മതവിശ്വാസികൾ ആരെയൊക്കെയാണ് സഹായിക്കുക? യഥാർത്ഥത്തിൽ ആരും ആരെയും സഹായിക്കുന്നില്ല.

മതവിശ്വാസികൾ ആരെയൊക്കെയാണ് സഹായിക്കുക? 

യഥാർത്ഥത്തിൽ മതവിശ്വാസികൾ ആരെയും സഹായിക്കില്ല. 

മതവിശ്വാസികൾ ആരും ആരെയും സഹായിക്കുന്നില്ല.

**********

എന്നുമാത്രമല്ല, ആരും ആരെയും യഥാർത്ഥത്തിൽ സഹായിക്കുന്നില്ല. 

എല്ലാവരും സഹായിക്കുന്നത് അവരവരെ മാത്രം. അവരവരുടെ ബോധ്യങ്ങളെ മാത്രം. വിശ്വാസികൾ വിശ്വാസത്തെ മാത്രം.

എന്തുകൊണ്ടിങ്ങനെ?

തലച്ചോർ എല്ലാവരെയും നിയന്ത്രിക്കുന്നു, തലച്ചോറിനെ ആരും നിയന്ത്രിക്കുന്നില്ല എന്നത് കൊണ്ട്.

ആരെങ്കിലും ആരെയെങ്കിലും യഥാർത്ഥത്തിൽ സഹായിക്കുമോ?

ഇല്ല.

പിന്നെ ആരെങ്കിലും ആർക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സ്വമേധയാ നൽകി സഹായിക്കുന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നത്, പറയുന്നത്?

അവർ അവരെ മാത്രം സഹായിക്കുന്നതിനെ.

അവരുടെ കുറ്റബോധപ്പെടുന്ന മനസ്സിനെ മാത്രം സഹായിക്കുന്നതിനെ.

അവർക്ക് തന്നെ ആശ്വാസം കിട്ടാൻ വേണ്ടി.

അവർക്കവരെയും ചുറ്റുപാടിനെയും ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടി.

അവർക്ക് സ്വയം ബോധ്യപ്പെടാൻ വേണ്ടി.

തങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ് എന്ന് കുറ്റബോധം കൊണ്ടും അല്ലാതെയും തോന്നുന്ന അവരുടെ മക്കളെ മാത്രം അവർ സഹായിക്കുന്നു. കണക്കില്ലാതെ.

അതും കഴിഞ്ഞാൽ അവരുടെ ഭാര്യയെ.

പിന്നെയും അവർ ആരെയെങ്കിലും സഹായിക്കുമെങ്കിൽ അവരുടെ ജ്വേഷ്ടൻമാരെയും അനുജന്മാരെയും. 

പക്ഷേ, ജ്വേഷ്ടൻമാരെയും അനുജന്മാരെയും സഹായിക്കുന്നത് ഒരു പരിധിവരെ മാത്രം. കണക്കിട്ട്, കണക്ക് വെച്ച് മാത്രം.

ബാക്കിയുള്ളവരെ ആരെയെങ്കിലും സഹായിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അതവരുടെ വിശ്വാസത്തെ സഹായിക്കാൻ മാത്രം. 

സ്വർഗ്ഗം കൊതിച്ചും നരകം പേടിച്ചും.

അപ്പോഴും ആരെയൊക്കെ സഹായിക്കും?

ഒന്നുകിൽ അവരുടെ വിശ്വാസത്തോട് ഒത്തുപോകുന്നവരെ. 

അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം വിശ്വാസത്തെ ബലപ്പെടുത്തുന്നതിൻ്റെ ഭാഗമായി. 

ചുരുങ്ങിയത് അവരുടെ വിശ്വാസത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാത്തവരെ.

വിശ്വാസത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നവർക്ക് ദുരിതവും ദുരന്തവും രോഗവും കഷ്ടപ്പാടും വന്നാൽ അവരേന്ത് ചെയ്യും, പറയും?

അത് തങ്ങളുടെ വിശ്വാസം ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതിന് ദൈവം നൽകിയ ശിക്ഷയാണെന്നവർ പറയും, 

ക്രൂരവിനോദം പോലെ ഉളളിൽ ആശ്വസിക്കും. 

സ്വന്തം വിശ്വാസത്തെ ആ വകയിലും ബലപ്പെടുത്തും.

