ്റെ നാണയത്തിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് ആ രാജ്യത്തിലുള്ള വിശ്വാസം.

കുംഭമേള കൊണ്ട് ഇന്ത്യയുടെ ഭാവി ഭാസുരം എന്ന് പറയുന്ന ധനമന്ത്രി എന്തുദ്ദേശിച്ചു എന്നറിയില്ല.

പക്ഷെ അങ്ങനെയൊരു ധനമന്ത്രി പറയാതെ പറയുന്ന വേറൊരു കാര്യമുണ്ട്.

അത് ഇന്ത്യയുടെ ഭാവി ഭാസുരം എന്നതല്ല. പകരം, വിവരംകെട്ട ജനങ്ങളെ സ്വന്തം നേട്ടങ്ങൾക്ക് കോണിപ്പടിയാക്കുന്ന പാർട്ടിയുടെ ഭാവി ഭാസുരം എന്നാണ്.

ട്രമ്പ് വിജയിക്കാൻ ആർത്തുവിളിച്ചവർ ഇന്ന് അന്ധാളിച്ചുനിൽക്കുകയാണ്.  

അങ്ങ് അമേരിക്കയിലെ ട്രമ്പിൻറെ വിജയവും ഇങ്ങ് കൂടുതൽ കഷ്ടം മാത്രമല്ലാതെ ഒരു രക്ഷയും കൊണ്ടുവരുന്നില്ല എന്നറിയുമ്പോൾ.

*******

രാജ്യത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നത് കൊണ്ട് രാജ്യത്തെ ഭരിക്കാൻ അറിയാത്തവർക്കെതിരെയാണ്. 

അല്ലാതെ, രാജ്യത്തിനെതിരെയല്ല. 

ഭരിക്കാനറിയാത്തവർ ഭരിക്കുകയല്ലാത്ത ബാക്കിയെല്ലാ അബദ്ധങ്ങളും ഭരണമെന്ന പേരിൽ ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോൾ. 

അത്തരക്കാരെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതാണ് യഥാർത്ഥ രാജ്യസ്നേഹം.

അതാണ്, അതിനാണ് ജനാധിപത്യം, പ്രതിപക്ഷം, ജനങ്ങൾ.

അല്ലാതെ ഭരിക്കാൻ അറിയാത്തവർക്ക് വേണ്ടി കണ്ണടച്ച് ഓശാന പാടുന്നതല്ല രാജ്യസ്നേഹം, ജനാധിപത്യം, പ്രതിപക്ഷം, ജനങ്ങൾ.

ഭരണകൂടത്തിൻ്റെ കൊള്ളരുതായ്മകളെ എതിക്കുന്നത് രാജ്യദ്രോഹമാണെന്നും 

ഭരണകൂടത്തിൻ്റെ കൊള്ളരുതായ്മകളെ കണ്ണടച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നത് രാജ്യസ്നേഹമാണെന്നും പറഞ്ഞുപ്രചരിപ്പിക്കുന്ന ഏർപ്പാടാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ രാജ്യവിരുദ്ധം.