ഇതേ ദുരിതവും ദുരന്തവും രോഗവും കഷ്ടപ്പാടും തങ്ങളുടേത് പോലുള്ള വിശ്വാസികൾക്ക് വന്നാൽ: 

ദൈവം നൽകിയ പരീക്ഷണം മാത്രമാണെന്നവർ പറയും.

വിശ്വാസത്തെ ആ വകയിലും ബലപ്പെടുത്തും.

മതവിശ്വാസികൾ (അതിൽ പ്രത്യേകിച്ചും മുസ്ലിംകൾ) പൊതുവെ സഹായിക്കുന്നവരും ഉദാരരും ആണെന്ന് തോന്നും. 

ഒരളവോളം ശരിയാണ്. 

സ്വർഗ്ഗ നരക വിശ്വാസവും ചിന്തയും മതകൽപനകളും അവരെ സഹായിക്കുന്നവരും ഉദാരരും ആക്കുന്നുണ്ട്. 

ഒരളവോളം.

പക്ഷേ മതവിശ്വാസികൾ (പ്രത്യേകിച്ചും മുസ്ലിംകളും ക്രിസ്ത്യാനികളും), ശരിക്കും വിശ്വാസികൾ തന്നെയെങ്കിൽ, ആരോടൊക്കെയാണ് ഉദാരരാവുക? ആരെയൊക്കെയാണ് സഹായിക്കുക?

മതവിശ്വാസികൾ (പ്രത്യേകിച്ചും മുസ്ലിംകളും ക്രിസ്ത്യാനികളും) ആരെയൊക്കെയാണ് എന്തെങ്കിലും നൽകി സഹായിക്കുക?

ഒന്നുകിൽ തങ്ങളുടെ മതവിശ്വാസത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാത്ത, തങ്ങളുമായി ഒത്തുപോകുന്ന പക്കാവിശ്വാസികളെ. 

അല്ലെങ്കിൽ പൂർണമായും തങ്ങളുടേതല്ലാത്ത മതവിശ്വാസികളെ. 

എന്തുകൊണ്ട് തങ്ങളുടേതല്ലാത്ത മതവിശ്വാസികളെ സഹായിക്കുന്നു?

അഭിനയിക്കുന്നതിൻ്റെ ഭാഗമായി.

തങ്ങളുടെ മതത്തിലേക്ക് അവരേയും ആകർഷിക്കുന്നതിൻ്റെയും ആകർഷിക്കാൻ വേണ്ട പ്രബോധനപ്രവർത്തനത്തിൻ്റെയും ഭാഗമായി. 

മുസ്‌ലിംകളെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അവർക്ക് കൽപിക്കപ്പെട്ട നിർബന്ധദാനത്തിൽ (സക്കാത്തിൽ) പോലും എട്ടിൽ ഒരംശം തങ്ങളുടെ മതത്തിലേക്ക് വരാൻ തയ്യാറാവുന്നവർക്കായി മാറ്റിവെക്കാൻ നിർദ്ദേശം ഉള്ളതിൻ്റെ സ്വാധീനഫലമായി. 

ഏറ്റവും പുണ്യമേറിയതും പരലോകത്ത് ഏറ്റവും പ്രതിഫലം കിട്ടുന്നതുമായ കാര്യം ആരെയെങ്കിലും മതംമാറ്റി കൊണ്ടുവരുന്നതാകയാൽ. 

സ്വർഗ്ഗം നേടുകയെന്ന സ്വാർത്ഥത വെച്ചുകൊണ്ട്. 

ഇന്ത്യയിലാവുമ്പോൾ ഇങ്ങനെ മറ്റുമതസ്ഥരെ സഹായിക്കുന്നതിൽ വേറൊരു തലവും കൂടിയുണ്ട്. 

മതേതരത്വം അഭിനയിക്കുന്നതിൻ്റെ ഭാഗമായി. 

എന്നാൽ, ചിന്തിച്ചും ന്യായം പറഞ്ഞും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം മതത്തേയും വിശ്വാസത്തെയും ചോദ്യം ചെയ്യുന്നവരെ അവർ സഹായിക്കുമോ?

ഇല്ല.

മതവിശ്വാസം വിശ്വാസികൾ കണക്കാക്കും പോലെ കൊണ്ടുനടക്കാത്ത, തങ്ങളുടേത് പോലെ പേരുള്ള, തങ്ങൾക്കിടയിലെ തന്നെ ആളുകളെ അവർ സഹായിക്കുമോ? 

പറ്റുമെങ്കിൽ അത്തരക്കാരെ അവർ തിരിഞ്ഞുനോക്കില്ല, സഹായിക്കില്ല.

അത്തരം തങ്ങൾക്കിടയിലെ വ്യത്യസ്ത ചിന്താഗതിക്കാരോട് അവർ ഉദാരമായി പെരുമാറില്ല. 

അത്തരം തങ്ങൾക്കിടയിലെ വ്യത്യസ്ത ചിന്താഗതിക്കാരോട് ഒരുതരം സഹായവും ഉദാരതയും അവർ കാണിക്കില്ല. 

അതിലവർക്ക് അശേഷം കുറ്റബോധം തോന്നുകയും ഇല്ല.

പറ്റുമെങ്കിൽ, അത്തരം തങ്ങൾക്കിടയിലെ വ്യത്യസ്ത ചിന്താഗതിക്കാർക്ക് രോഗമോ പ്രയാസമോ വന്നാൽ അവരെ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസം ചോദ്യം ചെയ്തതിന് ദൈവം ശിക്ഷിക്കുന്നു എന്ന ന്യായം ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യും. 

മുർതദ്ദിനെ (വിശ്വാസം വെടിയുന്നവനെ) വധിക്കുകയാണ് വേണ്ടതെന്ന ഇസ്‌ലാമികവിധി ഇങ്ങനെ സഹായിക്കാതിരിക്കാൻ കാരണമാകുന്നുമുണ്ടാവാം.

ഇതിന് അപവാദങ്ങൾ ഉണ്ട്. 

ചില വിശ്വാസികൾ മതം ആവശ്യപ്പെടുന്നത് പോലുള്ള മതം പിന്തുടരുന്നവരല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അപവാദങ്ങൾ ഉണ്ട്. ...

മണിപ്പൂർ: ഇന്ത്യ മുഴുവൻ പടർത്താൻപോകുന്ന നല്ലദിനങ്ങളുടെ ഒരു ലഘുചിത്രം.

മണിപ്പൂർ: 

ശരിയാണ്. 

മെയ്ത്തി കൂക്കി വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ കാലാകാലമായുള്ള ചേരിപ്പോരാണ് തുടരുന്നത്. 

പക്ഷേ, ഇങ്ങനെ പല വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ചേരിപ്പോരുണ്ടാക്കി മാത്രം അധികാരം നേടി നിലനിർത്തുന്നവർ, 

ഇനിയങ്ങോട്ടും അധികാരക്കൊതി നടപ്പാക്കാൻ പലവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ചേരിപ്പോരുണ്ടാക്കാനാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെങ്കിൽ, 

അവർ പാഠംപഠിക്കുന്നില്ലെന്നും 

പകരം ഇന്ത്യയെ മുഴുവൻ മണിപ്പൂർ പോലെയാക്കുമെന്നും കരുതേണ്ടിവരും.

******

മണിപ്പൂർ: 

കളവിൻ്റെയും വെറുപ്പിൻ്റെയും വിഭജനത്തിൻ്റെയും രാഷ്ട്രീയവും പ്രത്യേശാസ്ത്രവും മാത്രം കൈമുതലാക്കിയവർ, 

ശേഷം അവർക്ക് പോലും നിയന്ത്രണം ഇല്ലാതാകുംവിധം, 

ഇന്ത്യ മുഴുവൻ പടർത്താൻപോകുന്ന നല്ലദിനങ്ങളുടെ ഒരു ലഘുചിത്രം.

വേദന തോന്നും. പക്ഷേ, പ്രകൃതി അങ്ങനെയാണ്.

വേദന തോന്നും. പക്ഷേ, പ്രകൃതി അങ്ങനെയാണ്.

ശക്തൻ്റെ കൂടെ മാത്രം.

അശക്തൻ്റെയും ദുർബലൻ്റെയും കൂടെ തീരെയും ഇല്ലാതെ, നിൽക്കാതെ പ്രകൃതി.

അർഹതയുള്ളതിനെ മാത്രം, ശക്തനെ മാത്രം സംരക്ഷിച്ച് പോറ്റിവളർത്തിക്കൊണ്ട് പ്രകൃതി. 

ഉണങ്ങിയ ഇലകളും കെട്ട പഴങ്ങളും അങ്ങനെ ഉണങ്ങിയും കെട്ടും തന്നെ പോകും. ഒട്ടും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ, പരിലാളിക്കപ്പെടാതെ.

ദുർബലനെയും അശക്തനെയും (ആ നിലക്ക് അർഹതയില്ലാത്തതിനെ എന്ന് നമുക്ക് പൊതുവെ പറയാവുന്നതിനെ) കണ്ടില്ലെന്നും കേട്ടില്ലെന്നും നടിച്ച് പറ്റേയങ്ങ് അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് പ്രകൃതി.

ഇത് പറയാൻ കാരണമുണ്ട്.

ഈയിടെ ഇവിടെ ഒരു നായ പ്രസവിച്ചു. 

കുട്ടികൾ ആറ്. 

ആദ്യ രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾ അമ്മച്ചി നായ ആറ് കുട്ടികളെയും ഒരുപോലെ മുലയൂട്ടി സംരക്ഷിക്കുന്നതായി കണ്ടു.

പക്ഷേ, രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും അതിൽ രണ്ടെണ്ണത്തിനെ ആ അമ്മച്ചി നായ സ്വയം എടുത്തുമാറ്റി അകറ്റിനിർത്തി. 

പീന്നീട് എടുത്തുമാറ്റി അകറ്റിനിർത്തിയ ആ രണ്ട് കുഞ്ഞുനായ്ക്കളുടെ കരച്ചിലും വിശപ്പും ദാഹവും ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ, ഒട്ടും മുലയൂട്ടാതെ ആ അമ്മച്ചി നായ.  

ആ രണ്ടെണ്ണത്തിനെയും പൂർണമായും അവഗണിച്ചു ആ അമ്മച്ചി നായ. 

ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ, തീരെയും പരിഗണിക്കാതെ.

ഇതിങ്ങനെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യമൊന്ന് പകച്ചു, അസ്വസ്ഥപ്പെട്ടു ഈയുള്ളവൻ. 

മുൻപൊരിക്കലും ഇങ്ങനെയൊരു സംഗതി നിരീക്ഷിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. 

അമ്മ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കരച്ചിലും ദാഹവും വിശപ്പും ഇങ്ങനെയും ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ അവഗണിക്കുന്നത് മുൻപൊരിക്കലും കണ്ടിരുന്നില്ല.

സംഗതി വേറെ നിലക്ക് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ മാത്രമാണ് ആദ്യമായി ആ സംഗതി മനസ്സിലായത്. 

അതൊരു പ്രകൃതി സത്യമായ അവഗണനയും ശ്രദ്ധിക്കായ്കയും കൂടിയാണെന്ന് മനസ്സിലായത്. 

പ്രസവിച്ച മക്കളിൽ ആരോഗ്യമില്ലാത്തതിനെ, അതിജീവിക്കാൻ സാധ്യതയില്ലാത്തതിനെ, ദുർബലമായവയെ, ഫലത്തിൽ അതിജീവിക്കാൻ അർഹതയില്ലാത്തവയെ, അശക്തമായവയെ അമ്മച്ചി നായ്ക്കൾ തെരഞ്ഞുപിടിച്ച് ഒഴിവാക്കുമെന്ന്. 

ബാക്കിയുള്ള ശക്തമായവയെയും ആരോഗ്യമുള്ളവയെയും അതിജീവിക്കാൻ കൂടുതൽ സാധ്യതയുള്ളവയേയും മാത്രം ആവത് ശ്രദ്ധിക്കും, മുലയൂട്ടും, സംരക്ഷിക്കും. 

ഒരുപക്ഷേ ബാക്കിയുള്ള ശക്തമായവയെയും ആരോഗ്യമുള്ളവയെയും അതിജീവിക്കാൻ കൂടുതൽ സാധ്യതയുള്ളവയേയും മാത്രം  കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ, സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടിത്തന്നെ ഇങ്ങനെ ചെയ്യും.

ഒരുതരം കുറ്റബോധവും സംഘർഷവും ഇല്ലാതെ, തോന്നാതെ തന്നെ ഇത് നായ്ക്കൾ ചെയ്യുന്നു, ഇതുതന്നെ പ്രകൃതിയും ഉടനീളം ചെയ്യുന്നു. 

അർഹതയുള്ളതിന് മാത്രം അതിജീവനം സാധിക്കുംവിധം ശ്രദ്ധയും സംരക്ഷണവും ഒരുക്കിക്കൊണ്ട്.

പ്രകൃതിക്ക് അങ്ങനെയുള്ള കുറ്റബോധമെന്നതും സംഘർഷമെന്നതുമില്ലെന്ന സത്യം പ്രഖ്യാപിക്കും പോലെ ഈ അമ്മച്ചി നായയും.

നായ പോലും അതിജീവിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള തിനെയും ഇല്ലാത്തതിനെയും എങ്ങനെ ഇങ്ങിനെ കൃത്യമായി വകതിരിച്ച് കണ്ടെത്തി നടപ്പാക്കുന്നു എന്നത് മാത്രം മനസ്സിലാവുന്നില്ല. 

എത്ര ക്രൂരമായാണ് എന്ന് നമുക്ക് തോന്നുംവിധം എത്ര എളുപ്പത്തിൽ ദുർബലമായവയെ അവഗണിക്കുന്നു, അതിജീവിക്കാൻ സാധ്യതയുള്ളതിനെ മാത്രം സ്വയം കണ്ടെത്തി  ശ്രമിച്ച് ശ്രക്ഷിക്കുന്നു ഈ അമ്മച്ചി നായയും. 

സ്വന്തം ചോര, നൊന്ത് പെറ്റത് എന്നതൊന്നും പ്രശ്‌നമാകാതെ

അപ്പോഴും ഒന്നറിയണം: 

മനുഷ്യൻ മാത്രം മേൽപറഞ്ഞ പ്രകൃതിക്ക് വിരുദ്ധമായി എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കും വിധം, മനുഷ്യൻ്റേതായ ഒരു പ്രകൃതിയെ കണ്ടെത്തി, മനുഷ്യൻ്റെതായ വേറേതന്നെ പ്രകൃതത്തെ വരച്ചും നിർവ്വചിച്ചും ഉണ്ടാക്കി, സ്‌നേഹവും കരുണയും സഹതാപവും അനുതാപവും അനുകമ്പയും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കിയും സംഘടിപ്പിച്ചും, അശക്തനെയും ദുർബലനെയും പിന്തുണച്ചും സംരക്ഷിച്ചും നിർത്തുന്നു. 

എന്തിനെന്നില്ലാതെ.

മനുഷ്യരിലെ അമ്മമാരാണെങ്കിൽ, നേർവിപരീതം എന്നപോലെ. 

മക്കളിൽ ഏറ്റം ദുർബലനെ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കും, പരിഗണിക്കും, ശുശ്രൂഷിക്കും.

എന്താണിങ്ങനെ, എന്ത് പറയണം ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാവുന്നില്ല.

പ്രകൃതിയും ജീവിതവും അങ്ങനെയുമാണ്. ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ, ഒന്നും മനസ്സിലാക്കിത്തരാതെ.

ഇല്ലെന്ന് പറയാൻ എളുപ്പം. ഒരു തെറ്റുമില്ല.

ഇല്ലെന്ന് പറയാൻ എളുപ്പം. 

ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഉണ്ടെന്ന് തെളിയിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഇല്ലെന്ന് പറയാം. 

ഒരു തെറ്റുമില്ല.

നമ്മളുള്ള, നമ്മളകപ്പെട്ട നമ്മുടെ മാനത്തിനും പ്രതലത്തിനും ബാധകമായ സംഗതികളും കാര്യങ്ങളും മാത്രമേ നമ്മെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഉള്ളൂ, ഉള്ളതാവൂ, സാമാന്യേന ബാധകമാകൂ.. 

അതല്ലെങ്കിൽ ഇല്ലാത്തത്.

അങ്ങനെയുള്ള കാര്യവും സംഗതിയും ഇല്ലെന്ന് പറയുന്നതും മനസ്സിലാക്കുന്നതും തെറ്റെന്ന് പറഞ്ഞുകൂട.

വീണ്ടും മറ്റൊരു കോലത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ: നമ്മുടെ പഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് അനുഭവഭേദ്യമാകുന്നതും നമ്മുടെ തലച്ചോറിന് അറിയാനാവുന്നതും മാത്രമേ നമ്മെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഉള്ളൂ, ഉള്ളതാവൂ, ബാധകമാകൂ.

നമ്മളുള്ള, നമ്മളകപ്പെട്ട നമ്മുടെ മാനത്തിനപ്പുറമുള്ളത് നമ്മെ  സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഇല്ലാത്തത്, ബാധകമാകാത്തത്.

നമ്മുടെ പഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് അനുഭവഭേദ്യമാകാത്തതും നമ്മുടെ തലച്ചോറിന് അറിയാനാവാത്തതും നമ്മെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഇല്ലാത്തത്, ബാധകമാകാത്തത്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ പഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് അനുഭവഭേദ്യമാകാത്തതും നമ്മുടെ തലച്ചോറിന് അറിയാനാവാത്തതും, നമ്മളുള്ള, നമ്മളകപ്പെട്ട നമ്മുടെ മാനത്തിനും പ്രതലത്തിനും ബാധകമാകാത്തതുമായ സംഗതികളും കാര്യങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന് പറയുക യഥാർത്ഥത്തിൽ എളുപ്പമല്ല, ബാധ്യതയല്ല. 

വിശ്വാസികൾ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി യാന്ത്രികമായും അനുകരിച്ചും വെറും വെറുതെ ഉണ്ടെന്ന് പറയുന്ന രീതിയല്ല ഉണ്ടെന്ന് പറയാൻ വേണ്ടത്.

പ്രത്യേകിച്ചും നമ്മളുള്ള, നമ്മളകപ്പെട്ട നമ്മുടെ മാനത്തിനപ്പുറമുള്ളതും നമ്മുടെ പഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് അനുഭവഭേദ്യമാകാത്തതും  ഉണ്ടെന്ന് പറയുക എളുപ്പമല്ല.

കാരണം, അറിയാനും അനുഭവിക്കാനും വേണ്ടി നമ്മൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന എല്ലാ ഉപാധികളും അളവുകോലുകളും നമ്മളുള്ള, നമ്മളകപ്പെട്ട നമ്മുടെ മാനത്തിൻ്റെ പരിമിതകൾ പേറുന്നത് മാത്രം...

അംഗീകാരം ദുർബലപ്പെടുത്തും. അംഗീകാരം ശക്തിയാണെന്നത് തെറ്റിദ്ധാരണ.

കാമപൂരണം ഒരുനിലക്കും സാധിക്കാതെ വരുമ്പോൾ, കാമം നിസ്സഹായതയിൽ ചെന്നെത്തി നൽക്കുന്നതിനെ, പരാജയപ്പെടുന്നതിനെ, കൂമ്പടിയുന്നതിനെ ദിവ്യപ്രണയം എന്ന് വിളിച്ച് സമാധാനിക്കുന്നു. 

പരാജയവും നിസ്സഹായതയും ഉണ്ടാക്കുന്ന അലങ്കാരവും കാല്പനികതയും മാത്രമാണ് ദിവ്യമെന്ന അവകാശവാദം.

*******

അംഗീകാരം ദുർബലപ്പെടുത്തും. 

അംഗീകാരം ശക്തിയാണെന്നത് തെറ്റിദ്ധാരണ മാത്രം. 

അംഗീകാരം നേടേണ്ടിയും തേടേണ്ടിയും വരുന്നത് അശക്തനും ദുർബ്ബലനും ആവുന്നത് കൊണ്ട്. 

അംഗീകാരമില്ലാതെ ജീവിക്കുന്നത്രയും ജീവിക്കാനാവുന്നത്രയും നീ കരുത്തുത്തുള്ളവൻ, സ്വതന്ത്രൻ. 

അംഗീകാരത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ അതേ അംഗീകാരത്തിന് വേണ്ടി വിധേയപ്പെടേണ്ടിയും വരും.

*******

ആരെ കുറിച്ചും ദൂരേ നിന്ന് അഭിപ്രായം പറയാൻ സാധിക്കില്ല. 

കാരണം, അവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്ത് കരുതി, ചിന്തിച്ചു, അനുഭവിച്ചു, എത്രത്തോളം തെരഞ്ഞെടുപ്പോടെയായിരുന്നു അല്ലെങ്കിൽ നിസ്സഹായമായിട്ടായിരുന്നു അവരപ്പോൾ  ചെയ്തത്, പറഞ്ഞത് എന്ന് ഇപ്പോൾ ഇവിടെ വെച്ച് പറയുകയും വിലയിരുത്തുകയും നീതിയാവില്ല.

********

ധ്യാനമോ? 

അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാക്കാനോ? 

എന്തിന് ധ്യാനം? 

അഹങ്കാരത്തെ വളർത്തുന്നു ധ്യാനം എന്ന പേരിൽ നടത്തുന്ന എല്ലാ ഘോഷ്ടികളും. 

അഹങ്കാരം തകർക്കാൻ മക്കളെ വളർത്തുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ ധ്യാനമേത്?

********

അറുപതും അറുപത്തഞ്ചും എഴുപതും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ജീവിക്കുന്നത് ശാരീരിക ആസ്വാദനത്തിന് വേണ്ടി പോലുമല്ല. 

അതിജീവനത്തിന് വേണ്ടി മാത്രം. വെറുതെ അങ്ങനെയങ്ങായി നിലകൊള്ളുക.

ഏറിയാൽ അഹങ്കാരത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുമോ എന്നത് മാത്രം ഒരു സാധ്യത.

********

വലിയ കുറ്റവാളികളാണ് സമൂഹത്തിലെ വലിയ മാന്യന്മാർ. 

ചെയ്യുന്നത് കുറ്റമാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നില്ല. 

എത്ര വലിയ കുറ്റത്തെയും വളരെ ലാഘവബുദ്ധിയോടെ കാണും. 

എല്ലാ കുറ്റങ്ങളും ചെയ്തുകൊണ്ടും ഏറ്റവും മാന്യമായി പെരുമാറും.

********

ജീവിക്കാനുള്ള പണി എത്രയാണ്. 

എല്ലാ പണികളും ഒന്നെങ്ങിനെയെങ്കിലും ജീവിക്കാൻ. 

അതിനുമാത്രം ഈ ജീവിതമുണ്ടോ, 

അതിനുമാത്രം ഈ ജീവിതത്തിന്  അർത്ഥമുണ്ടോ? 

ഒന്നുകിൽ ഈ ജീവിതം വേണ്ടെന്ന് വെച്ച് അവസാനിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കണം. 

പക്ഷേ അതിന് മാത്രം ആർക്കും ധൈര്യവും ഉറപ്പും കിട്ടുന്നില്ല. 

അല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം സഹിച്ചും പൊറുത്തും വേദനിച്ചും അങ്ങ് ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. 

അതാണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്.

********

ആര് നന്നായി ജീവിച്ചു, ജീവിക്കുന്നു എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഒരൊറ്റ ഉത്തരമേ ഉള്ളൂ. 

നന്നായി ജീവിച്ചുവെന്ന്, ജീവിക്കുന്നുവെന്ന് ആർക്ക് തോന്നിയോ, തോന്നുന്നുവോ, ആർക്ക് അക്കാര്യത്തിൽ അക്കരപ്പച്ച തോന്നുന്നില്ലയോ, അവർ നന്നായി ജീവിച്ചു, ജീവിക്കുന്നു. 

അല്ലാത്തൊരു അളവുകോലും ആര് നന്നായി ജീവിച്ചു, ജീവിക്കുന്നുവെന്നതിനില്ല.

********

ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രവൃത്തിയോ സംഗതിയോ ആളോ മാത്രമായി ദിവ്യമല്ല, 

ദൈവികമല്ല. ഒന്നുകിൽ എല്ലാം ഒരുപോലെ (എല്ലാ പ്രവൃത്തിയും സംഗതിയും) ദിവ്യം, ദൈവികം. 

അല്ലെങ്കിൽ ഒന്നും ദിവ്യമല്ല, ദൈവികമല്ല.

ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ ഗതികേട് ഒന്നോർത്തുനോക്കൂ.

നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിൻ്റെ ഗതികേട് ഒന്നോർത്തുനോക്കൂ. 

സംഹാരികൾ സംരക്ഷകർ എന്ന് വരുന്നു. 

കളവും തരികിടകളും ക്രൂരതകളും ഏറെക്കുറെ രാജ്യദ്രോഹവും ചെയ്യാതെ ഒരാൾക്കും വളരാനും ഉയരാനും ഭരണാധികാരിയാവാനും സാധിക്കില്ല എന്നും വരുന്നു.

*******

മഹാത്മാഗാന്ധി സത്യവും അഹിംസയും മുറുകിപ്പിടിച്ച് ഒരുമിപ്പിച്ച ഒരു രാജ്യത്തെ കളവും ഹിംസയും കൊണ്ട് വെറുപ്പിച്ച് വിഭജിക്കുന്നു പുതിയകാല രാഷ്ട്രീയനേതൃത്വവും ഭരണാധികാരികളും.

*******

തെമ്മാടികളും മനസ്സാക്ഷി നഷ്ടപ്പെട്ടവരും മാത്രം രാഷ്ട്രീയനേതാക്കളാവുന്നു. 

അവർ ജീവിക്കുന്നത് പാവം ജനങ്ങൾക്ക് നികുതിഭാരം കൂട്ടി, അതേ പാവം ജനങ്ങളുടെ ചിലവിൽ. 

അവർ മരിക്കുന്നതോ? 

അതേ പാവം ജനങ്ങളുടെ ജീവിതവും ഉപജീവനവും മുടക്കുംവിധം നാട് മുടക്കിക്കൊണ്ട്, ഹർത്താലും ബന്ദും അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട്...

പ്രണയിക്കുക എന്നാൽ ഇണചേരാൻ പറ്റിയതിനെയും ഗർഭം ഉണ്ടാക്കാൻ പറ്റിയവരെയും തെരഞ്ഞെടുക്കൽ തന്നെയാണ്.

ദിവ്യപ്രണയം എന്നതൊക്കെ വെറും വെറുതെയുള്ള പറച്ചിൽ.

പിന്നെ, ജീവിതത്തെ ദൈവമെന്നും ദിവ്യമെന്നും കണക്കാക്കിയാൽ ജീവിതം ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കുന്ന ഏത് പ്രവൃത്തിയും പ്രണയവും ദിവ്യമായി, ദൈവികമായി.

********

ജീവിതമേ ഉളളൂ.

ഞാനും നീയും എന്നതില്ല.

ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ജിവിതം ഉണ്ടാക്കുന്ന ബോധമായ ഞാനും നീയും എന്നതേയുള്ളൂ..

ആ നിലക്ക് ജിവിതം ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്ന ഏക പൊരുൾ മക്കളാണ്, മക്കളിലൂടെയാണ്. 

ജീവിതത്തിൻ്റെ പൊരുൾ എന്നാൽ വേറേതന്നെയായ ഞാനും നീയും എന്നതോ എനിക്കും നിനക്കും വേറേതന്നെയുളള പൊരുൾ എന്നോ അർത്ഥമില്ല. 

ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി, ജീവിതത്തിൻ്റെ മുന്നോഗമനത്തിനു വേണ്ടി ജീവിതം ഉണ്ടാക്കുന്ന വികാരമാണ് കാമം, പ്രണയം എന്നതൊക്കെ. 

അതിൽ പിന്നെ കാമത്തിലൂടെയും പ്രണയത്തിലൂടെയും കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവുക എന്നതും. 

കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവാതിരിക്കുക, വേണ്ടെന്ന് വെക്കുക എന്നത് ഇക്കാര്യത്തിൽ അപവാദമാണ്. 

വേണ്ടെന്ന് പ്രണയിക്കുന്നവർ തീരുമാനിച്ചതാണെങ്കിലും ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അപവാദമാണ്, 

ജീവതം ജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ഉദ്ദേശിക്കാത്തതാണ് മക്കൾ വേണ്ടെന്നത്. 

കാരണം ജീവതം തുടരുന്നത് മക്കളിലൂടെയാണ്.

പ്രണയിക്കുക എന്നാൽ തനിക്ക് ഇണചേരാൻ പറ്റിയതിനെയും തന്നിൽ ഗർഭം ഉണ്ടാക്കാൻ പറ്റിയവരെയും തെരഞ്ഞെടുക്കൽ തന്നെയാണ്. 

പ്രണയിക്കുമ്പോൾ മറിച്ചുള്ള എന്തെല്ലാം വേഷംകെട്ടുകളും അവകാശവാദങ്ങളും അഭിനയങ്ങളും നടത്തിയാലും അതങ്ങനെ തന്നെയാണ്.